Wyżeł duński

Biała z brązowymi znaczeniami (duże plamy lub drobne cętki).

Krótka, gęsta i nieco twarda w dotyku.

Ciemnobrązowe.

Wyżeł duński to średniej wielkości pies o prostokątnej sylwetce i mocnej budowie. Głowa jest krótka i szeroka ze słabo zaznaczonym stopem. Oczy średniej wielkości, nie są wypukłe ani głęboko osadzone. Uszy są dość nisko osadzone, mają zaokrąglone końce. Przednia krawędź powinna muskać policzek. Ogon jest szeroko osadzony, stopniowo zwęża się ku końcowi. Noszony naturalnie nisko.

To dobry pies rodzinny, który przystosowuje się do różnych trybów życia, o ile poświęcimy mu odpowiednio dużo uwagi.

Wyżeł duński chętnie bawi się ze swoimi bliskimi.

To pies o szlachetnym wyglądzie, sprawiający wrażenie spokoju i stabilności.

Jest doskonałym pomocnikiem w pracy, na którego zawsze można liczyć.

Podczas polowania pies działa dość wolno, stale utrzymując kontakt wzrokowy z myśliwym i nie zakłócając spokoju zwierzyny. Rasa nadaje się do polowania zarówno na dużą jak i małą zwierzynę.

Wyżeł duński jest dość towarzyski, ale potrafi rozróżnić osobę mającą złe zamiary i odpowiednio się zachować.

Podczas pracy pies stara się utrzymywać stały kontakt ze swoim panem. W domu to doskonały towarzysz, który jest niezwykle czuły wobec swoich bliskich.

Wyżeł duński nie lubi zostawać sam, potrzebuje towarzystwa bliskich i innych zwierząt.

Tego pojętnego i inteligentnego psa można wyszkolić samemu bez większych problemów. Mimo to naukę powinniśmy rozpocząć wcześnie, by nasz pupil nie nabrał złych nawyków.

W pracy pies ceniony jest przede wszystkim za swoją dyskrecję.

Wyżeł duński lubi być blisko właściciela, nawet podczas polowania.

Pies tej rasy może zachowywać się destrukcyjnie, jeśli jego potrzeby nie są zaspokojone lub za długo przebywa sam bez żadnego zajęcia.

Przysmaki pozwolą pozytywnie wzmocnić dobre zachowanie zwierzaka, dzięki czemu wykazuje on większy entuzjazm podczas ćwiczeń.

To odważny pies, który nie ma jednak silnego charakteru. Może służyć jako stróż, ale nie jest to jego ulubione zajęcie.

Wyżeł duński świetnie nadaje się na pierwszego psa dla myśliwych lub sportowców mogących poświęcić mu dużo czasu.

Do prawidłowego rozwoju pies ten potrzebuje przestrzeni. Nie nadaje się on do życia w mieszkaniu i w mieście.

To prawdziwy sportowiec, który nie znosi życia w zamknięciu. Jak najczęściej powinien biegać swobodnie po otwartej przestrzeni. Codziennie należy wyprowadzać go na długie spacery.

Świetnie sprawdzi się również w dyscyplinach sportowych takich jak tropienie, canicross czy agility.

Wyżeł duński nie znosi być sam, w związku z czym chętnie towarzyszy swoim właścicielom wszędzie, choć jego rozmiary nie ułatwiają podróżowania, szczególnie publicznymi środkami transportu.

Mimo silnego instynktu myśliwskiego pies tej rasy może bez problemy mieszkać z kotami, jeśli jest do nich przyzwyczajony od małego.

To bardzo towarzyski zwierzak, który świetnie dogaduje się z innymi psami, o ile wszystkie zostały odpowiednio zsocjalizowane.

To doskonały towarzysz dla dzieci, jest łagodny, cierpliwy i skory do zabawy.

Starsze osoby będące pasjonatami polowania lub prowadzące nadal aktywny tryb życia sprawdzą się jako właściciele wyżła duńskiego.

Wyżeł duński traci umiarkowaną ilość sierści.

11 - 13 lat

To wiejski pies, który nie sprawia żadnych szczególnych problemów.

Podczas upałów należy ograniczyć aktywność naszego pupila.

Wyżeł duński lubi domowy komfort, szczególnie zimą.

Dzięki codziennej aktywności pies nie powinien przybrać na wadze.

Rasa nie jest podatna na żadne szczególne problemy ze zdrowiem.

Początek rasy sięga 1710 roku, kiedy Morten Bak, żyjący wmiesteczku Glenstrup w Danii, stworzył pierwsze 8 pokoleń poprzez skrzyżowanie psów cygańskich z lokalnymi psami farmerskimi; powstała w ten sposób czysta rasa dereszowatych biało-czarnych psów nazwanych psami Baka lub pointerami staroduńskimi (Gammel Dansk Honsehund).