Owczarek niemiecki

Maść może być jednolita czarna lub szara, albo też czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym lub żółtym, czasem jasnoszara. Oficjalny wzorzec nie dopuszcza białego umaszczenia.

Istnieją dwie odmiany: krótkowłosa i długowłosa. Długowłosy owczarek niemiecki, przez długi czas odrzucany przez wzorzec, został oficjalnie uznany w 2011 r. 

Szata jest podwójna – składa się z włosa okrywowego i podszerstka. W przypadku odmiany krótkowłosej włos okrywowy jest gęsty, prosty, twardy w dotyku i przylegający. Podszerstek jest gęsty. Odmiana długowłosa charakteryzuje się miękkim, nieprzylegającym włosem okrywowym. Podszerstek jest gęsty. 
 

Oczy powinny być jak najciemniejsze. Oficjalny wzorzec nie dopuszcza jasnych oczu. 

Tego średnich rozmiarów psa cechuje nieco większa długość niż wzrost. Ma on mocną i harmonijnie zbudowaną sylwetkę. Ze względu na podobieństwo do wilka bywa nazywany wilczurem. Ma mocno zbudowane kości. Cechą charakterystyczną dla rasy jest lekko opadająca linia grzbietu. 

Owczarki niemieckie to psy bardzo mocno przywiązane zarówno do właściciela, jak i pozostałych członków rodziny. Są przyjacielskie i towarzyskie. Bezgranicznie ufają swojemu opiekunowi. Są wobec niego czułe i lojalne. Psy tej rasy źle znoszą odosobnienie. Potrzebują częstego kontaktu z ludźmi. 

Psy należące do tej rasy są wesołe i lubią zabawy, zwłaszcza te, które dostarczają im dużej dawki ruchu. W zabawach nie powinno też zabraknąć ćwiczeń rozwijających spostrzegawczość i umysł zwierzęcia. W ich organizacji można wykorzystać takie akcesoria jak m.in. piłki, gryzaki, rzutki i bawełniane sznury. 

Charakter owczarka niemieckiego jest dość silny, jednak właściwie socjalizowany i ułożony pies jest łagodny i spokojny. Wyjątkiem są sytuacje zagrożenia, kiedy przejawia instynkt stróża i obrońcy zarówno właściciela, jak i jego mienia, lub kiedy zostanie sprowokowany. Aby rozwój umysłowy psa przebiegał prawidłowo, już jako szczenię powinien zostać oswojony z różnymi sytuacjami, dźwiękami i innymi bodźcami, dzięki czemu jego reakcje będą adekwatne. 

Owczarek niemiecki to pies niezwykle inteligentny i spostrzegawczy. Szybko się uczy i zapamiętuje polecenia, przez co doskonale sprawdza się w różnego rodzaju pracach. Świetnie radzi sobie podczas szkoleń z zakresu tropienia, poszukiwania i towarzyszenia osobom niepełnosprawnym. Nadaje się też do uprawiania psich sportów. 

Pies owczarek niemiecki jest świetnym tropicielem, przez co jest wykorzystywany do wykrywania m.in. materiałów wybuchowych, narkotyków, niebezpiecznych łatwopalnych substancji, a także poszukiwania zaginionych osób. 

Owczarek niemiecki nie okazuje strachu ani agresji wobec obcych, ale potrafi przeanalizować zagrożenie danej sytuacji. Jeśli pierwszy kontakt jest nawiązany we właściwy sposób, pies uzna nieznajomego za członka swojej grupy. 

Osobniki nieśmiałe lub strachliwe są zresztą uważane za odstępstwo od oficjalnego wzorca. 
 

Owczarek niemiecki, ogromnie przywiązany do swojej rodziny, nie odziedziczył niezależności po przodkach. Zdecydowanie woli obecność swojego opiekuna od samotności, a jego celem na co dzień jest sprawianie mu przyjemności. 

Owczarki niemieckie niezbyt dobrze znoszą samotność. Do tego, aby ich rozwój przebiegał prawidłowo, potrzebują obecności człowieka. Mogą pozostawać same, jednak powinny jak najwięcej czasu spędzać w towarzystwie opiekuna i pozostałych członków rodziny. 

