Gończy gaskoński

Umaszczenie jest cętkowane czarno-białe z łupkowymi refleksami, z czarnymi plamami lub bez.

Sierść jest krótka, z wyjątkiem odmiany szorstkowłosej.

Sierść jest dość gruba i obfita, u odmiany szorstkowłosej twarda w dotyku.

Oczy mają kolor brązowy lub kasztanowy.

Wszystkie cztery rasy są do siebie bardzo podobne z wyglądu – wydłużone ciało i głowa, proste kończyny, długie i pofałdowane uszy. Różnią się głównie rozmiarem i rodzajem sierści. Basset gaskoński dodatkowo wyróżnia się krótszymi łapami od pozostałych ras gończych gaskońskich.

Wszystkie cztery rasy są czułe, ale to basset gaskoński najlepiej sprawdzi się jako towarzysz rodziny.

Te wyjątkowe psy myśliwskie przepadają za zabawami związanymi z rzucaniem, uważajmy jednak, by nie wzmacniać nadmiernie ich instynktu gończego.

Gończy gaskoński to żywy i energiczny pies, który potrzebuje ciągłej stymulacji umysłowej i fizycznej.

To świetny pomocnik człowieka o doskonałych zdolnościach terenowych.

Duży gończy gaskoński wykorzystywany jest do polowania na dużą zwierzynę, mały gończy gaskoński służy głównie do polowania na lisy i zające, z kolei szorstkowłosy gończy gaskoński poluje w pojedynkę, najczęściej na dziki.

Jeśli gończy gaskoński wyczuje zagrożenie, może okazywać nieufność wobec obcych.

To psy przywiązane do swojej grupy społecznej, mogą się jednak przyzwyczaić do ograniczonych kontaktów z człowiekiem.

Basset gaskoński to pies żyjący w grupie, samotność może być dla niego trudna, zwłaszcza jeśli całkowicie pozbawimy go kontaktów z własnym gatunkiem lub z innymi zwierzętami.

To posłuszny i dość inteligentny pies, jego szkolenie przebiega zatem bez większych problemów. By uzyskać posłuszeństwo naszego pupila, musimy wyjazać się stanowczością, ale połączoną z łagodnością. Zdecydowanie powinniśmy natomiast unikać przymusu i jakichkolwiek metod awersyjnych.

Gończy gaskoński nie szczeka, natomiast bardzo głośno wyje.

Jeśli pies złapie interesujący trop, ruszy za nim, oddalając się od domu.

Jak w przypadku wielu psów pracujących, nuda i brak stymulacji mogą spowodować, że nasz pupil będzie niszczyć otaczające go przedmioty, by zorganizować sobie czas i wyrazić niezadowolenie.

Gończy gaskoński jest łakomy, a jednocześnie bardzo energiczny, należy zatem uważać na ryzyko skrętu żołądka.

Jest to pies myśliwski, ale potrafi ostrzec w przypadku wtargnięcia intruza.

Gończy gaskoński to dobry wybór dla myśliwego. Nie sprawdzi się on jako pies do towarzystwa dla osób mało aktywnych. Zanim podejmiemy decyzję o jego nabyciu, powinniśmy dobrze zapoznać się ze specyfiką rasy i zastanowić się nad tym, czy będziemy w stanie sprostać jej potrzebom. 

Wszystkie cztery rasy mogą żyć zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, natomiast miejskie życie nie jest dla nich dobrym rozwiązaniem. Potrzebują one przestrzeni i świeżego powietrza.

Gończy gaskoński to pies myśliwski, nawet jeśli służy wyłącznie jako pies do towarzystwa. W związku z tym potrzebuje intensywnego wysiłku fizycznego na otwartej przestrzeni.

Ze względu na swoją funkcję pies ten nie jest przyzwyczajony do podróżowania ze swoim panem.

Ze względu na rozwinięty instynkt myśliwski pies ten co do zasady nie jest w stanie zaakceptować kotów i spokojnie mieszkać z nimi pod jednym dachem.

Gończy gaskoński znany jest ze swojego spokojnego i tolerancyjnego stosunku do innych psów, ponieważ przyzwyczajony jest do pracy w sforze (z wyjątkiem odmiany szorstkowłosej, która poluje w pojedynkę).

Pies ten zachowuje się przyjaźnie wobec dzieci, o ile odnoszą się one do niego z szacunkiem i pozwalają psu odpocząć, gdy ten tego potrzebuje.

Te pracujące psy nie zniosą siedzącego trybu życia, dlatego nie są polecane na pupili osób starszych, niezbyt aktywnych.

Utrata sierści jest umiarkowana.

12 lat (13 lat w przypadku dużego gończego gaskońskiego).

Są to wytrzymałe, bardzo doporne psy.

Gończy gaskoński nie boi się upałów, nie przeszkadzają mu one w aktywności.

Trzy krótkowłose odmiany nie są wytrzymałe na zimno.

Jeśli porcje jedzenia nie są dostosowane do codziennej aktywności psa lub ma on za mało ruchu, może przybierać na wadze.

• zapalenie uszu,
• dysplazja stawu biodrowego,
• problemy z kręgosłupem (głównie w przypadku basseta).

Wszystkie cztery rasy pochodzą ze skrzyżowania bloodhounda z francuskimi psami gończymi. Duży gończy gaskoński dał początek pozostałym rasom. Duży i mały gończy gaskoński to najbardziej popularne odmiany. Dwie pozostałe spotykane są rzadziej. Odmiana szorstkowłosa niemal wyginęła ze względu na izolację geograficzną. Na szczęście, dzięki działaniom francuskiego klubu rasy i niektórych hodowców, udało się ją zachować.