Rasy myśliwskie to wiele wyjątkowo pięknych, ciekawych psów. Nie może więc dziwić, że cieszą się one niesłabnącym zainteresowaniem.
Myśliwskie rasy psów i ich zadania
Zanim jednak ostatecznie zdecydujesz się na zakup bądź adopcję czworonoga o naturze myśliwego, dowiedz się czegoś więcej na ten temat. Jak sama nazwa wskazuje, psy myśliwskie wykorzystywane są przez myśliwych w trakcie polowania. Ze względu na zakres pracy psa myśliwskiego wyróżnia się:
- gończe – łatwo się domyślić, że zadaniem psów gończych jest pogoń za zwierzyną, do ras gończych należą m.in. nasz rodzimy ogar polski i gończy polski, bloodhound czy duży gończy gaskoński;
- aportery – ich zadaniem jest przynoszenie drobnej zwierzyny, która została upolowana przez myśliwego, do najbardziej znanych aporterów należą m.in. labrador retriever i golden retriever;
- norowce – zadaniem tej grupy czworonogów jest wypłaszanie zwierząt z ich nor, świetnie w tej roli sprawdzają się np. jamniki;
- dzikarze – to psy przeznaczone do polowania na dziki;
- tropowce – to psy, których zadaniem jest tropienie po pozostawianych przez zwierzynę śladach;
- posokowce – psy przeznaczone do tej pracy mają wybitny węch, po zapachu krwi doprowadzają myśliwego do postrzelonej zwierzyny;
- płochacze – zadaniem płochaczy jest szukanie i wypłaszanie zwierzyny, w tej roli sprawdza się m.in. springer spaniel angielski i polski spaniel myśliwski (obecnie rasa nieuznana przez FCI/ZKwP)
- wyżły – to wyjątkowa rasa, która przeznaczona jest zarówno do polowania w wodzie, w lesie i na polu, wyżły wykonują charakterystyczną stójkę wskazującą myśliwemu miejsce, do którego musi podążyć za zwierzyną.
Ponadto wyróżnia się grupy psów myśliwskich m.in. pod kątem predyspozycji do pracy w określonym środowisku (psy wszechstronne – woda, pole, las; dwustronne – dwa środowiska z trzech wymienionych i jednostronne – wyspecjalizowane w jednym kierunku), ze względu na wygląd (krótkowłose, długowłose, szorstkowłose) i cechy wrodzone (rasy wystawiające i niewystawiające).
Wybór hodowli psów myśliwskich
Wybór właściwej hodowli psów to temat rzeka. Musisz mieć świadomość, że istnieją hodowle ukierunkowane na tzw. linie użytkowe (inaczej work, pracujące) oraz linie wystawowe (show). Jeśli jesteś lub planujesz być myśliwym i szukasz psa myśliwskiego o doskonałych predyspozycjach, pierwsza opcja będzie lepsza.
Psy linii użytkowych hoduje się do pracy. Najważniejsze są umiejętności psa, eksterier schodzi na dalszy plan. W liniach wystawowych jest odwrotnie – największą wagę przywiązuje się do wyglądu.
Jeżeli pies z linii użytkowej nie spełnia wyśrubowanych kryteriów i oczekiwań, nie jest przez hodowcę rozmnażany (działanie to ma na celu uniknięcie przekazywania „zepsutych” genów).
I teraz ważne pytanie – czy tylko psy rasowe pochodzące z linii pracujących mogą pretendować do miana doskonałych myśliwych? Oczywiście nie.
Pies wywodzący się z linii wystawowej, a nawet pies nierasowy może okazać się nieoszlifowanym diamentem. Faktem jest jednak, że jeśli szukasz psa myśliwskiego o dużym potencjale, szybciej znajdziesz go w profesjonalnej hodowli niż na ulicy…
Szkolenie psa myśliwskiego krok po kroku, czyli podstawy posłuszeństwa
Niezależnie od tego, jaką rolę pies ma docelowo pełnić w trakcie polowania, czy będzie to aportowanie, wypłaszanie lub tropienie etc., w pierwszej kolejności musi on nauczyć się podstaw posłuszeństwa. Co równie ważne, pies musi we właściwy sposób przejść proces socjalizacji i habituacji.
Dowiesz się nie tylko tego, czym są, ale również jakich błędów w ich trakcie nie popełniać. Zarówno socjalizacja (inaczej „uspołecznianie”, budowanie relacji z innymi żywymi istotami) i habituacja (przyzwyczajanie do bodźców takich jak m.in. rozmaite dźwięki, podłoża, zapachy itd.) powinny rozpocząć się już na etapie pobytu psa w hodowli – stąd tak bardzo ważny jej odpowiedni wybór!
Wielu doświadczonych, świadomych hodowców prowadzi również podstawowe ćwiczenia z zakresu posłuszeństwa. Pies nigdy nie stanie się nieocenioną pomocą dla myśliwego, jeśli nie będzie mu posłuszny.
Dopóki nie opanuje takich podstaw jak m.in. siad, waruj, zostań, puść, przynieść, wróć (przywołanie) – w każdych warunkach, nawet w największym rozproszeniu – nie spełni się w roli towarzysza myśliwego.