Owczarek niemiecki to pies, który szybko się uczy. Chętnie bierze udział w treningach i dobrze współpracuje. Jest wprost stworzony do pracy, nie bez powodu często jest wybierany do roli psa-przewodnika. Właściwie wychowany, jest bardzo posłuszny. W osiągnięciu zadowalających wyników ważne są: konsekwencja, autorytet i stanowczość trenera.

Należy pamiętać, że choć do właściwego rozwoju psychicznego psa niezbędna jest dyscyplina, w żadnym wypadku nie można zastępować jej brutalnością, nadmiernymi wymaganiami i męczącymi treningami fizycznymi. Konieczna jest też właściwie prowadzona socjalizacja.

Pies jest dość hałaśliwy. Szczekaniem oznajmia zarówno poczucie zagrożenia, jak i chęć zwrócenia na siebie uwagi. Dzięki odpowiednio prowadzonym treningom szczekliwość psa może zostać ograniczona wyłącznie do konkretnych sytuacji, w których będzie ona wyrazem czujności psa. Oczywiście trzeba liczyć się z tym, że szczekanie psa jest bardzo donośne i nie sposób go zupełnie wyeliminować, bowiem jest ono formą komunikacji.

Owczarki niemieckie bardzo mocno przywiązują się do właściciela, a ich skłonność do ucieczek określa się jako niską – oczywiście pod warunkiem, że wychowanie psa będzie przebiegać w sposób prawidłowy. 

Wilczur, jak niekiedy bywa potocznie określany owczarek niemiecki, jest bardzo żywiołowy. Jeżeli więc energia zwierzęcia nie zostanie właściwie spożytkowana, m.in. poprzez dużą dawkę ruchu i ćwiczeń umysłowych, może dojść do zniszczeń, zwłaszcza czynionych przez szczenięta.

Aby zapobiec takim sytuacjom, należy organizować czworonogowi zabawy, które będą łączyć aktywność fizyczną z ćwiczeniami umysłowymi, pozwalającymi z jednej strony rozładować energię psa, a z drugiej wzmacniać jego spostrzegawczość i inteligencję. 

Wilczury  są wielkimi miłośnikami jedzenia. Nie mogą więc być przekarmiane, a ich dieta powinna być zbilansowana. Dzienną porcję karmy najlepiej podawać w formie 2-3 posiłków. Po każdym z nich psu należy zapewnić odpoczynek. Stosowne podczas treningów smakołyki powinny prowadzić do analogicznego zmniejszenia ilości pokarmu podawanego do miski. 

Owczarek niemiecki nie jest agresywny z natury, ale ma bardzo silny instynkt stróżujący. Jego lojalność wobec najbliższych i wielka odwaga sprawiają, że świetnie sprawdzi się jako obrońca rodziny.

Jeśli jednak wychowanie psa nie będzie wystarczająco konsekwentne i inteligentne, a zwierzę nie zostanie odpowiednio zsocjalizowane, może okazywać agresję. 

Stwierdzono liczne odstępstwa od wzorca w tym zakresie, ponieważ ze względu na sukces i popularność rasy wiele osobników trafiło w ręce osób, które nie potrafiły sobie z nimi poradzić.

Pomimo licznych zalet i przyjaznego usposobienia, pies tej rasy nie zawsze nadaje się na pierwszego czworonoga dla osób, które nie posiadają doświadczenia w zakresie hodowli i wychowania psów. Opieka nad nim wymaga choćby podstawowej wiedzy i umiejętności szkoleniowo – trenerskich. 

Owczarki niemieckie to duże psy, które wymagają sporej przestrzeni. Mogą żyć w mieszkaniach, ale nie powinny być to mieszkania małe. Jeżeli ich powierzchnia jest ograniczona, wówczas należy zapewnić czworonogowi jeszcze większą dawkę codziennego ruchu. Zdecydowanie lepszym miejscem życia dla tej rasy będzie dom z dużym ogrodem.  

Owczarek niemiecki jest psem typu sportowca. Uwielbia ruch i potrzebuje go sporo. Jest aktywny i bardzo żywiołowy. Krótkie i rzadkie spacery w jego przypadku są niewystarczające. Lepiej sprawdzają się wszelkiego rodzaju sporty kynologiczne oraz bieganie. 

