Pinczer małpi

Sierść ma kolor czarny.

Sierść jest długa. Szata jest twarda i gęsta.

Oczy pinczera małpiego są ciemne.

Pinczer małpi to mały, mocno zbudowany pies. Głowa jest okrągła, mocno wysklepiona, z wyraźnym czołem. Kufa jest krótka. Nos i wargi czarne. Widoczny przodozgryz. Uszy są wysoko osadzone, mają kształt odwróconej litery V. Mogą być też stojące, małe i symetryczne. Oczy są okrągłe i wypukłe. Ogon wysoko osadzony. Pies ma charakterystyczną głowę z krzaczastymi brwiami, gęstą brodą i wąsami. Od małpiego wyglądu pyska wzięła się nazwa rasy.

To dobry pies rodzinny, który mimo swej niezależności potrafi okazywać uczucia.

Pinczer małpi zawsze jest gotów do zabawy.

Ten żywy pies stale jest pobudzony. 

Pinczer małpi potrafi wykorzystywać swoją inteligencję i urok, by uniknąć wykonywania poleceń swojego pana.

Potrafi polować na gryzonie.

Ten czujny pies nie zaprzyjaźnia się zbyt szybko i w stosunku do obcych zachowuje dystans.

Pinczer małpi ma silny charakter i jest dość niezależny. Potrzebuje kontaktów z ludźmi, ale lubi też pobyć sam ze sobą.

Jeśli potrzeby psa są zaspokojone i zapewnimy mu interesujące zajęcia, bez problemu zniesie on naszą kilkugodzinną nieobecność.

Pinczer małpi bywa uparty, ale jeśli zastosujemy stanowcze, konsekwentne i oparte na szacunku metody, szkolenie nie powinno być trudne.

Szczekaniem pies ostrzega o obecności obcych.

Dzięki rozwiniętemu instynktowi myśliwskiemu pinczer małpi może ruszyć za tropem szczura i oddalić się od domu.

Jeśli ten aktywny pies się nudzi, może zacząć niszczyć wszystko, co znajdzie się w zasięgu jego pyska.

Przysmaki pomagają złagodzić upór naszego pupila podczas nauki.

To dobry pies ostrzegawczy, który nie toleruje intruzów.

Pinczer małpi nadaje się na pierwszego psa, ale wyłącznie dla osób świadomych konieczności wyszkolenia i przeprowadzenia odpowiedniej socjalizacji szczeniaka.

Ten nieduży pies bez problemu może żyć w mieszkaniu. Jednak ze względu na jego żywiołowy temperament doskonale sprawdzi się również dom z ogrodem, po którym pies będzie mógł swobodnie biegać.

Pinczer małpi nie jest typem sportowca, ale charakteryzuje się dużą wytrzymałością i energicznością, potrzebuje zatem odpowiedniej stymulacji fizycznej i umysłowej. 

Konieczne są regularne spacery po kilka razy dziennie, bogate w ciekawe, różnorodne aktywności.

Dzięki niewielkim rozmiarom pinczer małpi może towarzyszyć swojemu panu praktycznie wszędzie.

Ze względu na instynkt myśliwski pies nie potrafi żyć w pełnej zgodzie z innymi gatunkami, zwłaszcza niewielkich rozmiarów.

Szczeniak wymaga socjalizacji od najmłodszego wieku, dzięki której opanuje zasady psiej etykiety. Jeśli tak się stanie, może utrzymywać poprawne relacje z innymi psami.

Nie jest to rasa zalecana dla dzieci, ponieważ niektóre osobniki ich nie tolerują (zwłaszcza najmłodszych, które mogą zachowywać się gwałtownie).

Ze względu na swoje niewielkie rozmiary pies sprawdzi się jako towarzysz starszych osób, o ile są one w stanie zapewnić mu regularne spacery.

Pinczer małpi traci dużo sierści w okresie linienia.

Średnia długość życia pinczera małpiego to 13 lat.

Pinczer małpi jest wytrzymały i długowieczny, cieszy się zasadniczo dobrym zdrowiem.

W okresie upałów należy ograniczyć aktywność psa, zapewnić mu dostęp do świeżej wody i cienia.

Podwójna sierść affenpinczera zapewnia mu dobrą ochronę, ale nie przed dużym mrozem.

Pinczer małpi nie ma skłonności do tycia.

• Przetrwały przewód tętniczy
• Zwichnięcie rzepki
• Choroba Legg-Calve-Perthesa lub aseptyczna martwica głowy kości udowej

Portrety psów tej rasy pojawiają się na niemieckich obrazach z XVI wieku. W tym czasie pinczer małpi wykorzystywany był jako pies do towarzystwa i do polowania na szczury. Pierwszy szkic wzorca pochodzi z 1908 roku, natomiast pierwszy oficjalny wzorzec z 1913 roku. FCI oficjalnie uznała rasę w 1955 roku.