Sprawa niestety jest bardziej skomplikowana i każdy psi opiekun powinien uzbroić się w wiedzę, dzięki której będzie mógł podjąć odpowiednią dla swojego psiaka decyzję, aby nie zaszkodzić ani jego zdrowiu fizycznemu, ani psychice. Jakie są za i przeciw kwarantannie szczeniaków, na czym ona polega?
Czym jest kwarantanna szczeniąt i w jakim celu się ją zaleca?
Kwarantanna to izolacja psa od środowiska, w którym mógłby zarazić się różnorakimi chorobami. Termin ten najczęściej dotyczy szczeniąt, ponieważ mają one znacznie obniżoną odporność po odsadzeniu od matki, a przed wytworzeniem własnej bariery ochronnej przed zarazkami.
Szczenię, które pije mleko suki, jest przez nie chronione, gdyż zawiera ono przeciwciała matki – jest to tzw. odporność bierna. Wciąż jest to młody organizm, a więc słabszy i bardziej podatny na zarażenie, jednak w jakimś stopniu jest chroniony przez matkę.
Szczenię zaczyna przyjmować pokarm stały zwykle w ok. 3 tygodniu życia, choć w takim systemie „mieszanym” może nadal podpijać mleko do ok. 6 tygodnia życia. Odporność bierna obniża się między 8 a 12 tygodniem życia i wtedy należy myśleć o pierwszych szczepieniach.
![szczeniak w domu](https://cdn.wamiz.fr/cdn-cgi/image/format=auto,quality=80,width=776,fit=contain/article/images/Wamiz%20PL/psy/szczeniak/szczeniak-w-domu%201.jpg)
Zespół do spraw szczepień WSAVA (ang. World Small Animal Veterinary Association, Światowe Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt) zaleca szczepienia psa przeciwko chorobom zakaźnym (m. in. parwowiroza czy leptospiroza) najwcześniej w wieku między 8 a 9 tygodniem życia.
Drugie szczepienie powinno odbyć się 3 – 4 tygodnie później, a ostatnie ze szczenięcych szczepień między 14 a 16 tygodniem życia psa.
Drugi, tzw. standardowy kalendarz szczepień, mówi o dwukrotnym szczepieniu: pierwsze w 9 – 10 tygodniu, a drugie w 12 – 14 tygodniu życia. Późny kalendarz szczepień również zakłada dwa szczepienia, zaczynające się od pierwszego w 12 tygodniu i drugim w 14 – 16 tygodniu życia. Następnie po 12 miesiącach doszczepia się psa – tzw. booster.
To oznacza pozostawanie w domu, nie wychodzenie nawet na spacery (czyli brak kontaktu z ewentualnymi zarazkami w otoczeniu) i tym samym izolację od innych zwierząt, również psów (aby nie zarazić się od nich).
Hodowcy i specjaliści od psiego behawioru podkreślają, że czas kwarantanny pokrywa się z czasem bardzo ważnej dla szczeniaka socjalizacji, tzw. okres krytyczny rozwoju szczeniaka. Okres ten przebiega od 3 do 12 tygodnia życia psa.
Behawioryści przekonują, że kwarantanna jest bardzo niekorzystna dla szczenięcia i że nie należy psiaka izolować, bo nie będzie on mógł uczyć się radzenia sobie w różnych sytuacjach.
Czy można całkowicie zrezygnować z kwarantanny szczenięcia?
Nie jest możliwe zupełne zrezygnowanie z kwarantanny szczeniaka. Nawet jeśli zachowujemy maksimum ostrożności, idziemy prawidłowym schematem szczepień, a szczeniak nie daje żadnych niepokojących objawów chorobowych, nie powinniśmy go narażać na zarażenie wirusami.
Choć psiak może być pełen życia, energii, chęci do zabawy i apetytu, to wszelkie choroby rozwijają się w jego organizmie błyskawicznie. Nie można bagatelizować ryzyka zachorowania, na jakie narażony jest nasz pupil w tym czasie. Warto zatem znaleźć jakiś kompromis – taki, który ani nie narażałby zdrowia i życia szczeniaka, a jednocześnie dał mu możliwość odpowiedniego rozwoju psychicznego.
