Wilczak czechosłowacki

Wilczak czechosłowacki nawiązuje bardzo silną relację z opiekunem i innymi członkami swojej grupy społecznej. To pies stadny, dla którego bliscy są niezwykle ważni. 

Wilczak uwielbia się bawić z osobami, którym ufa. Musimy jednak uważać, bo jednym z jego sposobów komunikacji jest podgryzanie. Trudno czasem opanować szczeniaki nie zdające sobie sprawy z własnej siły.

Jeśli wilczak czechosłowacki ma wystarczająco dużo ruchu, potrafi zachować się spokojnie, ale jest to aktywny pies potrzebujący zajęcia. Musi mieć wyznaczone cele.

Skrzyżowanie psa z wilkiem nie tylko zwiększyło wytrzymałość i wytrwałość tego psa, przyczyniło się także do wzmocnienia naturalnych instynktów, zwłaszcza w zakresie życia w stadzie. Wilczak czechosłowacki obdarzony jest inteligencją, którą wykorzystuje do zapewnienia stabilnych relacji w grupie.

Jeśli zapewnimy mu odpowiedni trening, świetnie poradzi sobie w psich dyscyplinach sportowych. Dzięki temu jest psem wszechstronnym o dużym potencjale. 

Wilczak ma silnie rozwinięty instynkt drapieżnika. Nie należy wzmacniać tej cechy, a przeciwnie, konieczne jest jej łagodzenie od najmłodszego wieku szczenięcia. 

Wilczak czechosłowacki nie jest tak wrażliwy jak jego kuzyn, saarlooswolfhond, ale okazuje dystans wobec nieznanych sobie osób. Próba nawiązania kontaktu z psem bez wcześniejszego zapoznania się z nim w należyty sposób może być bardzo niebezpieczna. 

Psy te są wyjątkowo niezależne i potrafią pracować w stadzie same, bez wsparcia człowieka. Z tych zresztą względów były wykorzystywane w wojsku. 

Nowoczesna selekcja dąży do ograniczenia i złagodzenia tej ogromnej niezależności, zachowując przy tym pewne wilcze cechy, cenione u tej rasy, ale jednocześnie wzmacniając usposobienie bardziej dopasowane do życia w społeczeństwie. 

Wilczak nie jest samotnikiem. Bardzo źle znosi izolację i samotność. By czuć się dobrze, potrzebuje obecności człowieka lub innego psa (niekoniecznie tej samej rasy). 

Trzymanie wilczaka czechosłowackiego jako jedynego psa w rodzinie nie jest dobrym pomysłem, zwłaszcza jeśli jego opiekunowie spędzają wiele godzin poza domem. 

Niezależna natura tego psa sprawia, że jego szkolenie nie jest łatwe. Jeśli nie widzi on sensu w nauce, szybko się zniechęca. 

Oporny charakter wilczaka czechosłowackiego to jeden z głównych problemów, z którymi mierzą się właściciele tej rasy. Pies nie lubi powtarzać w kółko tych samych ćwiczeń, które nie mają dla niego żadnego sensu. 

By szkolenie zadziałało, konieczne jest znalezienie odpowiedniego źródła motywacji. Nawiązanie relacji opartej na zaufaniu i dobrej współpracy z pewnością zapewni oczekiwany efekt.  Nie należy jednak spodziewać się całkowitego posłuszeństwa, jako że wilczak czechosłowacki dąży przede wszystkim do celu, który sam sobie wyznaczy.

Sposób komunikacji psów tej rasy jest dość nietypowy. Wilczaki czechosłowackie nie szczekają, jest im to całkowicie obce. Szczekającego wilczaka można usłyszeć niezwykle rzadko.

Instynkt myśliwego w połączeniu z niezależnością czasem skłaniają psa do ucieczki pomimo ogromnego przywiązania do bliskich. Złapawszy trop, pies ten jest w stanie szybko oddalić się od domu, zwłaszcza jeśli nie zaspokoimy odpowiednio jego potrzeb fizycznych, umysłowych, społecznych i węchowych. 

Samotność to najgorszy wróg wilczaka. Jeśli odizolujemy go od grupy, może zacząć siać zniszczenie. W dodatku podgryzanie to jeden z jego sposobów komunikacji, szczeniaki często więc niszczą to, co znajdą w swoim otoczeniu. 

Jak wiele psów, wilczak czechosłowacki ma ogromny apetyt. Jednak przysmaki nie są dobrym sposobem, by skłaniać go do wykonywania komend. Chętnie zje smakołyki, ale nie potraktuje ich jako źródła motywacji. 