Ze względu na duże rozmiary psa, podróż z owczarkiem niemieckim bywa uciążliwa, zwłaszcza jeśli odbywa się ona za pośrednictwem publicznych środków transportu. Dzięki odpowiedniemu szkoleniu psa można jednak nauczyć właściwego zachowania podczas podrózy. Należy pamiętać, że na czas podróży musi mieć założoną mocną obrożę, solidną smycz oraz kaganiec.  

Pies jest z reguły przyjaźnie i pokojowo nastawiony do innych zwierząt domowych. Musi być jednak z nimi wychowywany od początku.

Samce pochodzące z tej rasy mogą przejawiać wrogie nastawienie wobec swoich pobratymców. Natomiast bardzo dobrze współżyją z mniejszymi psami, pod warunkiem wczesnej socjalizacji.

Owczarki niemieckie zazwyczaj są łagodne i niezwykle cierpliwe wobec dzieci. Lubią kontakt z nimi i wspólne zabawy. Jednak ze względu na wielkość psów, jak również ich siłę, dzieci powinny przebywać z czworonogami wyłącznie pod kontrolą dorosłych. 

Ze względu na to, że owczarki niemieckie są energiczne i dość aktywne, nie do końca sprawdzają się w charakterze towarzysza osób starszych. Wyjątkiem są psy, które są szkolne na opiekunów osób starszych i niepełnosprawnych, przystosowane do prowadzenia spokojnego trybu życia. W takim przypadku należy jednak pamiętać, o tym żeby opiekun osoby starszej zapewniał czworonogowi możliwość rozładowania energii w konstruktywny sposób.  

Linienie u owczarków niemieckich jest duże. U psów żyjących na zewnątrz występuje dwa razy do roku – w okresie wiosennym i jesiennym. Poza tym u suk może dochodzić do wymiany sierści zarówno przed, jak i po cieczce oraz tuż po odchowaniu szczeniąt.  U psów mieszkających w domu linienie może trwać przez cały rok. 

Owczarek niemiecki żyje do 13 lat.

Owczarki niemieckie są silnymi i bardzo odpornymi psami. Stosunkowo dobrze znoszą zmieniające się warunki atmosferyczne, choć oczywiście nie można pozostawiać ich na długo na pełnym słońcu, gdyż mogłoby to skutkować udarem cieplnym. Najczęstszą dolegliwością,, z jaką zmaga się ta rasa, podobnie jak w przypadku wszystkich dużych psów, jest dysplazja stawów biodrowych lub łokciowych.

Owczarek niemiecki nie boi się upałów i pomimo wysokich temperatur, chętnie spędzi czas na uwielbianych przez siebie zajęciach. 

Podwójna szata zapewnia mu doskonałą odporność na zimno. Pies ten nie boi się zimna ani wilgoci. 

Łakomstwo owczarka stanowi pewne ryzyko, ale jeśli jego duża potrzeba ruchu jest spełniona, nie musimy obawiać się nadwagi. 

Uważajmy jednak na osobniki mające zbyt mało aktywności fizycznej. 
 

•    dysplazja stawów biodrowych
•    dysplazja stawów łokciowych
•    zapalenie uszu 
•    zapalenie spojówek
•    rozszerzenie i skręt żołądka
•    u starszych psów choroby nowotworowe i problemy z kręgosłupem

Przodkowie owczarków niemieckich, żyjący na terenie Niemiec w średniowieczu, byli wykorzystywani do pilnowania dobytku. Początkowo były to psy wykorzystywane w roli pasterskiej i stróżującej, później zaczęto je wykorzystywać jako psy służbowe. 

Gdy pod koniec XIX wieku w Niemczech industrializacja doprowadziła do upadku hodowli owiec, grupa miłośników psów postanowiła ocalić rasy pasterskie będące cennym dziedzictwem genetycznym. Wykorzystano je do stworzenia psa o wyrobionym charakterze, pięknego i eklektycznego, posłusznego, silnego, łatwego w wychowaniu i pielęgnacji. Ze skrzyżowania owczarka wirtemberskiego i owczarka turyńskiego otrzymali oni nową rasę, która dzięki pułkownikowi Von Stephanitzowi i jego doskonałej intuicji hodowcy szybko stała się niezwykle popularna w dużej części świata. Rasę oficjalnie uznano w 1898 roku.

Do Polski owczarki niemieckie trafiły jeszcze przed II wojną światową, jednak prawdziwa ich hodowla w naszym kraju rozpoczęła się dopiero w latach 60. ubiegłego wieku.