Kiedy pies opanuje podstawy, możesz zacząć myśleć o bardziej zaawansowanym szkoleniu psa myśliwskiego. Tu najistotniejsze będą takie elementy jak praca w terenie i rozwijanie zmysłu węchu psa. Warto też uświadomić sobie, że niezwykle istotny jest sam wybór rasy.
Im bardziej naturalne i zgodne z jego pierwotnym przeznaczeniem zadania będziesz psu powierzać, tym jest większe prawdopodobieństwo, że czworonóg „wkręci się” w polowania i będzie możliwie najlepiej wypełniał swoją funkcję.
I tak przykładowo, jeśli potrzebujesz psa myśliwskiego do przynoszenia zdobyczy z wody, świetnym kandydatem na to stanowisko będzie labrador, który kocha aportować i w równym stopniu uwielbia wodę. Jeżeli poszukujesz czworonoga idealnego do wypłaszania zwierzyny z nory, mało który dorówna jamnikowi. Potrzebujesz psa do wystawiania zwierzyny? Nikt nie zrobi tego lepiej od wyżła.
Pamiętaj o tym, że podczas szkolenia psa myśliwskiego warto rozwijać jego naturalne cechy!
Szkolenie psa myśliwskiego - czy mój pies się nadaje?
Nie możesz oczekiwać tego, że pies w czasie swojego pierwszego polowania okaże się idealnym myśliwym. Zanim zacznie służyć Ci pomocą, musi przejść naprawdę długą drogę. To, że „myśliwski” wpisany jest w jego wzorzec, nie oznacza, że taki faktycznie będzie.
Sporym wyzwaniem, zarówno dla psa, jak i jego opiekuna podczas szkolenia, jest przyzwyczajenie czworonoga do naprawdę wymagającego środowiska na polowaniu – liczne rozpraszające zapachy, nagłe, głośne dźwięki dobiegające z różnych stron, inne psy i ludzie, ogólny popłoch i pośpiech.
To ogromnie dużo bodźców, którym nie każdy pies podoła. A już na pewno tego nie zrobi, jeśli zostanie nimi „zalany” bez żadnego ostrzeżenia i przygotowania. Wówczas, zamiast zostać pomocą myśliwego, może stać się psem lękliwym a nawet agresywnym.
Oczywiście, należy to robić metodą małych kroków, począwszy po prostu od częstych przechadzek po lesie i innych terenach łowieckich, stopniowego wystawiania psa na coraz głośniejsze, nagłe dźwięki etc.
Musisz obserwować, jak pies reaguje na poszczególne bodźce. Czworonoga można przyzwyczaić do naprawdę wielu rzeczy i solidną pracą wyeliminować różne lęki. Jeśli jednak, mimo świadomego i konsekwentnego postępowania opiekuna, pies ewidentnie nie czuje się komfortowo i nie potrafi odnaleźć się w powierzonej mu roli, należy to zaakceptować.
Pies myśliwski nie tylko dla myśliwego
Jak zostało nadmienione, psy ras myśliwskich cieszą się ogromnym zainteresowaniem nie tylko wśród myśliwych, ale również osób, które poszukują po prostu czworonożnego przyjaciela rodziny.
Nie ma w tym nic złego. Trzeba natomiast uświadomić sobie kilka podstawowych kwestii. Przede wszystkim psy myśliwskie, nawet jeśli nigdy nie były „układane” do polowań, posiadają pewne naturalne predyspozycje.
Dlatego właśnie wspomniane już golden retrievery uwielbiają aportować, a jamniki czy teriery będą zawzięcie przekopywać cały ogród i robić dziury w kanapie i dywanie, jeśli opiekunowie nie zapewnią im odpowiednich aktywności, dzięki którym będą mogły realizować swoje naturalne potrzeby.
Do tego dołączyć może cała gama innych destrukcyjnych skłonności. Znajomość rasy i jej potrzeb jest zatem podstawą!
Większość ras myśliwskich potrzebuje sporej dawki aktywności fizycznej.
I tutaj kolejny raz jamniki i labradory (swego czasu ogromnie w Polsce popularne) są niezwykle wdzięcznym przykładem – jeśli nie zostanie im zapewniona, będą ciągnąć brzuchami po ziemi i zmagać się z wieloma niebezpiecznymi konsekwencjami otyłości.
O ile pies myśliwski nie jest wyszkolony w stopniu perfekcyjnym i istnieje realna obawa, że zignoruje polecenie opiekuna, w czasie spacerów na nieogrodzonym terenie nie należy spuszczać go ze smyczy.
Wrodzony, czasem bardzo silny instynkt łowiecki może sprawić, że gdy czworonóg wyczuje ciekawy trop, podąży za nim, nie zważając na przywołanie. W takiej sytuacji zagrożone mogą być nie tylko dziki czy sarny w lesie, ale mniejsze psy, koty czy kury sąsiada…
Ucieczki mogą zdarzać się także z terenu posesji. W związku z tym, jeśli pies ma przebywać na zewnątrz bez ciągłej kontroli opiekuna, ten powinien zaopatrzyć się w wysokie, naprawdę solidne ogrodzenie, którego pies nie pokona niesiony przemożną chęcią zwiedzania okolicy na własną łapę!
Przeczytaj również:
