Kwarantanna szczeniaka – ile trwa i na czym polega?

Sprawa niestety jest bardziej skomplikowana i każdy psi opiekun powinien uzbroić się w wiedzę, dzięki której będzie mógł podjąć odpowiednią dla swojego psiaka decyzję, aby nie zaszkodzić ani jego zdrowiu fizycznemu, ani psychice. Jakie są za i przeciw kwarantannie szczeniaków, na czym ona polega?

Czym jest kwarantanna szczeniąt i w jakim celu się ją zaleca?

Kwarantanna to izolacja psa od środowiska, w którym mógłby zarazić się różnorakimi chorobami. Termin ten najczęściej dotyczy szczeniąt, ponieważ mają one znacznie obniżoną odporność po odsadzeniu od matki, a przed wytworzeniem własnej bariery ochronnej przed zarazkami.

Szczenię, które pije mleko suki, jest przez nie chronione, gdyż zawiera ono przeciwciała matki – jest to tzw. odporność bierna. Wciąż jest to młody organizm, a więc słabszy i bardziej podatny na zarażenie, jednak w jakimś stopniu jest chroniony przez matkę. 

Szczenię zaczyna przyjmować pokarm stały zwykle w ok. 3 tygodniu życia, choć w takim systemie „mieszanym” może nadal podpijać mleko do ok. 6 tygodnia życia. Odporność bierna obniża się między 8 a 12 tygodniem życia i wtedy należy myśleć o pierwszych szczepieniach. 

Zespół do spraw szczepień WSAVA (ang. World Small Animal Veterinary Association, Światowe Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt) zaleca szczepienia psa przeciwko chorobom zakaźnym (m. in. parwowiroza czy leptospiroza) najwcześniej w wieku między 8 a 9 tygodniem życia.

Drugie szczepienie powinno odbyć się 3 – 4 tygodnie później, a ostatnie ze szczenięcych szczepień między 14 a 16 tygodniem życia psa. 

Drugi, tzw. standardowy kalendarz szczepień, mówi o dwukrotnym szczepieniu: pierwsze w 9 – 10 tygodniu, a drugie w 12 – 14 tygodniu życia. Późny kalendarz szczepień również zakłada dwa szczepienia, zaczynające się od pierwszego w 12 tygodniu i drugim w 14 – 16 tygodniu życia. Następnie po 12 miesiącach doszczepia się psa – tzw. booster.

To oznacza pozostawanie w domu, nie wychodzenie nawet na spacery (czyli brak kontaktu z ewentualnymi zarazkami w otoczeniu) i tym samym izolację od innych zwierząt, również psów (aby nie zarazić się od nich).

Hodowcy i specjaliści od psiego behawioru podkreślają, że czas kwarantanny pokrywa się z czasem bardzo ważnej dla szczeniaka socjalizacji, tzw. okres krytyczny rozwoju szczeniaka. Okres ten przebiega od 3 do 12 tygodnia życia psa.

Behawioryści przekonują, że kwarantanna jest bardzo niekorzystna dla szczenięcia i że nie należy psiaka izolować, bo nie będzie on mógł uczyć się radzenia sobie w różnych sytuacjach.

Czy można całkowicie zrezygnować z kwarantanny szczenięcia?

Nie jest możliwe zupełne zrezygnowanie z kwarantanny szczeniaka. Nawet jeśli zachowujemy maksimum ostrożności, idziemy prawidłowym schematem szczepień, a szczeniak nie daje żadnych niepokojących objawów chorobowych, nie powinniśmy go narażać na zarażenie wirusami.

Choć psiak może być pełen życia, energii, chęci do zabawy i apetytu, to wszelkie choroby rozwijają się w jego organizmie błyskawicznie. Nie można bagatelizować ryzyka zachorowania, na jakie narażony jest nasz pupil w tym czasie. Warto zatem znaleźć jakiś kompromis – taki, który ani nie narażałby zdrowia i życia szczeniaka, a jednocześnie dał mu możliwość odpowiedniego rozwoju psychicznego.

Za i przeciw – opinie specjalistów na temat kwarantanny szczeniąt

Tak jak zostało wcześniej wspomniane – młody organizm, bez wykształconej odporności, nie byłby w stanie poradzić sobie z atakiem wirusa czy bakterii. Układ odpornościowy malucha nie zwalczyłby infekcji samodzielnie. U tak młodych i kruchych istot zarazki mają idealne warunki do rozwoju, dlatego choroby postępują niezwykle szybko. I właśnie w związku z tym lekarze podkreślają, jak ważna jest kwarantanna. Od momentu zarażenia szczenię może w ciągu zaledwie kilku godzin znaleźć się w stanie zagrażającym życiu! 

Psiak zarazić się może od innego, nawet dorosłego psa, który jest bezobjawowym siewcą, ale także z otoczenia – na przykład krętki z rodziny Leptospira, które występują w wilgotnym, ciepłym klimacie, zarażenie jest możliwe także poprzez zanieczyszczoną wodę czy pożywienie.

Pies może zarazić się nawet podczas… wizyty w gabinecie weterynaryjnym! W końcu do gabinetów w większości zgłaszają się psy chore, stąd potencjalne ryzyko. Oczywiście nie oznacza to, że powinniśmy zrezygnować z kontroli i szczepień.

Chodzi raczej o to, by ograniczyć wizyty do niezbędnego minimum, a jeśli mamy taką możliwość, umówić się na wizytę domową. Kwarantanna pozwala na maksymalne zmniejszenie ryzyka zarażenia szczeniaka.

Kwarantanna a socjalizacja szczeniaka

Niestety – trzeba to podkreślić wyraźnie – całkowita kwarantanna szczenięcia wiąże się z brakiem odpowiedniej socjalizacji. 

Socjalizowania psa poprzez obcowanie z innymi ludźmi, a przede wszystkim spotkania z innymi psami, pozwala mu poznawać świat oraz uczyć się typowych psich zachowań.

Jeśli pozbawimy szczeniaka możliwości owej nauki, jako dorosły pies nie będzie potrafił nawiązywać prawidłowych relacji z innymi psami. Może to prowadzić do jego niepewności, lęków, a nawet agresji. Strach mogą wywoływać także obcy ludzie i inne zwierzęta.

Takie braki socjalizacyjne są niezwykle trudne, a czasem wręcz niemożliwe do wypracowania w późniejszym okresie, dlatego tak krytyczne stanowisko behawiorystów wobec kwarantanny szczeniąt jest jak najbardziej uzasadnione. 

Wcześniej była mowa o bardzo skrajnych zdaniach specjalistów – albo całkowita kwarantanna szczeniaka, albo jej brak. Rozsądni lekarze weterynarii i behawioryści znajdują jednak złoty środek. Świadomy powagi sytuacji opiekun psa może samodzielnie podjąć decyzję o tym, w jakim zakresie i jak długo będzie przebiegać kwarantanna szczenięcia. W końcu kwarantanna może być też częściowa. Wystarczy zadbać o to, by szczeniak spotykał się z dorosłymi, ale na pewno zdrowymi psami, od których będzie mógł uczyć się psich zachowań. 

Jeśli będziemy wychodzić z nim na spacer, trzeba będzie go przypilnować – powinien być zawsze na smyczy i pod czujnym okiem właściciela. Warto posiadać podstawową wiedzę o najczęściej występujących chorobach wirusowych, bakteryjnych i pasożytniczych, aby wiedzieć, jakich miejsc i sytuacji unikać.