Pirenejski pies górski
Inne nazwy: Patou
Pirenejski pies górski to duży czworonóg o grubym, białym futrze, który jest wykorzystywany do obrony stad w górach. To inteligenty, spokojny i czuły pies wobec swoich najbliższych, choć wobec obcych jest nieufny i zachowuje dystans. To bardzo stara rasa, wykorzystywana przez pasterzy żyjących na terenach dzisiejszej południowej Francji od wielu stuleci.
Najważniejsze informacje o Pirenejski pies górski
Pochodzenie i historia
Pirenejski pies górski pochodzi od czworonogów towarzyszących azjatyckim ludom, które osiedliły się w Pirenejach około 5000 r. p.n.e. W 1300 roku istniały już w tym regionie psy bardzo przypominające obecną rasę. W czasach średniowiecznych wykorzystywano je m.in. do strzeżenia zamków. Następnie trafiły "na salony" - Ludwik XIV trzymał je na swoim dworze jako psy do towarzystwa. Rasa ta była wykorzystywana później m.in. w czasie drugiej wojny światowej do ciągnięcia artylerii.
Klasyfikacja FCI
Grupa FCI
Grupa 2 - Pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy
Sekcja
Sekcja 3 : Szwajcarskie psy pasterskie
Wygląd
Wysokość w kłębie Pirenejski pies górski
Suka : pomiędzy 65 i 75 cm
Pies : pomiędzy 70 i 80 cm
Waga
Suka : pomiędzy 50 i 59 kg
Pies : pomiędzy 56 i 64 kg
Maść
Maść pirenejskich psów górskich jest biała lub biała z szarymi, bladożółtymi lub pomarańczowymi łatami. Najbardziej pożądane są łaty szare (borsucze). Występują na uszach, głowie, nasadzie ogona, a czasem także na tułowiu.
Rodzaj szaty
Szata psów tej rasy jest długa (najdłuższa wokół szyi i na ogonie), bardzo gęsta, przylegająca, lekko szorstka, z gęstym podszerstkiem.
Kolor oczu
Oczy pirenejskiego psa górskiego mają barwę brązowo-bursztynową.
Opis
Pirenejski pies górski to dużych rozmiarów czworonóg o mocnej, ale jednocześnie bardzo eleganckiej sylwetce. Głowa jest niezbyt duża w porównaniu do ciała, po bokach raczej płaska, o lekko wypukłej czaszce. Szeroka, dość długa kufa zwęża się ku końcowi. Stop jest słabo zaznaczony. Oczy małe, lekko skośne, o inteligentnym, łagodnym wyrazie. Również dość małe, trójkątne uszy zaokrąglają się na końcach i osadzone są na wysokości oczu. Opadają płasko po bokach głowy. Kończyny są proste i silne. Na tylnych kończynach występują podwójne wilcze pazury.
Ciekawostki
Najbardziej znanym przedstawicielem tej rasy jest bohater książki i filmu "Bella i Sebastian".
Pirenejski pies górski - charakter
Zachowanie
Nie wiesz, którą rasę psa wybrać? Pomożemy Ci znaleźć rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia.
Tryb życia
Współżycie z innymi
Pirenejski pies górski - cena
Cena pirenejskiego psa górskiego zależy od jego pochodzenia, wieku i płci. Średnio wynosi 3000 zł za psa z hodowli zarejestrowanej w FCI. Cena za najlepsze osobniki może sięgać 4500 zł.
Średni miesięczny koszt utrzymania psa to ok. 150 zł.
Pielęgnacja
U osobników wystawowych pielęgnacja sierści jest skomplikowana i kosztowna. U pozostałych psów wystarczy szczotkować ją raz w tygodniu. Psów tych nie należy kąpać.
Linienie
Utrata sierści u pirenejskiego psa górskiego jest umiarkowana.
Żywienie
Dieta pirenejskiego psa górskiego wymaga dokładnego nadzoru szczególnie w pierwszych 2 latach życia, tj. w czasie wzrostu. Najlepiej sprawdzą się tradycyjne posiłki, ale pies może też jeść wysokiej jakości gotową karmę.
Zdrowie
Długość życia
Dlugość życia pirenejskiego psa górskiego to około 11 lat.
Odporność/wytrzymałość
Pirenejskie psy górskie żyją dość długo, biorąc pod uwagę gabaryty tych czworonogów. Konieczny jest jednak ścisły nadzór rozwoju kości u szczeniaka.
Odporność na upały
Pies może źle znosić upały, w tym czasie potrzebuje schronienia w chłodnym, zacienionym miejscu i dostępu do świeżej wody. Nie należy go wówczas zmuszać do wyczerpującej aktywności.
Odporność na zimno
Podwójna szata zapewnia psu dobrą ochronę przed złą pogodą.
Skłonność do tycia
Rasa ta raczej nie ma skłonności do tycia. Nie oznacza to jednak, że pies ten może jeść wszystko i w każdych ilościach. Jego dieta powinna być zbilansowana.
Częste choroby
- syndrom Wobblera,
- polineuropatia z porażeniem krtani,
- dysplazja stawu biodrowego,
- zespół skręcenia / rozszerzenia żołądka.