Chiński grzywacz
Chiński grzywacz to pies bez sierści o rodowodzie sięgającym starożytności. Podobno w cesarskich Chinach służył jako żywy termofor. Co czwarty przedstawiciel grzywacza chińskiego jest jednak owłosiony. Odmiana ta, zwana powder puff, jest niezbędna do rozmnażania, gdyż dwa bezwłose osobniki nie mogłyby mieć szczeniąt. W jednym miocie zazwyczaj występują maluchy obu odmian. Psy z odmiany nagiej również różnią się stopniem, w jakim ich ciało jest pozbawione włosów.
Według wzorca rasy powinny je mieć na głowie, szyi, dole łap i końcówce ogona. W tych miejscach pożądane są długie i bujne włosy, choć niejeden chiński grzywacz ma te fragmenty ciała pokryte jedynie niezbyt imponującą szczecinką. Gen odpowiedzialny za brak sierści często powoduje również wypadanie zębów i inne wady wpływające niekorzystnie na urodę i zdrowie tych zwierząt. Z tego powodu kilku przedstawicieli tej rasy zyskało tytuły najbrzydszych psów świata. Równie ciekawy co wygląd, jest charakter chińskiego grzywacza. Do nieznajomych podchodzi z rezerwą, nie nadaje się też dla małych dzieci. Jednak, gdy czuje się pewnie, staje się ciekawski i chętny do zabawy.
Nagi pies meksykański
Nagie psy meksykańskie pochodzą z Ameryki Łacińskiej. Aztekowie składali z nich ofiary, gdyż uważali, że tylko te czworonogi mogą przeprowadzić zmarłych na tamten świat. Wierzyli też, że mięso psa bez sierści ma właściwości lecznicze. Za życia przedstawiciele tej rasy służyli do ogrzewania chorych. Nagie psy meksykańskie mają kępki włosów na głowie i szyi, a niekiedy również na łapach i ogonie.
Skóra tego wyjątkowego nagiego psa jest ciemna, a włos może mieć różną barwę. Istnieją dwa typy – jeden o lekkiej budowie ciała, drugi bardziej muskularny, na krótszych łapach. Nagie psy meksykańskie występują też w trzech wielkościach. Czworonogi tej rasy są bardzo przywiązane do właściciela i nie lubią obcych. Mogą też przejawiać skłonność do dominacji.
Nagi pies peruwiański
To kolejny pies bez sierści pochodzący z Ameryki południowej i środkowej.
Nagi pies peruwiański był świętym psem Inków, otoczonym kultem. Ze względu na to, że skóra tych czworonogów jest bardzo podatna na działanie promieni słonecznych, w ciągu dnia trzymano je w zacienionych miejscach, a wypuszczano jedynie nocą. Nagie psy peruwiańskie, tak jak ich meksykańscy kuzyni, mają jedynie pojedyncze kępki włosów w kilku miejscach ciała i występują w trzech wielkościach.
Khala
Tak naprawdę nazwa khala nie określa jednolitego wzorca psa. Oznacza psy bez sierści spotykane w całej Ameryce Środkowej i Południowej. Wywodzą się od psów rozmnażanych przez Indian z plemienia Keczua, wykorzystywanych do polowań lub stróżowania. Te pierwsze przypominają nieco charty, te drugie są bardziej krępe i mocniejsze w budowie. Ich waga dochodzi do 25 kilogramów, co czyni je największymi psami bez sierści na świecie. Khala jest inteligentny i wrażliwy, mocno przywiązany się do właściciela i nieufny wobec obcych. Pochodzenie tych psów nie jest nigdzie spisywane, dlatego organizacje kynologiczne nie uznają tej rasy.
Amerykański terier bezwłosy
Amerykański terier bezwłosy to najmłodsza z ras pozbawionych sierści. Powstała w latach 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Szczenięta rodzą się z niewielką ilością puszku rzadko rozsianego po całym ciele. W krótkim czasie go gubią i stają się zupełnie łyse. Na jasnej, gładkiej skórze mają czarne, szare lub beżowe plamki.
Amerykański terier bezwłosy ma najmniej problemów zdrowotnych spośród wszystkich ras psów bez sierści. Nie cierpi na głuchotę ani na typowe dla psów choroby oczu, zachowuje też wszystkie zęby. Czworonogi tej rasy nie miewają wyprysków skórnych, typowych dla innych nagich psów. Amerykańskie teriery bezwłose to zwierzęta energiczne. Ponieważ ich owłosieni przodkowie byli wykorzystywani do polowań, również i one potrzebują sporo ruchu. Mają dobry charakter, są inteligentne i dobrze poddają się tresurze.
Psy bez sierści - pielęgnacja
Może się wydawać, że nagie psy są idealne dla osób zapracowanych, bo nie zostawiają w domu włosów i nie potrzebują fryzjera. Nic bardziej mylnego. Wszystkie bezwłose czworonogi wymagają troskliwej pielęgnacji, ponieważ nie mają naturalnej ochrony, jaką dawałaby im sierść i przez to są szczególnie narażone na czynniki zewnętrzne.
Przede wszystkim łyse psy powinny być kąpane częściej niż ich owłosieni koledzy. Na gołej skórze zbiera się brud, który trzeba zmywać mniej więcej co dwa tygodnie. Do kąpieli nadają się łagodne szampony usuwające sebum i zawierające naturalne ekstrakty zamiast silnych substancji chemicznych. Kosmetyk nie musi wygładzać ani pielęgnować włosów, więc nieskomplikowany skład jest jak najbardziej wskazany. Po kąpieli dobrze jest nasmarować psa balsamem ochronnym z masłem shea lub olejkiem nawilżającym.
W lecie trzeba zaopatrzyć się dodatkowo w krem z filtrem UV. Jasna skóra psa bez sierści jest mocno narażona na poparzenia słoneczne. Z kolei zimą trzeba przygotować dla łysego pupila ciepłe ubranko. Na szczęście gołe psy nie mają większej tendencji do przeziębiania się niż inne rasy.
Jaka jest cena rasowych psów bez sierści?
Pies bez sierści to w naszym kraju dość ekskluzywny wybór. Zdecydowanie najpopularniejsza rasa bezwłosa w Polsce to chiński grzywacz. Tutaj mamy kilka hodowli do wyboru, a ceny za rodowodowe psiaki zaczynają się od 1200 zł.
Z kolei średni koszt szczenięcia rasy amerykański terier bezwłosy wynosi już ok. 3200 złotych. Czworonogi tej rasy zazwyczaj kupuje się za granicą, gdyż w Polsce są praktycznie niedostępne. Jeśli chodzi o nagiego psa meksykańskiego, to w naszym kraju rodzi się tylko kilka szczeniąt rocznie i trzeba je wcześniej zamawiać. Cena za malucha z rodowodem to 3500 zł.
Jeszcze droższe jest szczenię nagiego psa peruwiańskiego, za które trzeba zapłacić ok. 4000 zł. Jak w każdej rasie, tak i w przypadku psa bez sierści, cena oseska zależy m.in. od płci, renomy hodowli oraz tego, jak utytułowani są rodzice.
