Wyżeł niemiecki krótkowłosy

Brązowa jednokolorowa, brązowa z białymi znaczeniami i plamkami, dereszowata ciemno lub jasnobrązowa, biała z brązowymi znaczeniami i plamkami, czarna. 

Sierść jest gęsta, sucha i twarda w dotyku. 

Oczy są ciemnobrązowe.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy to pies sprawiający wrażenie bardzo silnego, szybkiego i wytrzymałego. Ma harmonijną i dystyngowaną sylwetkę. Głowa jest kształtna, z mniej lub bardziej zaznaczonym grzbietem nosa. Oczy są średniej wielkości. Uszy średniej długości, wysoko osadzone, opadają płasko, bez fałd, po bokach głowy. Grzbiet jest krótki i silny. Kończyny są proste, a ogon wysoko osadzony.

To pies pracujący, bardzo przywiązany do bliskich, darzący ich bezgranicznym uwielbieniem. 

Jest z natury bardzo wesoły i uwielbia zabawę, zwłaszcza z dziećmi. 

Wyżeł niemiecki krótkowłosy jest łagodny mimo przepełniającej go energii. 

To bardzo bystry pies, który szybko rozumie, czego od niego oczekujemy, i potrafi dostosować się do przeróżnych zadań. 

W pracy jest szybki i niezawodny, radzi sobie w każdym terenie.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy nie jest bojaźliwy ani agresywny, jego reakcje są stonowane. 

Pies ten uwielbia być w centrum uwagi, ale potrafi też wyczuć, kiedy powinien się wycofać.

Wyżeł niemiecki lubi towarzystwo, ale jeśli od początku przyzwyczaimy go do samotności w pozytywny sposób, powinien znosić ją spokojnie pod warunkiem, że nie trwa ona zbyt długo.

Wyżeł niemiecki jest chętny do nauki i łatwo poddaje się szkoleniu, ale nie znosi brutalnego traktowania. Jeśli będziemy na niego krzyczeć bez powodu, może się wycofać i odmówić współpracy.

Wyżeł niemiecki szczeka bardzo dużo, zarówno podczas pracy, jak i wtedy, gdy jest podekscytowany lub zaniepokojony niecodzienną sytuacją.

Instynkt myśliwski tego psa sprawia, że odruchowo rusza za tropem, ale zawsze wraca do domu. 

Wyżeł niemiecki jest wyjątkowo aktywny i wymaga dużo ruchu, a także stymulacji węchowej i społecznej. Jeśli nie zaspokoimy jego potrzeb, będzie próbował dać ujście energii wyżywając się na wszystkim, co znajdzie na swojej drodze. 

Jedzenie to świetny sposób, by pozytywnie wzmocnić dobre zachowanie psa tej rasy. 

Dzięki silnemu przywiązaniu do swojej rodziny, wyżeł niemiecki doskonale sprawdzi się jako stróż. 

Mimo wielu zalet tej rasy pamiętajmy, że jest to pies pracujący i potrzebuje codziennego wysiłku. Sprawdzi się jako towarzysz życia, ale wyłącznie jeśli mamy doświadczenie i wcześnie zadbamy odpowiednie wychowanie i szkolenie pupila. 

Pies ten najlepiej będzie czuć się na wsi, w domu z ogrodem. Może żyć w mieszkaniu, bo jest spokojny i posłuszny, ale jest to wbrew jego naturze.

Wyżeł niemiecki jest niezwykle wytrwały i wytrzymały. Nie należy lekceważyć jego zapotrzebowania na ruch i ćwiczenia, bo są one niezbędne do zachowania fizycznej i umysłowej równowagi psa. 

Doskonale radzi on sobie w aktywnościach wymagających szybkości, takich jak canicross czy agility. 

Dzięki posłusznej i spokojnej naturze pies może bez problemów podróżować z właścicielem, ale wymaga to pewnej organizacji, zwłaszcza w przypadku publicznych środków transportu.

Jeśli szczeniak ma kontakt z kotami, potrafi się z nimi dogadać, nie należy jednak lekceważyć jego myśliwskiego instynktu.

Pies ten ma dość zrównoważoną naturę i umie dogadać się ze swoimi współbraćmi, nie odczuwa wobec nich wrogości. Konieczna jest jednak odpowiednia socjalizacja szczeniaka. 

Pies ten bardzo lubi dzieci, chętnie się z nimi bawi, a nawet broni ich, gdy wyczuje zagrożenie.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy nadaje się dla starszych osób, jeśli są one na tyle dynamiczne, żeby spełnić jego potrzeby w zakresie aktywności fizycznej.

Utrata sierści jest niewielka.

Wyżeł gładkowłosy żyje około 13 lat. 

To wytrzymały, długowieczny pies.

Wyżeł niemiecki nie boi się upałów. 

Jest odporny i może pracować bez względu na porę roku. 

Porcje należy odpowiednio zbilansować w zależności od aktywności psa, by uniknąć nadwagi, zwłaszcza w okresach mniejszej aktywności. 

-    dysplazja stawu biodrowego,
-    padaczka,
-    choroby skóry (pęcherzowe oddzielanie się naskórka),
-    choroba von Willebranda,
-    rak.

Początki rasy są niepewne. Przypuszcza się, że pochodzi on od starego wyżła hiszpańskiego, którego w połowie XVII w. sprowadzili do Niemiec Flandryjczycy. Później z pewnością został skrzyżowany z pointerem. FCI oficjalnie uznała rasę w 1954 roku.