Spaniel francuski

Szata spaniela francuskiego jest dwukolorowa, biała i brązowa (w odcieniu od cynamonowego do ciemno wątrobianego) z nieregularnymi łatami lub cętkami, możliwe jest również umaszczenie dereszowate.

Sierść jest półdługa.

Włos jest kręcony na uszach i ogonie oraz miękki, jedwabisty i obfity na pozostałych częściach ciała.

Oczy są ciemnobrązowe lub orzechowe.

Spaniel francuski przypomina trochę spaniela bretońskiego, lecz jest wyższy (czasem nawet o 10 cm). Silny i krzepki, nie sprawia jednak wrażenia ociężałego. Ma dobrze wysklepioną czaszkę o harmonijnych proporcjach, niezbyt mocno zarysowaną, ale też nie nadmiernie słabą. Oczy o łagodnym wyrazie, mają kształt owalny. Uszy, które dobrze przylegają do głowy, są osadzone lekko z tyłu. Kończyny są proste. Ogon sięga stawu skokowego.

Spaniel francuski jest wyjątkowo sympatycznym psem do towarzystwa, który z łatwością nawiązuje bliską relację ze wszystkimi członkami swojej rodziny.

Zaproszony do zabawy, chętnie w niej uczestniczy. Nie należy jednak proponować mu zabaw opartych o aportowanie, gdyż mogą one wzmocnić jego instynkt łowiecki.

Raczej wyważony, o charakterze dość łagodnym, spaniel ten w domu jest zazwyczaj spokojny, o ile zaspokojone są jego potrzeby.

Spaniel francuski jest psem łagodnym, który szybko rozumie, czego się od niego oczekuje.

Spaniel francuski to pełen zapału pies myśliwski o niezwykle wyczulonym węchu, który równie dobrze czuje się polując w zaroślach, jak i pracując w wodzie. Nie jest jednak tak szybki jak jego krewniacy z grupy wyżłów.

Spaniel francuski jest bardzo towarzyski i zawsze przyjacielski w stosunku do gości, nawet tych, których nie zna.

Choć jest bardzo przyjemnym towarzyszem życia, pozostaje typowym psem myśliwskim, który potrafi przejąć inicjatywę i oddawać się swoim zajęciom, do czego jego pan nie jest mu potrzebny.

Spaniel francuski niezbyt lubi zostawać sam w domu, może jednak zaakceptować powtarzające się nieobecności pana, jeśli jest do nich przyzwyczajany od szczenięctwa.

Praca z tym bardzo dobrodusznym i wrażliwym psem jest przyjemna i nie przysparza trudności, niezależnie od tego, czy jest wychowywany na psa do towarzystwa, czy szkolony do udziału w polowaniach. Jego przewodnik powinien być wobec niego jednocześnie łagodny i stanowczy. Spaniel ten nie toleruje przemocy.

To pies raczej cichy.

Jeśli wyczuje interesujący trop, a miejsce, w którym przebywa, nie będzie odpowiednio zabezpieczone, spaniel ten może uciec, nie zwracając uwagi na to, że zostawia swojego pana daleko w tyle.

Jeśli brakuje mu odpowiedniej stymulacji, może czynić szkody materialne tylko po to, by się czymś zająć.

Smakołyki mogą być dla niego dobrym źródłem motywacji w procesie szkolenia.

Ten przesympatyczny i dobroduszny pies nie jest dobrym stróżem.

Spaniel francuski jest łagodny, serdeczny i towarzyski, będzie więc dobrym towarzyszem dla osoby, która nie ma doświadczenia w opiece nad psem. Powinna ona jednak pamiętać o jego instynktach łowieckich, które są wyraźnie rozwinięte.

Spaniel francuski to pies myśliwski, który może dostosować się do życia w mieście, a nawet w mieszkaniu w bloku, niemniej zdecydowanie lepszym środowiskiem będzie dla niego dom z zamkniętym i odpowiednio zabezpieczonym ogrodem.

Jak każdy pies pracujący spaniel francuski do prawidłowego rozwoju potrzebuje dużo ruchu oraz stymulacji umysłowej. Jego frustrację związaną z brakiem możliwości udziału w polowaniach i pogoni za zwierzyną najłatwiej rozładować poprzez zapewnienie mu udziału w różnych aktywnościach sportowych typu canicross, agility, taniec z psem, tropienie, itp.

Spaniel francuski jest niewielkim psem i ma łagodny charakter, dzięki czemu bez większych problemów może towarzyszyć swemu panu w podróży.

Jeśli spaniel francuski wychowywał się razem z kotami, jego właściciel może rozważyć adopcję kota i założyć, że zgodne życie tych dwóch czworonogów pod jednym dachem będzie możliwe.

Spaniel francuski jest bardzo towarzyski i zawsze pogodny, potrafi dość szybko nawiązać przyjazną relację z innymi psami szczególnie, jeśli już jako szczeniak zostanie poddany dobrej socjalizacji.

To pies bardzo cierpliwy wobec dzieci, o ile podchodzą one do niego z szacunkiem.

Spaniel francuski jest psem o zrównoważonym temperamencie, dzięki czemu może dostosować się do trybu życia swojego właściciela, o ile nie jest on osobą unieruchomioną w domu. Jego pan, niezależnie od swojego wieku, powinien być osobą na tyle aktywną, by mogła zapewnić mu odpowiednią do jego potrzeb dawkę ruchu.

Utrata sierści jest umiarkowana, niemniej zauważalna.

Oczekiwana długość życia spaniela francuskiego to 13 lat.

To pies krzepki, odporny i silny, który cieszy się długim życiem.

Podczas upałów codzienne aktywności związane z wysiłkiem poza domem powinny być dostosowane do panujących na zewnątrz warunków. Warto zaznaczyć, że spaniel francuski znosi je dość dobrze.

Nie boi się ekstremalnie niskich temperatur.

Spaniel francuski kipi energią, co w połączeniu z odpowiednią dawką codziennego ruchu pozwala mu uniknąć problemów z nadwagą.

• Syndrom samookaleczania łap 
• Katarakta
• Entropia (podwinięcie powieki)
• Zwichnięcie gruczołu migotki (wiśniowe oko)
• Egzema
• Dysplazja biodra
• Zapalenie ucha

Spaniel francuski w linii prostej pochodzi od psa z Oysel, o którym pisał już Gaston Febus w swojej « Księdze łowów », można więc zakładać, że początki tej rasy sięgają przynajmniej XIII w. Rasa ta była wówczas szczególnie ceniona na polowaniach na dzikie ptactwo. Dziś wykorzystuje się tu częściej setera angielskiego, który jest szybszy od spaniela. W minionym stuleciu linia spanieli francuskich była bliska wyginięcia, przed czym uchronił ją opat Fournier. Rasa ta została oficjalnie uznana przez FCI w 1955 r.