Duży gończy anglo-francuski biało-czarny

Biało-czarna.

Krótka, mocna i gęsta.

Brązowe. 

Duży gończy anglo-francuski biało-czarny to pies o mocnym kośćcu  przypominający wyraźnie swojego przodka, gończego gascon saintongeois. Głowa jest mocna, dość krótka, o równoległych liniach profilu. Czaszka płaska, guz potyliczny zaledwie zaznaczony, łuki brwiowe wydatne. Oczy są dość głęboko osadzone. Uszy szerokie u nasady, osadzone na wysokości oczu. Są dość płaskie, średniej długości, spiczasto zakończone. Ogon mocny u nasady, na końcu cieńszy. Jest długi i noszony prosto w akcji.

Pies tej rasy bardzo rzadko służy wyłącznie jako pies do towarzystwa. Może zachowywać się przyjaźnie, ale jest przy tym dość uparty i niezależny.

Duży gończy anglo-francuski biało-czarny okazuje entuzjazm i zainteresowanie wyłącznie podczas polowania.

To czworonóg, który jest z natury bardzo aktywny.

Duży gończy anglo-francuski biało-czarny to świetny pomocnik myśliwych. 

Duży gończy anglo-francuski biało-czarny jest doskonałym tropicielem. Łączy elegancję psów francuskich z wytrwałością i wytrzymałością psów angielskich, do jego zalet należy zaliczyć tez duży rozmiar. 

Pies tej rasy bywa nieufny wobec obcych, ale jeśli odpowiednio go z nimi zapoznamy, nie będzie zachowywał się odstraszająco.

To wyjątkowo niezależny pies, który nie potrzebuje regularnych kontaktów z człowiekiem.

Jeśli pies jest przyzwyczajony do życia w sforze, źle będzie znosił izolację. Niektóre osobniki są jednak chowane pojedynczo, co ułatwia stopniowe przyzwyczajanie do samotności.

Duży gończy anglo-francuski biało-czarny ma trudny charakter, konieczne jest wczesne i stanowcze szkolenie.

Stanowczość w żadnym wypadku nie powinna jednak oznaczać przemocy czy brutalności. By uzyskać dobre efekty, konieczne będzie zaufanie i wzajemny szacunek.

Pies tej rasy ma mocny głos, którego dużo używa podczas pracy lub by ostrzec przed intruzem.

Ze względu na swój instynkt, duży gończy anglo-francuski biało-czarny może ruszyć za tropem nawet poza przydomowy teren, jeśli nie jest on odpowiednio ogrodzony.

Bezczynność to największa kara dla tego miłośnika aktywności. Może spowodować u niego destrukcyjne zachowania.

Duży gończy anglo-francuski biało-czarny nie jest szczególnie łakomy, ale warto podzielić dzienną porcję na dwa posiłki, by zapobiec ryzyku skrętu żołądka.

Pies tej rasy może sprawdzić się przy ostrzeganiu. Wymaga jednak odpowiedniej socjalizacji, by nie okazywać agresji bez powodu.

Rasa ta przeznaczona jest przede wszystkim dla doświadczonych myśliwych.

Pies ten nie nadaje się do życia w mieście, a tym bardziej w mieszkaniu. Potrzebuje przestrzeni, najlepiej jeśli mieszka na zewnątrz. 

Idealnym właścicielem będzie w tym wypadku osoba uprawiająca sport. Pies jest wytrzymały i może pracować długie godziny. 

Powinien być wykorzystywany do polowań, jeśli jednak nie jest, musi codziennie biegać po otwartej przestrzeni i mieć dużo bodźców węchowych.

Duży gończy anglo-francuski biało-czarny może podróżować z właścicielami, ale wymaga wcześniejszego szkolenia i socjalizacji, by spokojnie znosił zmiany otoczenia. 

Ze względu na silny instynkt myśliwski pies będzie traktował koty jak ofiary. 

Pies tej rasy często żyje w sforze, dzięki czemu wcześnie przyswaja sobie psie kody komunikacyjne. 

Zwierzak ten może mieszkać z rodziną, w której są dzieci wyłącznie, jeśli jest z nią od małego, a dzieci potrafią traktować go z szacunkiem.

Pies tej rasy nie zniesie siedzącego trybu życia, w takich warunkach stanie się trudny do opanowania, a nawet niebezpieczny dla siebie i innych. 

Utrata sierści jest umiarkowana.

10 lat

To wytrzymały pies, który jednak nie żyje zbyt długo.

W okresie upałów należy ograniczyć aktywność zwierzęcia. 

Mimo krótkiej sierści zwierzak ten dobrze znosi złą pogodę i może przez cały rok mieszkać na zewnątrz.

Ten smukły pies utrzymuje formę, o ile zapewnimy mu odpowiednią dawkę ruchu i zbilansowaną dietę. 

• problemy ze stawami
• zapalenie uszu
   

Jak sama nazwa wskazuje, wszystkie trzy gończe anglo-francuskie powstały przez połączenie angielskiej krwi z rdzennymi rasami francuskimi. Najważniejszym przodkiem angielskim jest foxhound. Jeśli chodzi o korzenie francuskie, to rasa pochodzi głównie od gascon saintongeois.