Bloodhound

Dwubarwna czarna podpalana i wątrobiana podpalana lub jednobarwna czerwona.

Szata jest krótka, przylegająca do ciała, gęsta i twarda w dotyku.   

Ciemnobrązowy lub orzechowy

Bloodhound to ciężki i masywny pies o powolnych ruchach. Głowa jest duża i majestatyczna, głęboka i długa, ale wąska. Skóra na czole i policzkach jest mocno pofałdowana. Fafle długie i zwisające. Dolna powieka jest obwisła. Uszy są dość długie, nisko osadzone i zwisające. Szyja jest długa, ze zwisającą skórą. Grzbiet szeroki i mocny, lekko podkasany brzuch. Ogon jest długi, elegancko zakrzywiony. Kończyny są proste, o mocnym kośćcu, umięśnione.

To łagodny pies niezwykle przywiązany do właściciela.

Bloodhound uwielbia zabawy związane z „szukaniem skarbu” (przysmaku, zabawki, właściciela itd.).

Rasę tę uznaje się za spokojną.

To wytrwały i pewny siebie pies pracujący, na którym można ślepo polegać. Ma doskonały węch i jest niezwykle wytrzymały, dzięki czemu może pracować długie godziny.

Bloodhound to przede wszystkim pies myśliwski o świetnym węchu. Dlatego też wykorzystywany jest jako tropowiec do szukania zranionej zwierzyny i zaginionych osób.

Pies ten jest dość miło nastawiony do ludzi, ale jego przywiązanie do właściciela może sprawić, że wobec nieznajomych będzie zachowywać się nieufnie.

Podczas pracy bloodhound jest bardzo niezależny. Można mu w pełni zaufać.

Psu nie przeszkadza nieobecność właścicieli, o ile zaspokoją oni wcześniej jego zapotrzebowanie na ruch.

Suki uznawane są za łatwiejsze do ułożenia niż psy, ale rasa ta ogólnie znana jest z silnego charakteru. Szkolenie jest trudne i wymaga pewności siebie, stanowczości, konsekwencji i łagodności. Nigdy nie należy stosować przemocy.

Pies ma głęboki i groźny głos, którego używa przy pracy.

Ze względu na doskonały węch pies ten chętnie rusza za tropem. Jeśli teren nie jest dobrze ogrodzony, może uciekać.

Jeśli bloodhound się nudzi, może niszczyć otoczenie. Bezczynność to dla niego najgorsza kara.

Przysmaki sprawdzą się przy szkoleniu psa opartym na zasadach pozytywnej nauki.

Bloodhound sprawdzi się jako pies ostrzegawczy. Nie wolno go prowokować, bo gdy wyczuje zagrożenie, może stać się naprawdę groźny.

Na pierwszego psa lepiej wybrać bardziej posłuszną rasę o mniej wyrazistych instynktach.

Pies tej rasy nie nadaje się do życia w mieszkaniu. Do dobrego samopoczucia potrzebuje przestrzeni i swobody.

Bloodhound wymaga codziennego wysiłku fizycznego i umysłowego, a w szczególności bodźców węchowych.

Zalecane są wszelkie sporty związane z tropieniem, takie jak mantrailing.

Duże gabaryty psa utrudniają wspólne podróżowanie.

Ze względu na instynkt myśliwski bloodhound nie potrafi spokojnie współżyć ze zwierzęciem innego gatunku.

Rasa ta postrzegana jest jako konfliktowa w stosunku do innych psów.

Pies potrafi zachowywać się łagodnie wobec dzieci, o ile potrafią one szanować zwierzęta.

Siła psa i jego potrzeba aktywności nie idą w parze z trybem życia starszych osób.

Utrata sierści jest umiarkowana.

Długość życia psa św Huberta to około 11 lat.

Bloodhound to pies o żelaznym zdrowiu.

Podczas upałów zapewnijmy naszemu pupilowi schronienie.

Pies św. Huberta jest bardzo odporny na złą pogodę.

Rasa ta nie ma skłonność do nadwagi.

Bloodhound nie jest szczególnie narażony na żadną konkretną chorobę.

Jest to bardzo stara rasa, o której Ksenofont wspominał już w 550 r. p.n.e. Jej pochodzenie jest jednak prawdopodobnie jeszcze wcześniejsze. Najstarsza forma rozwinęła się w Anglii, następnie rasa trafiła do Francji, a potem do Belgii. Belgia została uznana przez FCI za ojczyznę rasy, mimo że wiele bloodhoundów spotkać można również w Stanach Zjednoczonych i innych krajach, gdzie wykorzystuje się je jako psy policyjne do szukania zaginionych.