Kot tonkijski

naturalny (ciemnobrązowy), czekoladowy (szampański), niebieski, rudy (miodowy), kremowy, liliowy (platynowy), pręgowany, szylkretowy, szylkretowy pręgowany

Powszechnie akceptuje się trzy podstawowe typy umaszczenia kota tonkińskiego: point (umaszczenie najbardziej kontrastowe, typ syjamski), norka (klasyczna tonka – kontrast o średnim natężeniu) i sepia (solid, sobolowe – najmniejszy kontrast).

Włos jest krótki.

Oczy moga mieć kolor niebieski, akwamaryna, złoty, żółty, zielony.

Kot tonkijski ma smukłe, muskularne, wręcz wysportowane ciało. Głowa jest trójkątna z lekko wydłużonym pyszczkiem i szerokimi, zaokrąglonymi uszami. Nogi i ogon smukłe, ale mocne.
Sierść tonki słynie z gładkości i połysku. Tonka jest kotem krótkowłosym, choć wyhodowano też odmianę długowłosą. We Francji kot ten nosi nazwę rasy tybetańskiej.

Kot tonkijski zabiega o towarzystwo i uwagę ludzi. Ogólnie jest uważany za kota czułego.

Energiczny, wręcz wysportowany kot – tonka ma dużą potrzebę ruchu i rozrywek. Dla dobrego samopoczucia potrzebuje codziennych chwil wspólnej lub samodzielnej zabawy.

Gdy zaspokoi potrzebę ruchu i zabawy, odpoczywa przy człowieku, z innymi kotami lub niekiedy sam.

Ponieważ jest ruchliwy, bardzo interesuje się otoczeniem. Tonka to bystry kot, który bardzo lubi zabawy stymulujące umysł.

Generalnie jest to kot ciekawy nowości. Znaczenie ma też to, jak za młodu został przystosowany do życia w grupie.

Dostosowuje się do wielu sytuacji i różnych warunków życia, ale lubi obecność ludzi lub innych kotów. 

Przeważnie mniej gadatliwy niż koty syjamskie, niemniej jednak dość głośny.

Ma wielką potrzebę ruchu, którą regularnie musi zaspokajać podczas zabawy.

Ze względu na ciekawską i żywą naturę, niektóre tonki ciągnie do drobiazgowego badania zakamarków swojego otoczenia.

Wysoki poziom energii idzie w parze z apetytem. Zakup interaktywnej miski pomoże połączyć przyjemne z pożytecznym – zaspokojenie potrzeb żywieniowych z ćwiczeniami intelektualnymi i spowolnieniem tempa jedzenia.

Tonka to dobry kandydat do życia pod jednym dachem z innymi kotami. Oswojenie z nowym towarzyszem będzie łatwiejsze, jeśli kotek jest od maleńkości, stopniowo przyzwyczajany do życia w grupie, a z nowym kotem oswajamy go powoli, krok po kroku, metodą socjalizacji z izolacją.

Kot tonkijski może przywyknąć do życia z psem, ponieważ z reguły jest spragniony towarzystwa. Niemniej jednak zapoznanie powinno odbywać się stopniowo, a tonka musi mieć możliwość wskoczenia na wyżej położony punkt, poza zasięgiem psa. Pamiętajmy, że sposób, w jaki mały kotek był uczony życia w grupie, będzie miał wielki wpływ na jego towarzyskość w stosunku do psów – kluczowy jest okres socjalizacji pierwotnej kociaka.

Niezwykła energia kota idzie w parze z dziecięcą kreatywnością w zabawie – to zapowiedź wielu niespodzianek! Jednak trzeba od małego uczyć dzieci znaczenia kociej mowy ciała, aby pomóc im w budowaniu relacji bezpiecznej i zdrowej dla wszystkich jej uczestników.

Podobnie jak ludzie, koty miewają oczywiście różne charaktery, upodobania i zwyczaje. Jednakże trzeba pamiętać, że osobniki tej rasy zazwyczaj bardzo potrzebują stymulacji, co może być trudne do spełnienia przez spokojną osobę starszą.

Gubienie sierści jest prawie niezauważalne.

Średnia długość życia to 13-15 lat, lecz tonki nierzadko dożywają ponad 20 lat.

Ze względu na niewielką ilość podszerstka, koty tej rasy mają zapewnioną niewielką ochronę przed zimnem i dlatego nie są szczególnie odporne na wahania temperatury.

Istnieje wiele czynników zwiększających ryzyko wystąpienia otyłości u kotów: m.in. wiek, środowisko, dieta i aktywność fizyczna. Ponieważ kot tonkijski jest raczej energiczny, ryzyko rozwoju nadwagi znacznie się zmniejsza, pod warunkiem spełniania potrzeby aktywności fizycznej.

Choć koty tej rasy słyną z dobrego zdrowia, zaleca się regularne wizyty kontrolne u weterynarza. Niektóre osobniki mogą zarazić się chorobami występującymi u innych kotów w domu, mogą być też podatne na schorzenia zębów i dziąseł.

U kotów tonkijskich najczęściej diagnozuje się postępujący zanik siatkówki, który prowadzi do ślepoty. Można przeprowadzić przesiewowe badanie genetyczne wykluczające wystąpienie choroby u danego osobnika.

Koty tonkijskie można krzyżować z rasą burmańską w typie angielskim. Warunkowo (do 2020 roku) uznaje się krzyżówki z kotem azjatyckim półdługowłosym.

W miocie średnio rodzą się 4 kociaki.

Kot tonkijski to efekt skrzyżowania rasy syjamskiej z burmską (burmańską). Najprawdopodobniej pojawił się w Ameryce Północnej w latach 30-tych XX w. pod nazwą kot syjamski złoty. Niemniej jednak niektórzy uważają, że tonki nieoficjalnie pojawiły się już w XIX wieku i przybyły z Tajlandii. Rasa jednak nie zyskała w pierwszej połowie XX wieku popularności i dopiero lata sześćdziesiąte przyniosły jej uznanie i obecną nazwę! Warto zauważyć, że Tonkin to region Wietnamu, który nie jest bezpośrednio związany z historią rasy.