Nagi pies meksykański

Pies jest bezwłosy lub ma sierść. Skóra lub sierść powinna być ciemna, we wszystkich odcieniach czerni.

Brak lub krótka w przypadku odmiany z włosem.

W przypadku odmiany z włosem sierść jest płaska, gładka i pozbawiona podszerstka.
 

Od czarnego do żółtego przez brązowy, kasztanowy lub bursztynowy (w zależności od koloru skóry).

Nagi pies meksykański to proporcjonalne zwierzę o szerokiej klatce piersiowej. Kończyny i ogon są długie. Oczy średniej wielkości, w kształcie migdałów, o żywym i inteligentnym wyrazie. Kolor tęczówki zależy od umaszczenia, ale preferowane są jak najciemniejsze kolory. Uszy są długie, duże i wyraziste. Są eleganckie i delikatne, przypominają uszy nietoperza.

Nagi pies meksykański to przyjazny, łagodny i cierpliwy towarzysz codziennego życia.

Pies ten lubi się bawić, zwłaszcza z dziećmi swoich właścicieli.

Jest on dość spokojny w domu, ale bardzo wesoły na zewnątrz.

Nagi pies meksykański jest bardzo bystry, potrafi słuchać i wykorzystywać swoje zdolności, jeśli jest odpowiednio prowadzony.

Pies ten pozbawiony jest instynktu myśliwskiego.

Nagi pies meksykański bywa zdystansowany wobec nieznanych sobie osób (zwłaszcza odmiany duża i średnia, przystosowane do stróżowania). Konieczna jest socjalizacja.

Mimo że pies ten ma pierwotną naturę, jest bardzo przywiązany do swojego pana.

Nagi pies meksykański może źle znosić samotność, jeśli szczeniak nie został do niej przyzwyczajony pozytywnymi metodami. 

To posłuszny pies, który szybko się uczy, o ile stosujemy przyjazne i konsekwentne metody i nie krzyczymy na niego bez powodu. A jednak zawdzięcza on swojej pierwotnej naturze dość mocny charakter, którego nie należy lekceważyć.

To dobry pies alarmujący.

Pies tej rasy trzyma się blisko właściciela, nie jest miłośnikiem przygód.

Jeśli nieobecność właściciela przeciąga się, zwierzę może niszczyć otoczenie.

Nagi pies meksykański jest bardzo łakomy, dzięki czemu łatwo mu się przypodobać za pomocą smakołyków.

Przedstawiciele odmiany dużej i średniej wykorzystywani są do stróżowania (głównie jako psy alarmujące).

To świetny wybór na pierwszego psa, zwłaszcza dla miłośników nietypowych ras.

Bez względu na rozmiar pies ten nadaje się do życia w mieszkaniu, o ile oczywiście zapewnimy mu codzienne spacery.

Pies ten ma umiarkowane zapotrzebowanie na ruch, którego jednak nie można lekceważyć. To nie jest pies ozdobny, potrzebuje aktywności stymulujących go umysłowo i fizycznie (długie spacery, agility, dog dancing, tropienie itd.).

Odmiana mała jest oczywiście najłatwiejsza do przewożenia. W przypadku dwóch pozostałych odmian torba transportowa się nie sprawdzi.

Jeśli szczenię od najmłodszego wieku przyzwyczajone jest do towarzystwa kota, bez problemu się z nim dogada. Nie oznacza to jednak, że porozumie się z każdym kotem.

Xolo to dość towarzyski i łatwy do zsocjalizowania pies, bo z natury potrafi porozumiewać się ze współbraćmi.

To dobry towarzysz zabaw dla dzieci. Muszą one jednak traktować zwierzę z szacunkiem.

Pies ten łatwo się dostosowuje, nadaje się zatem dla starszych osób.

Pies ten oczywiście nie traci sierści.

15 lat

Mimo delikatnego wyglądu to dość wytrzymały pies. Jest jednak wrażliwy na temperaturę na zewnątrz.

Podczas upałów musimy chronić naszego pupila, by zapobiec udarowi cieplnemu.

Ten pozbawiony sierści pies jest niezwykle wrażliwy na zimno i zimą potrzebuje okrycia.

Nagi pies meksykański to wielki łakomczuch, co przydaje się przy jego szkoleniu, ale uważajmy, by nie nadużywać przysmaków i nie przekarmiać psa, co groziłoby nadwagą.

Rasa ta nie jest szczególnie narażona na żadną konkretną chorobę.

Był to święty pies Azteków, reprezentujący na Ziemi boga Xolotla. Wraz z hiszpańską kolonizacją rasa niemal wyginęła. Swoje przeżycie zawdzięcza interwencji dyplomaty, Normana Pelhama Wrighta, który wraz z meksykańskim Kennel Clubem odzyskał w 1955 roku kilka osobników z rdzennej populacji górskiej w okolicach miasta Meksyk.