Owczarek staroangielski bobtail

Głowa, szyja, przednie kończyny oraz brzuch w kolorze białym (ze znaczeniami lub bez), pozostałe części ciała w odcieniu szarym, łupkowym lub błękitnym. 

Owczarek staroangielski ma długą sierść. 

Szata jest obfita, nie całkiem prosta, ale i nie kędzierzawa. Podszerstek jest gęsty i filcowy.

Oczy są przeważnie ciemnobrązowe lub dwukolorowe. Oczy niebieskie są akceptowalne, ale niepożądane.

Bobtail to duży, silny, zwarty pies, którego sylwetkę można wpisać w kwadrat. Jest obficie pokryty sierścią, krępy i umięśniony. Czaszka jest szeroka i raczej kwadratowa, dobrze wysklepiona nad oczami. Stop wyraźnie zaznaczony. Kufa mocna i kanciasta, o długości równej mniej więcej połowie długości całej głowy. Uszy są małe, noszone płasko przy głowie. Kończyny proste i pionowe. W niektórych przypadkach ogon jest szczątkowy od urodzenia. Jeśli jest kompletny, powinien być obficie owłosiony. 

Ten niezależny z natury pies potrzebuje jednak do dobrego samopoczucia bliskich sobie osób. Potrafi okazywać czułość, zwłaszcza dzieciom, które uwielbia, nie jest jednak zbyt wylewny. 

Bobtail jest bardzo aktywny, jego czujność należy utrzymywać przez codzienne zabawy i gry edukacyjne. Pies ten uwielbia zabawę, co bardzo przydaje się przy szkoleniu.

Bobtail bywa niespokojny, ale jeśli zadbamy o jego potrzeby, sprawdzi się jako doskonały towarzysz codziennego życia. 

To aktywny i niezawodny pies, jego inteligencja przejawia się w podejmowaniu inicjatywy i dużej zdolności adaptacji. Ciężko się go szkoli, co też w pewien sposób potwierdza jego inteligencję. 

Jako pies pasterski bobtail interesuje się innymi zwierzętami wyłącznie w celu ich zgrupowania na wzór stada owiec. Nie postrzega innych gatunków jako ofiar, ale jako grupę do zaganiania. 

Bobtail nigdy nie zachowuje się bojaźliwie lub agresywnie bez przyczyny. Jak wiele psów, do swobodnego zachowania potrzebuje opartej na zaufaniu relacji, ale o ile należycie zapoznamy go z nową osobą, chętnie zaakceptuje jej obecność w domu. 

To niezależny pies, który nie potrzebuje stale „wisieć” na swoim opiekunie, choć obecność ludzi jest niezbędna dla jego psychicznej i społecznej równowagi. 

Bobtail nie ma szczególnych problemów z samotnością. Nieobecność właściciela nie powinna być jednak zbyt długa, a pies powinien mieć zapewnione w tym czasie zajęcie, by się nie nudził. 

Jeśli pies ma zostać sam na dłużej, powinniśmy zapewnić mu wcześniej długi, interesujący spacer. 

Owczarek staroangielski uważany jest za mało posłusznego psa, jego szkolenie może więc okazać się trudne, jeśli nie rozpoczniemy go od razu, gdy szczeniak trafi do naszego domu i nie stosujemy łagodnych i stanowczych metod.

Najważniejszymi elementami w pracy z tym czasem nazbyt entuzjastycznym psem jest nauka chodzenia na smyczy i socjalizacja. 

Bobtail sprawdzi się jako pies alarmujący informujący o pojawieniu się intruza. 

Jak każdy owczarek, ten również woli trzymać się w pobliżu domu niż uciekać. 

Ten aktywny i wesoły pies potrzebuje odpowiedniej stymulacji, w przeciwnym razie może niszczyć otoczenie, by poradzić sobie ze złym samopoczuciem i nudą. 

Żywienie owczarka staroangielskiego nie jest trudne, pies ten rzadko wybrzydza. 

To dobry stróż, który głośno ostrzega o pojawieniu się nieznajomych. Nie nadaje się jednak na psa obronnego, bo jest zbyt przyjaźnie nastawiony do wszystkich. Trudno mu uwierzyć, że istnieją ludzie mający złe intencje.

Ze względu na upartą naturę i dużą siłę psa niedoświadczona osoba może sobie z nim nie poradzić. Bez odpowiedniego szkolenia bobtail może wymknąć się spod kontroli, zwłaszcza na spacerze. Najlepiej sprawdzi się doświadczony właściciel.

Pies ten jest w stanie przystosować się do życia w mieszkaniu, ale woli świeże powietrze, które ma także świetny wpływ na jego bujną sierść.

Jeśli mieszka w mieście, musi codziennie wychodzić na kilka spacerów, by spożytkować energię. Poranna i wieczorna rundka po osiedlu z pewnością mu nie wystarczą. 

Najlepiej sprawdzi się dom z ogrodem, ale nawet mieszkając w takich warunkach, pies ten wymaga codziennych, długich spacerów. 

Mimo swych dużych rozmiarów bobtail jest wyjątkowo wytrzymały. To nie tylko pies wystawowy robiący wrażenie na podium. To przede wszystkim pies pracujący, który do prawidłowego samopoczucia potrzebuje codziennej stymulacji fizycznej i umysłowej. 

Ze względu na duże rozmiary psa, podróże z nim mogą nie być łatwe. 

Jeśli szczeniak dorasta z kotami, dogada się z nimi lepiej niż w sytuacji, gdy zastanie nowego członka rodziny już jako dorosły pies. Jednak jego zamiłowanie dla innych zwierząt ułatwia porozumienie, chyba że kot nie zaakceptuje obecności psa, w takim wypadku należy uważać na zadrapania. 

To ogromnie towarzyski pies, podczas spacerów chce przywitać się z każdym napotkanym psim kolegą. Jednak jego żywy temperament i brak świadomości własnej siły nie zawsze są mile widziane przez inne czworonogi. 

Należy bardzo uważać i postarać się, by nasz pupil nie przeżył zbyt wielu negatywnych doświadczeń z psami nietolerującymi jego entuzjazmu. Powinniśmy zapewnić mu kontrolowane i regularne spotkania z psami o odpowiednim temperamencie. 

Pies ten uwielbia wszystkie dzieci bez względu na wiek, cieszy go ich obecność i chętnie się z nimi bawi. Amerykański bobtail nosi zresztą przydomek „nanny dog” (tłum. "psia niania").

Ze względu na swoją ogromną siłę, pies nie nadaje się dla słabszych osób. 

Pies traci sierść w umiarkowanej ilości, jej wypadanie nasila się wiosną i jesienią w okresie linienia. W okresie tym szczotkowanie powinno być częstsze, by zapewnić odpowiedni stan szaty. 

Długość życia owczarka staroangielskiego to około 11 lat.

To wytrzymały pies cieszący się dobrym zdrowiem i długowiecznością. 

Gruba szata dobrze chroni psa przed gorącem i zimnem. Uważajmy jednak na wyjątkowo aktywne osobniki, bo potrafią one doprowadzić się do całkowitego wyczerpania. 

Podszerstek zapewnia psu nieprzemakalność i chroni przez złą pogodą. 

Bobtail jest tak aktywny, że rzadko miewa nadwagę. Jeśli tak się zdarzy, problem leży w braku odpowiedniego wysiłku fizycznego. 

-    dysplazja stawu biodrowego,
-    pierwotna dyskineza rzęsek (choroba płuc),
-    skręt żołądka.