Za i przeciw – opinie specjalistów na temat kwarantanny szczeniąt
![biegnące szczenięta](https://cdn.wamiz.fr/cdn-cgi/image/format=auto,quality=80,width=776,fit=contain/article/images/Wamiz%20PL/psy/szczeniak/szczenieta-rottweiler.jpg)
Tak jak zostało wcześniej wspomniane – młody organizm, bez wykształconej odporności, nie byłby w stanie poradzić sobie z atakiem wirusa czy bakterii. Układ odpornościowy malucha nie zwalczyłby infekcji samodzielnie. U tak młodych i kruchych istot zarazki mają idealne warunki do rozwoju, dlatego choroby postępują niezwykle szybko. I właśnie w związku z tym lekarze podkreślają, jak ważna jest kwarantanna. Od momentu zarażenia szczenię może w ciągu zaledwie kilku godzin znaleźć się w stanie zagrażającym życiu!
Psiak zarazić się może od innego, nawet dorosłego psa, który jest bezobjawowym siewcą, ale także z otoczenia – na przykład krętki z rodziny Leptospira, które występują w wilgotnym, ciepłym klimacie, zarażenie jest możliwe także poprzez zanieczyszczoną wodę czy pożywienie.
Pies może zarazić się nawet podczas… wizyty w gabinecie weterynaryjnym! W końcu do gabinetów w większości zgłaszają się psy chore, stąd potencjalne ryzyko. Oczywiście nie oznacza to, że powinniśmy zrezygnować z kontroli i szczepień.
Chodzi raczej o to, by ograniczyć wizyty do niezbędnego minimum, a jeśli mamy taką możliwość, umówić się na wizytę domową. Kwarantanna pozwala na maksymalne zmniejszenie ryzyka zarażenia szczeniaka.
Kwarantanna a socjalizacja szczeniaka
Niestety – trzeba to podkreślić wyraźnie – całkowita kwarantanna szczenięcia wiąże się z brakiem odpowiedniej socjalizacji.
Socjalizowania psa poprzez obcowanie z innymi ludźmi, a przede wszystkim spotkania z innymi psami, pozwala mu poznawać świat oraz uczyć się typowych psich zachowań.
Jeśli pozbawimy szczeniaka możliwości owej nauki, jako dorosły pies nie będzie potrafił nawiązywać prawidłowych relacji z innymi psami. Może to prowadzić do jego niepewności, lęków, a nawet agresji. Strach mogą wywoływać także obcy ludzie i inne zwierzęta.
Takie braki socjalizacyjne są niezwykle trudne, a czasem wręcz niemożliwe do wypracowania w późniejszym okresie, dlatego tak krytyczne stanowisko behawiorystów wobec kwarantanny szczeniąt jest jak najbardziej uzasadnione.
Wcześniej była mowa o bardzo skrajnych zdaniach specjalistów – albo całkowita kwarantanna szczeniaka, albo jej brak. Rozsądni lekarze weterynarii i behawioryści znajdują jednak złoty środek. Świadomy powagi sytuacji opiekun psa może samodzielnie podjąć decyzję o tym, w jakim zakresie i jak długo będzie przebiegać kwarantanna szczenięcia. W końcu kwarantanna może być też częściowa. Wystarczy zadbać o to, by szczeniak spotykał się z dorosłymi, ale na pewno zdrowymi psami, od których będzie mógł uczyć się psich zachowań.
Jeśli będziemy wychodzić z nim na spacer, trzeba będzie go przypilnować – powinien być zawsze na smyczy i pod czujnym okiem właściciela. Warto posiadać podstawową wiedzę o najczęściej występujących chorobach wirusowych, bakteryjnych i pasożytniczych, aby wiedzieć, jakich miejsc i sytuacji unikać.