Gryfon Korthalsa

Stalowo-szara z brązowymi łatami lub gładka brązowa. 

Szata jest półdługa, a dodatkowo szorstka, przypominająca szczecinę dzika, z gęstym i delikatnym podszerstkiem.

Ciemnożółte lub brązowe.

Gryfon Korthalsa to energiczny, mocno zbudowany pies. Czaszka nie jest zbyt szeroka, kufa długa i kwadratowa. Oczy są duże, zwieńczone gęstymi brwiami. Uszy średniej wielkości, noszone płasko i niezbyt nisko osadzone. Kończyny są proste, mocne i silne. Ogon prosty, noszony poziomo.

Gryfon Korthalsa jest niezwykle czuły, chociaż rzadko bywa wybierany jako pies do towarzystwa, hoduje się go głównie do pracy.

Pies ten uwielbia zabawy związane z szukaniem, które zapewniają mu umysłową stymulację.

To zrównoważony zwierzak, który potrafi zachowywać się spokojnie w domu, o ile zaspokoimy jego potrzeby.

Gryfon Korthalsa jest bardzo inteligentny, dzięki czemu doskonale sprawdza się w pracy.

To doskonały wyżeł, który radzi sobie w każdym terenie i z każdą zwierzyną.

Gryfon Korthalsa ma duży instynkt terytorialny, ale jest dość przyjazny wobec gości.

Wyżły są przeważnie niezależne, co sprawdza się również w tym przypadku. Pies ten jest jednak doskonałym kompanem przywiązanym do swoich bliskich.

Nasz pupil może zostawać sam, o ile wcześniej zaspokoimy jego potrzeby i zapewnimy mu zajęcie podczas naszej nieobecności.

To inteligentny pies o silnym charakterze, który szybko pojmuje polecenia, ale też natychmiast spostrzeże wszelkie słabości swojego pana. 

Podczas szkolenia konieczne będą konsekwencja, cieprliwość, stanowczość i przyjazne nastawienie.

Gryfon Korthalsa nigdy nie szczeka bez przyczyny lub nadmiernie.

Pies posiada doskonały węch, który może skłonić go do ucieczki, szczególnie jeśli otoczenie nie jest dobrze ogrodzone.

Gryfon Korthalsa może niszczyć przedmioty, jeśli ma za mało ruchu i przebywa w zamknięciu przez cały dzień.

Zwierzak ten jest bardzo łakomy, przysmaki to dobry sposób na zmotywowanie go podczas szkolenia. Nie należy ich jednak nadużywać.

Gryfon Korthalsa jest bardzo przywiązany do swojego pana i terytorium, broni ich z całym oddaniem. To dość rzadka cecha u psa myśliwskiego.

Rasa ta nadaje się dla osób bez doświadczenia, jeśli prowadzą one sportowy tryb życia lub polują i są w stanie zaspokoić potrzeby swojego pupila.

Pies może żyć w mieście, ale nie będzie się tam dobrze czuł. Nie nadaje się do życia w mieszkaniu. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje przestrzeni i swobody.

Gryfon Korthalsa jest wytrzymały i żywy. Jeśli nie poluje, powinien uprawiać sport ze swoim panem, dzięki czemu zaspokoi wszystkie swoje potrzeby. 

Wymaga codziennych spacerów, bez względu na dostęp do ogrodu.

Dzięki średnim rozmiarom pies może towarzyszyć swoim właścicielom w podróżach, ale potrzebna będzie wcześniejsza socjalizacja i szkolenie.

Ze względu na rozwinięty instynkt myśliwski pies ten nie jest w stanie spokojnie mieszkać z kotem.

Pies tej rasy wymaga jak najwcześniejszej socjalizacji, dzięki której przyswoi sobie psie kody komunikacyjne, które należy wzmacniać przez całe jego życie, by był w stanie porozumieć się ze swoimi współbraćmi. 

Dwa niewykastrowane samce to gwarantowany konflikt. 

Zwierzak ten jest łagodny wobec dzieci, o ile traktują go one z szacunkiem i nie nadwyrężają jego cierpliwości.

Pies tej rasy nadaje się wyłącznie dla wysportowanych, dynamicznych osób, które mogą poświęcić dużo czasu na zaspokojenie jego potrzeb.

Utrata sierści jest umiarkowana.

13 lat.

To wiejski, wytrzymały pies.

Gryfon Korthalsa bez problemów potrafi dostosować się do wysokich temperatur.

Jest on wytrzymały na zimno, wilgoć, a nawet na lodowatą wodę w bagnach.

Łakomstwo zwierzaka może spowodować otyłość, jeśli jego dieta nie jest zbilansowana i podajemy mu za dużo przysmaków.

Rasa nie jest podatna na żadne szczególne problemy ze zdrowiem.

Rasę wyselekcjonowano ponad 100 lat temu w Niemczech, jej twórcą był Niemiec holenderskiego pochodzenia, Eduard Korthals. Jednakże FCI za ojczyznę rasy uznała Francję. Pierwszy wzorzec powstał w 1887 roku. Pochodzenie gryfona Korthalsa powiązane jest z gryfonem Bouleta (rasa ta została niedawno usunięta przez FCI ze względu na rzadkość występowania). Gryfon Bouleta również nosi nazwę od nazwiska swojego twórcy, Emmanuela Bouleta, który do polowania wykorzystywał psy o białej sierści, ale zauważył, że barwa ta stanowi ostrzeżenie dla zwierzyny. W związku z tym skrzyżował swoje psy z miejscowymi gryfonami, psami pasterskimi i pudlami, by uzyskać rasę odporną na warunki pogodowe. Tak powstał Marc, który dał początek nowej rasie. Obecnie gryfon Bouleta to praktycznie wymarła rasa.