Wilczak czechosłowacki

Wilczak czechosłowacki nawiązuje bardzo silną relację z opiekunem i innymi członkami swojej grupy społecznej. To pies stadny, dla którego bliscy są niezwykle ważni. 

Wilczak uwielbia się bawić z osobami, którym ufa. Musimy jednak uważać, bo jednym z jego sposobów komunikacji jest podgryzanie. Trudno czasem opanować szczeniaki nie zdające sobie sprawy z własnej siły.

Jeśli wilczak czechosłowacki ma wystarczająco dużo ruchu, potrafi zachować się spokojnie, ale jest to aktywny pies potrzebujący zajęcia. Musi mieć wyznaczone cele.

Skrzyżowanie psa z wilkiem nie tylko zwiększyło wytrzymałość i wytrwałość tego psa, przyczyniło się także do wzmocnienia naturalnych instynktów, zwłaszcza w zakresie życia w stadzie. Wilczak czechosłowacki obdarzony jest inteligencją, którą wykorzystuje do zapewnienia stabilnych relacji w grupie.

Jeśli zapewnimy mu odpowiedni trening, świetnie poradzi sobie w psich dyscyplinach sportowych. Dzięki temu jest psem wszechstronnym o dużym potencjale. 

Wilczak ma silnie rozwinięty instynkt drapieżnika. Nie należy wzmacniać tej cechy, a przeciwnie, konieczne jest jej łagodzenie od najmłodszego wieku szczenięcia. 

Wilczak czechosłowacki nie jest tak wrażliwy jak jego kuzyn, saarlooswolfhond, ale okazuje dystans wobec nieznanych sobie osób. Próba nawiązania kontaktu z psem bez wcześniejszego zapoznania się z nim w należyty sposób może być bardzo niebezpieczna. 

Psy te są wyjątkowo niezależne i potrafią pracować w stadzie same, bez wsparcia człowieka. Z tych zresztą względów były wykorzystywane w wojsku. 

Nowoczesna selekcja dąży do ograniczenia i złagodzenia tej ogromnej niezależności, zachowując przy tym pewne wilcze cechy, cenione u tej rasy, ale jednocześnie wzmacniając usposobienie bardziej dopasowane do życia w społeczeństwie. 

Wilczak nie jest samotnikiem. Bardzo źle znosi izolację i samotność. By czuć się dobrze, potrzebuje obecności człowieka lub innego psa (niekoniecznie tej samej rasy). 

Trzymanie wilczaka czechosłowackiego jako jedynego psa w rodzinie nie jest dobrym pomysłem, zwłaszcza jeśli jego opiekunowie spędzają wiele godzin poza domem. 

Niezależna natura tego psa sprawia, że jego szkolenie nie jest łatwe. Jeśli nie widzi on sensu w nauce, szybko się zniechęca. 

Oporny charakter wilczaka czechosłowackiego to jeden z głównych problemów, z którymi mierzą się właściciele tej rasy. Pies nie lubi powtarzać w kółko tych samych ćwiczeń, które nie mają dla niego żadnego sensu. 

By szkolenie zadziałało, konieczne jest znalezienie odpowiedniego źródła motywacji. Nawiązanie relacji opartej na zaufaniu i dobrej współpracy z pewnością zapewni oczekiwany efekt.  Nie należy jednak spodziewać się całkowitego posłuszeństwa, jako że wilczak czechosłowacki dąży przede wszystkim do celu, który sam sobie wyznaczy.

Sposób komunikacji psów tej rasy jest dość nietypowy. Wilczaki czechosłowackie nie szczekają, jest im to całkowicie obce. Szczekającego wilczaka można usłyszeć niezwykle rzadko.