Highland Straight i Highland Fold

Dopuszcza się wszystkie umaszczenia: czarny / seal, niebieski / łupkowy, czekoladowy, liliowy, cynamonowy, płowy, rudy, biały

jednolity, tabby, srebrzysty/dymny, jednolity z białym, tabby z białym, srebrzysty/dymny z białym

 Półdługa, gęsta i jedwabista

Dopuszcza się wszelkie kolory, o ile współgrają z maścią szaty: niebieski / akwamaryna, złoty / żółty, zielony

Kot highland ma sylwetkę typu semi-cobby czyli jest grubokościsty z dobrze rozwiniętą muskulaturą. Jego szata jest gęsta, jedwabista i tworzy kryzę wokół szyi. Ma okrągłą głowę i wyraźnie zaznaczoną szczękę, co dodatkowo podkreśla krągły kształt czaszki. O ile wzorzec dopuszcza wszelkie maści szaty, kolor oczu musi współgrać z barwą futra.

W przeciwieństwie do odmiany „fold”, która wskutek genetycznej mutacji, ma uszy zgięte ku przodowi, małżowina odmiany „straight” jest całkiem prosta.
Highland jest sympatyczny i z łatwością adaptuje się do różnych stylów życia, pod warunkiem, że opiekun codziennie poświęci mu chwilę na wspólną zabawę.

Highland jest bardzo przywiązany do opiekunów i kiedy przyjdzie mu na to ochota, chętnie się z nimi poprzytula.

Tak jak wiele kotów, bywa bardzo spokojny, ale lubi też momenty szaleństwa, podczas których rozładowuje energię.

To spokojny i posłuszny kot, choć nie wzgardzi chwilą codziennej zabawy.

Łatwość adaptacji do różnych trybów życia świadczy, że to inteligentny kot, z którym łato się żyje.

Naturalnie są wyjątki od reguły, ale zasadniczo highland z łatwością odnajduje się w nowych sytuacjach.

Jest mocno przywiązany do swoich opiekunów i potrzebuje ich życzliwej, regularnej obecności, jednocześnie nie będąc namolnym.

To bardzo małomówny kot, który nie ma potrzeby komunikacji głosem. Opiekun musi się nauczyć jego mowy ciała.

Jest raczej spokojnym kotem, więc warto mu zainstalować drzewko-drapak i codziennie się z nim bawić, aby zaznał trochę ruchu i rozwijał kocie instynkty.

Jest przywiązany do opiekunów i nie ma szczególnie wielkiej potrzeby odkrywania nieznanych terenów.

Nie jest szczególnie łakomy, co nie znaczy, że nie warto, by był na zbilansowanej diecie

O ile każdy z kotów ma własne strefy odpoczynku, zabawy, karmienia i odosobnienia, highland bez problemu odnajdzie się wśród kocich współlokatorów.

Highland jest z natury towarzyski i z łatwością przyzwyczaja się do towarzystwa innych zwierząt, również psów.

Jest przyjemnym we współżyciu kotem, który świetnie odnajdzie się w życiu z rodziną.

Spokojny charakter highlanda sprawia, że kot tej rasy jest dobrym towarzyszem osób żyjących samotnie i/lub spokojnych.

Highland raczej nie gubi sierści, za wyjątkiem okresu wiosennego, gdy zrzuca część podszerstka.

Średnia długość życia highlanda nie odbiega od innych ras i wynosi od 13 do 15 lat, choć zdarzają się duże odstępstwa od reguły, głównie wynikające z trybu życia.

Dość gęsty podszerstek chroni go przed zimnem i wilgocią lepiej, niż przed ciepłem.

Aby highland nie utył, najlepiej codziennie zapewnić mu czas zabawy.

Choć zasadniczo highland cieszy się dobrym zdrowiem, mogą mu doskwierać te same dolegliwości, co wszystkim innym kotom. Jeśli wychodzi na dwór, warto go zaszczepić przeciw kociemu katarowi, leukozie, wściekliźnie i tyfusowi, zgodnie z opinią weterynarza.

Odmianie „straight” nie grożą żadne choroby dziedziczne.

Odmiana zwisłoucha może cierpieć na choroby dziedziczne, ponieważ jest nosicielem genu „fold”. W związku z tym, przede wszystkim trzeba znać rodziców naszego kotka i upewnić się, że pochodzi ze skrzyżowania osobnika „fold” (zwisłouchy) z osobnikiem „straight” (prostouchy). Skrzyżowanie dwóch kotów typu „fold” prowadzi do anomalii genetycznych (a zatem dziedzicznych) innych niż złamanie małżowiny usznej:

• osteochondrodysplazja
• PKD czyli wielotorbielowatość nerek
• HCM czyli kardiomiopatia przerostowa

Osteochondrodysplazja jest typowa dla kotów fold i przejawia się zapaleniami kości i stawów, które prowadzą do usztywnienia dolnej części kręgosłupa i ogona, oraz ciężkiej kulawizny. W związku z tym kojarzenie dwóch foldów jest zabronione.

PKD, czyli wielotorbielowatość nerek, prowadzi do niewydolności tych organów, która może się przejawiać w bardzo różny sposób. Choroba dotyczy różnych ras kotów, takich jak kot brytyjski, czy perski, które uczestniczą w procesie hodowlanym rasy highland. Na tę chorobę nie ma lekarstwa. Dlatego zdecydowanie zaleca się poddanie osobników hodowlanych badaniom genetycznym, aby upewnić się, że nie są nosicielami PKD.

HCM, czyli kardiomiopatia przerostowa, to choroba która dotyka też innych ras kotów, np. brytyjczyka i persa. Polega na stopniowym zgrubieniu tkanki mięśnia sercowego, co prowadzi do problemów z oddychaniem. Koty cierpiące na HCM również nie powinny uczestniczyć w procesie hodowlanym. 

Mioty liczą średnio 3 kociąta.

Ze względu na to, że gen „fold” może prowadzić do wyżej wspomnianych, niepożądanych  zdrowotnych następstw, krzyżowanie dwóch osobników „fold” jest zabronione, a ponieważ jest to gen dominujący, jedno z rodziców koniecznie musi mieć proste uszy.  

Udoskonalanie grupy przeznaczonej do hodowli, poprzez rygorystyczną kontrolę osobników, aby w jak największym stopniu wyeliminować choroby związane z genem „fold”, stanowi główny przedmiot działań hodowców.

W latach 2002 do 2008, francuski związek felinologiczny LOOF zezwalał na krzyżowanie „foldów” wyłącznie z osobnikami rasy British Shorthair. W 2008 roku, za sprawą krzyżówek z osobnikami amerykańskimi, kanadyjskimi i rosyjskimi, powstały nowe linie. Od 2015 roku koty zwisłouche można kojarzyć również z rasą kot amerykański krótkowłosy.

Jedyne dozwolone krzyżówki to: Scottish/Highland Fold ze Scottish/Highland Straight, Scottish/Highland z British (Shorthair/Longhair) oraz Scottish/Highland z American Shorthair (od 2015 roku).