Pies ten jest niezwykle nieufny, a nawet bojaźliwy wobec obcych. Nie lubi szukać zaczepki, ale ma silny instynkt terytorialny. Samą swoją obecnością potrafi jednak odstraszyć osoby nie znające tej rasy. Ponieważ jednak praktycznie nie szczeka, nie nadaje się na psa ostrzegającego. 

Rasa ta stała się ostatnio bardzo modna. Może być atrakcyjna ze względu na wilczy wygląd, ale nie nadaje się dla każdego. Wilczak czechosłowacki nie będzie dobrym psem dla osób, które mają mało czasu, dużo pracują, często nie ma ich w domu i nie są w stanie skupić się na szkoleniu i socjalizacji psa. 

Wilczak to wyjątkowy pies nie tylko ze względu na wygląd. Jego charakter różni się od innych ras. Przyszły właściciel powinien dobrze poznać jego specyfikę. 

Rasę tę coraz częściej można spotkać w mieście, ale nie nadaje się ona do życia w mieszkaniu. 

Wilczak jest w stanie oswoić się z takim trybem życia, o ile zapewnimy mu liczne spacery na otwartej przestrzeni, ale nie będzie mógł żyć zgodnie ze swoją naturą psa pasterskiego i myśliwskiego. Pies ten lepiej będzie czuł się na wsi (a najlepiej w górach), w domu z ogrodzonym ogrodem.

Bez względu jednak na to, czy żyje na wsi czy w mieście, powinniśmy jak najszybciej zapewnić szczeniakowi jak najwięcej bodźców przez cały okres rozwoju. Socjalizacja powinna zacząć się już w hodowli, dlatego jej wybór jest tak ważny. 

Owczarek czechosłowacki z natury jest aktywny i wytrzymały. Świetnie poradzi sobie w różnych psich dyscyplinach, o ile zadbamy o odpowiedni trening. Tropienie, agility, nauka posłuszeństwa, canicross czy ciągnięcie sań to świetny sposób na wykorzystanie potencjału psa. 

Jest to rasa odpowiednia dla osób doświadczonych, uprawiających sport i dynamicznych, które zaproponują psu różne aktywności. 

Konieczne jest również zapewnienie wilczakowi kilku spacerów dziennie, by zaspokoić jego potrzeby fizyczne, węchowe i społeczne. Ten wytrzymały pies może bez problemów pokonać wiele kilometrów, nie wolno więc ograniczać się do krótkich spacerów po osiedlu. 

Wilczak jest bardzo bojaźliwy w nieznanych sobie sytuacjach. Współczesna selekcja i zaangażowanie pasjonatów sprawiają jednak, że ta cecha charakteru owczarka czechosłowackiego ulega złagodzeniu.

Odpowiednia socjalizacja i wybór szczeniaka z dobrej hodowli to podstawa, choć podróże są dla psa wciąż źródłem stresu i mogą być bardzo problematyczne.

Jeśli mamy już w domu kota, szczenię wilczaka dogada się z nim bez problemu. Natomiast obce zwierzęta to zupełnie inna sprawa, górę może tutaj wziąć silny instynkt drapieżnika. 

Od najmłodszego wieku psa trzeba przyzwyczajać do spotkań z innymi gatunkami i kontrolować jego instynkt łowiecki. 

Rasa ta bez problemu dogada się z psami należącymi do tej samej grupy społecznej. Przy pierwszym spotkaniu z obcym psem musimy jednak zachować czujność. 

Owczarek czechosłowacki posługuje się innymi środkami komunikacji niż jego współbracia, dlatego pierwsze spotkania mogą być trudne, bo psy nie są w stanie się porozumieć. 

Dobra socjalizacja szczeniaka umożliwi złagodzenie potencjalnych problemów. 

Dla tej rasy struktura rodziny jest niezwykle istotna - najbliższych członków rodziny traktuje jak członków stada.

Dzieci traktuje tak jak szczenięta, wie, że są to istoty uprzywilejowane i delikatne. Pod tym względem doskonale dopasuje się do rodziny. Ma dużo cierpliwości do dzieci, o ile nie będą one próbowały sprawdzać granic jego wytrzymałości. 

Wilczak czechosłowacki nie jest psem dla każdego. Potrzebuje doświadczonego, dynamicznego właściciela uprawiającego sport. Absolutnie nie nadaje się do siedzącego trybu życia prowadzonego często przez starszych ludzi. 

Jakie inne rasy psów będą odpowiednie dla sportówców? Sprawdź tutaj.