Grzywacz chiński

Dopuszczalne są wszystkie kolory.

Długa na głowie, kończynach i ogonie. Reszta ciała bezwłosa, z wyjątkiem odmiany Powder Puff.

Ciało psa jest pozbawione sierści z wyjątkiem głowy, kończyn i ogona. Odmiana Powder Puff ma długą i cienką sierść.

Oczy są bardzo ciemne, niemal czarne.

Grzywacz chiński to bez wątpienia jedna z najciekawszych i najbardziej fascynujących ras psów. Jest mały, żywy, dobrze zbudowany i zwinny. Istnieją dwa typy: „jelonek” – elegancki, o delikatnym szkielecie i „kuc” o mocniejszym kośćcu. Głowa jest gładka i pozbawiona zmarszczek, stop lekko zaznaczony, ale nie przesadnie. Uszy są duże i stojące, z piórami lub bez – wyjątek stanowi odmiana owłosiona, u której dopuszczalne są uszy wiszące. Kończyny są proste i długie. Ogon noszony wysoko, z długim pióropuszem.

To wyjątkowo czuły pies do towarzystwa, który bardzo mocno przywiązuje się do swojego opiekuna.

Grzywacz chiński bezwłosy uwielbia zabawę z właścicielami.

To żywiołowy i aktywny pies, który nie potrafi usiedzieć w miejscu.

Grzywacz chiński jest bardzo bystry i uwielbia interakcję z człowiekiem – potrzebuje jego uwagi i jest podany na szkolenie.

To wyłącznie pies do towarzystwa i ozdobny. Pozbawiony jest instynktu myśliwskiego.

Grzywacz chiński nigdy nie jest bojaźliwy lub agresywny bez powodu, zachowuje jednak dystans wobec nieznanych sobie osób.

To pies do towarzystwa, który dobrze czuje się w kontakcie ze swoim opiekunem i potrzebuje jego wsparcia, dlatego co do zasady nie oddala się od niego.

Grzywacz chiński nie znosi samotności. Jeśli nie przyzwyczaimy go do naszej nieobecności przy użyciu pozytywnych metod, może ona wywoływać u psa ogromny niepokój, a nawet problemy behawioralne.

Szkolenie psa tej rasy jest łatwe i przyjemne, zwłaszcza jeśli rozpoczniemy je już u szczeniaka, okazując stanowczość i łagodność zarazem.

Grzywacz chiński jest głośny i szczekliwy – szczeka zawsze, gdy tylko zdarzy się coś nietypowego.

Pies tej rasy potrzebuje obecności właściciela, nie jest miłośnikiem przygód.

Jeśli zostawimy naszego pupila samego, musimy zapewnić mu zajęcie, by uniknąć niszczenia przez niego przedmiotów, co w przypadku tej rasy zdarza się często. Nie powinien zwieść nas jego niewielki rozmiar – ten żywiołowy czworonóg potrafi narobić wielkiego bałaganu.

Grzywacz chiński lubi jeść, ale nie jest nadmiernie łakomy. Przysmaki przydadzą się podczas szkolenia i będą doskonałą motywacją.

Ze względu na swój niewielki rozmiar pies ten nie sprawdzi się jako stróż, może natomiast ostrzegać właściciela o podejrzanych zdarzeniach.

Grzywacz chiński jest aktywny i wesoły. Świetnie sprawdzi się jako pierwszy pies, zwłaszcza u miłośników zwierząt o nietypowym wyglądzie.

Pies ten nie nadaje się do życia na zewnątrz, mimo że, wbrew pozorom, wcale nie jest zbyt wrażliwy na zimno.

Doskonale odnajdzie się w mieszkaniu w mieście, o ile tylko będzie mógł być blisko swojego przewodnika.

Ten żywy i aktywny pies potrzebuje regularnego ruchu, ale nie jest miłośnikiem nadmiernego wysiłku fizycznego. Wystarczą mu dwa spacery dziennie i trochę zabawy z opiekunem.

Dzięki niewielkim rozmiarom grzywacz chiński może towarzyszyć swojemu panu praktycznie wszędzie, co sprawi mu ogromną przyjemność.

Pies tej rasy bez problemu dojdzie do porozumienia z kotem.

Grzywacz chiński jest niezwykle towarzyski i dobrze dogaduje się z innymi psami bez względu na ich rozmiar, o ile jego socjalizacja przebiegła prawidłowo.

Pies ten uwielbia dzieci, doskonale sprawdzi się jako towarzysz rodziny.

Ze względu na niewielkie rozmiary i wesołe usposobienie grzywacz chiński świetnie sprawdzi się jako kompan starszych osób stale obecnych w domu. Oczywiście nie mogą to być osoby prowadzące całkowicie siedzący tryb życia, bowiem umiarkowane spacery i zabawy są obowiązkowe.

Grzywacz chiński nie traci sierści.

Grzywacz chiński żyje około 14 lat.

Grzywacz chiński jest długowieczny, ale miewa liczne problemy ze skórą.

Skórę psa należy bezwzględnie chronić przed słońcem.

Należy zabezpieczyć go przed chłodem.

Pies ten nie ma skłonności do nadwagi.

• problemy dermatologiczne (zapalenie skóry),
• udar cieplny.

Grzywacz chiński to bardzo stara chińska rasa, pierwsze wzmianki o niej sięgają XII w. p.n.e. Brak sierści spowodowany jest mutacją, która pojawiła się w Chinach i w innych krajach, takich jak Meksyk czy Peru. FCI oficjalnie uznała rasę w 1972 roku.