Komondor

Sierść jest w kolorze kości słoniowej.

Sierść jest długa.

Włos okrywowy jest szorstki, podszycie delikatniejsze. Sierść musi być kosmata i tworzyć płaty lub sznury przypominające wyglądem dredy.

Oczy są ciemnobrązowe.

Komondor to piękny pies o muskularnym i silnym ciele pokrytym długą, białą sierścią tworzącą pasma, w niektórych miejscach sięgającą ziemi. Głowa jest szeroka, proporcjonalna do tułowia. Czaszka wysklepiona, szersza niż kufa. Stop wyraźny, ale nie za mocny. Nos jest prosty i tępo zakończony. Uszy osadzone na wysokości czaszki, średniej wielkości, opadające, w kształcie litery U. Górna linia grzbietu jest szeroka i dobrze umięśniona. Ogon wiszący, na końcu lekko wzniesiony do poziomu. Kończyny przednie przypominają kolumny podtrzymujące ciało. Kończyny tylne są umiarkowanie nachylone pod kątem.

Komondor nie przepada za okazywaniem uczuć, choć na swój sposób bardzo przywiązuje się do bliskich.

Szczeniak tej rasy lubi się bawić, ale dorosły osobnik staje się znacznie spokojniejszy. Bardziej od rozpraszającej zabawy ceni sobie możliwość stróżowania.

Komondor to siła spokoju, ale jeśli zauważy zagrożenie, jego zdolności obronne mogą zrobić wrażenie.

To bystry pies, który szybko potrafi rozróżnić mile widzianych gości od niechcianego intruza.

Komondor pozbawiony jest instynktu myśliwskiego.

Ze względu na bardzo silny instynkt stróżujący pies nie ufa nieznanym osobom. Potrafi dać im do zrozumienia, że nie są przez niego mile widziane. Konieczne jest odpowiednie szkolenie – pies musi wiedzieć, że osoby akceptowane przez opiekuna nie stanowią zagrożenia.

Owczarek węgierski jest wyjątkowo niezależny i potrafi funkcjonować bez bezpośredniego kontaktu z człowiekiem, choć stale strzeże członków swojej rodziny. W żadnym wypadku nie wolno jednak wykluczać go z grupy.

Pies ten bez problemu zostanie sam w domu lub w ogrodzie, gdzie z dumą będzie pełnił funkcję stróża.

Komondor jest bardzo pewny siebie, przez co ciężko go wyszkolić, jeśli od początku nie położymy nacisku na podstawy posłuszeństwa. Jeśli pozostawimy go samemu sobie, będzie robił, co mu się podoba. Szkolenie musi być wczesne, stanowcze, konsekwentne, a przy tym wszystkim oparte o pozytywne metody.

Komondor może szczekać, gdy zauważy zagrożenie, choć do odstraszenia intruza przeważnie wystarczy sama jego obecność.

Jak każdy szanujący się pies stróżujący, komondor nigdy nie opuszcza swojego stanowiska obserwacyjnego.

Pies ten jest samotnikiem, nie ma skłonności do niszczenia, ale może przerodzić się w niszczyciela, jeśli nie zaproponujemy mu żadnego konstruktywnego zajęcia.

Komondor nie jest szczególnie łakomy, chociaż przysmaki mogą bardzo przydać się przy szkoleniu.

To doskonały pies pasterski i stróżujący. Może pilnować stad, ludzi lub dobytku. Jest odważny i zdeterminowany, nigdy nie traci czujności, obchody robi nawet nocą.

Ze względu na niezależną naturę, siłę i pewność siebie komondor potrzebuje doświadczonego właściciela.

Nie zaleca się trzymania komondora w mieszkaniu w mieście, bowiem jest on stworzony do życia na łonie natury. 

Najlepiej czuje się na wsi, w domu z dobrze ogrodzonym terenem.

Komondor to typ sportowca potrzebujący codziennej fizycznej i umysłowej stymulacji. Nie może przebywać w zamknięciu cały dzień, potrzebuje świeżego powietrza i długich spacerów.

Ze względu na rozmiary psa podróżowanie z nim może być problematyczne. Jeśli wspólne przemieszczanie się ma być przyjemne, szczeniaka należy przyzwyczaić do niego od pierwszych wspólnych chwil.

Relacje mogą być trudne, zwłaszcza jeśli zwierzaki nie dorastały razem.

Jeśli zapewnimy szczeniakowi wczesną socjalizację, powinien dogadać się z innymi psami. Komondor nie przepada za zabawą, więc raczej zachowuje dystans.

Pies bez problemu sprawdzi się jako towarzysz rodziny z dziećmi, ale nie oczekujmy, że będzie spędzał godziny na zabawie lub pieszczotach. Należy szanować jego potrzeby i zapewnić mu strefę komfortu.

Pies ten nie nadaje się dla nowicjuszy ani dla starszych osób. Mógłby je całkowicie przytłoczyć swoją siłą i rozwiniętym instynktem obronnym.

Komondor niemal nie traci sierści.

Przewidywana długość życia to 11 lat.

To dość odporny pies, który miewa jednak problemy ze zdrowiem.

W okresie upałów należy ograniczyć aktywność psa. Nie powinien on zbyt długo przebywać na słońcu. Zawsze powinien on mieć dostęp do świeżej wody i zacienionego miejsca.

Podwójna sierść komondora zapewnia mu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią.

Pies ten nie jest łakomy, nie ma więc skłonności do nadwagi.

• trichoepithelioma (nowotwór skóry),
• dysplazja stawu biodrowego,
• zaćma,
• entropium, 
• problemy dermatologiczne (torbiele łojowe, zapalenie skóry).

Komondor to bardzo stara rasa. Z pewnością pochodzi z Azji, choć nie wiadomo, jak i kiedy dokładnie trafił do Węgier (prawdopodobnie z Madziarami pod koniec XI wieku). FCI oficjalnie uznała rasę w 1954 roku.