Pointer

Przeważnie dwukolorowa, może być cytrynowo-biała, pomarańczowo-biała, brązowo-biała lub czarno-biała. Maść jednolita oraz trójbarwna są również prawidłowe.

Sierść jest krótka.

Cienka i twarda w dotyku, idealnie gładka, prosta i lśniąca.

Orzechowy lub brązowy, kolor zależy od umaszczenia.

Pointer to średnich rozmiarów pies, którego tułów można wpisać w kwadrat. Sprawia wrażenie silnego i pełnego gracji. Głowa o zbieżnych liniach profilu, długość czaszki równa długości kufy. Kufa jest kwadratowa, nos uniesiony, wyraźnie zaznaczony stop. Oczy są duże i okrągłe. Uszy wiszące, cienkie, niemal trójkątne i płaskie. Szyja jest elegancka, wygięta, szczupła, długa i lekka. Kończyny są mocne i umięśnione, idealnie pionowe. Ogon gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, który powinien być bardzo cienki.

Pointer uwielbia swojego pana i zrobi wszystko, by sprawić przyjemność bliskim. W stosunku do nieznanych sobie osób jest natomiast znacznie mniej wylewny.

Szczeniak lubi zabawę, która przydaje się zresztą przy jego szkoleniu. Dorosłemu osobnikowi najlepiej zaproponować gry na inteligencję, pozwolą one utrzymać jego czujność.

Pointer jest niezwykle energiczny, ale w domu potrafi zachowywać się spokojnie, o ile wszystkie jego potrzeby są zaspokojone.

Ten żywy i uwielbiający pracować pies ceniony jest za swoje liczne zalety. Ma on wyjątkowo posłuszne usposobienie i szybko rozumie, czego od niego oczekujemy.

Pointer, podobnie jak seter, jest ulubieńcem myśliwych dzięki doskonałemu węchowi, wytrwałości, szybkości i ogromnej zdolności adaptacji. Wykorzystuje się go głównie do polowania na ptactwo. Wystawia zwierzynę nieruchomo jak kamienna rzeźba.

Jeśli nie przedstawimy nieznajomego psu i nasz pupil nie poczuje do niego zaufania, okaże mu wielki dystans.

Pointer potrafi zachowywać się dość niezależnie w pracy, może też uda
 się sam do ogrodu na długie godziny. 

W domu jest natomiast bardzo zależny od swojego pana. Chce sprawiać mu przyjemność, przez co trzyma się blisko niego.

Jeśli szczeniak od małego przyzwyczajany jest do nieobecności właściciela, dorosły pies bez problemu może zostawać sam na kilka godzin. Nieobecność nie powinna być jednak zbyt długa, a zwierzak powinien mieć odpowiednio dużo ruchu przed naszym wyjściem i po powrocie.

Pointer to bez wątpienia jeden z najposłuszniejszych psów myśliwskich. Dzięki temu praca z nim to prawdziwa przyjemność. 

Oczywiście, jak w przypadku wszystkich psów, szkolenie należy rozpocząć wcześnie i przestrzegać zasad pozytywnej nauki, by stworzyć i wzmocnić relację z psem opartą na zaufaniu.

Pointer rzadko szczeka niespodziewanie. Sprawdzi się jako pies alarmujący, bo nigdy nie odzywa się bez powodu.

Instynkt myśliwski i niesamowity węch mogą skłonić psa do ruszenia za tropem. Przez swoją szybkość i wytrwałość potrafi oddalić się na dużą odległość. Konieczne zatem będzie dobre zabezpieczenie terenu obok domu i zachowanie czujności podczas spacerów.

Jako pies pracujący pointer potrzebuje regularnej stymulacji, zarówno fizycznej, jak i umysłowej oraz węchowej. 

Jeśli mu jej nie zapewnimy, może zachowywać się nieodpowiednio, na przykład niszczyć otaczające go przedmioty.

Pointer angielski ma duży apetyt, ale ze względu na swój charakter nie okazuje nadmiernej żarłoczności.

To kiepski stróż, ale potrafi ostrzec, że zbliża się zagrożenie.

Pointer to świetny pomocnik myśliwych, ale też doskonały pies do towarzystwa dla wysportowanych osób szukających kompana do biegania. 

Dzięki swojemu łagodnemu usposobieniu i posłuszeństwu świetnie sprawdzi się jako pierwszy pies.

Pointer do dobrego samopoczucia potrzebuje przestrzeni, absolutnie nie nadaje się do życia w mieście, tym bardziej w mieszkaniu.

Musi mieszkać na wsi, a przynajmniej w domu z ogrodem z możliwością częstego biegania, niezbędnego do zachowania psychofizycznej równowagi.

Pies ten potrzebuje codziennej dawki ruchu, by spożytkować ogromną energię. Konieczne będą długie spacery poza ogród, które zapewnią mu stymulację fizyczną i węchową. 

Jeśli pointer nie poluje z właścicielem, wskazane jest zaoferowanie mu aktywności związanych z tropieniem lub udziału w konkursach field trials. Dzięki temu pies wykorzysta swoje umiejętności w ramach dyscypliny sportowej.

Pointer może ważyć nawet 30 kg, w związku z czym przewożenie go publicznymi środkami transportu może czasem okazać się skomplikowane. Jeśli jednak szczeniak otrzyma odpowiednią i wczesną socjalizację, a dobry charakter psa rozwinie się dzięki szkoleniu, podróżowanie z nim będzie prawdziwą przyjemnością.

Jeśli pointer dorasta z kotami, bez problemu potraktuje je jako członków swojej rodziny. Jest to jednak pies polujący i konieczna będzie ciągła czujność.

Jeśli zapewnimy szczeniakowi wczesną socjalizację i przeżyje on pozytywne doświadczenia ze swoimi współbraćmi, będzie potrafił się z nimi komunikować.

Pies tej rasy potrafi zachowywać się cierpliwie i bawić się z dziećmi, ale nie znosi gwałtownego zachowania. Dzieci muszą więc umieć odnosić się do swojego przyjaciela z szacunkiem.

Pointer ma tak dużo energii, że nie jest w stanie przystosować się do siedzącego trybu życia. Starsza osoba nie będzie więc dla niego odpowiednim właścicielem.

Pointer traci umiarkowaną ilość sierści. Wypadanie nasila się podczas jesiennego i wiosennego linienia, w tym okresie konieczne będzie częstsze szczotkowanie.

Długość życia pointera to około 13 lat.

To wytrzymały pies, który nie sprawia żadnych szczególnych problemów. Podczas polowania zachowuje się jednak tak zapalczywie, że może się zranić.

Pointer angielski nie boi się upałów, dzięki swojej wytrwałości i zaangażowaniu może pracować w każdych warunkach.

Dzięki swojej sierści jest on bardzo odporny na złą pogodę.

Pointer jest tak aktywny, wytrzymały i wysportowany, że otyłość mu nie grozi. Powinien zachować smukłą i atletyczną sylwetkę.

• Ektropion/entropion
• Wypadnięcie gruczołu łzowego
• Padaczka
• Dysplazja stawu biodrowego
• Alergie skórne

To jedna z najpopularniejszych i najbardziej rozpowszechnionych ras na świecie, ale jej pochodzenie jest niepewne. Niektórzy twierdzą, że pointer pochodzi od wyżła włoskiego, inni natomiast, że od wyżła hiszpańskiego z Burgos lub od wyżła portugalskiego. Możliwe, że ojczyzną pointera jest Francja, skąd trafił do Anglii, gdzie kontynuowano i udoskonalono selekcję. Prawdopodobnie ma on domieszkę krwi foxhounda.