To ogromne zaskoczenie dla naukowców. Badacze są jednomyślni — to canis aureus — szakal złocisty!
Prawdziwa sensacja
Według portalu ndr.de jest to trzeci wiarygodny przypadek szakala złocistego w Szlezwiku-Holsztynie.
Po raz pierwszy jednoznacznie zidentyfikowano szakala złocistego w tym rejonie w 2017 roku. Pięć lat później jeden z tych drapieżników przemieszczał się w powiecie Plön.
To zaskakujący fakt, nie tylko dla ekspertów. Ten drapieżnik blisko spokrewniony z wilkiem, to jedyny gatunek szakala występujący poza Afryką.
Zwykle występuje na południu i wschodzie - w pasie od Bałkanów po Indochiny, obejmując Bliski Wschód. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach coraz częściej można go spotkać w Niemczech. Po raz pierwszy zauważono go w tym kraju w 1997 roku.
Szakal złocisty - charakterystyka
Szakal złocisty, znany również jako canis aureus, to fascynujący przedstawiciel rodziny psowatych (Canidae). Ten średniej wielkości drapieżnik charakteryzuje się złocisto-brązowym futrem, choć jego ubarwienie może się zmieniać w zależności od pory roku i regionu, w którym występuje.
Szakal złocisty jest blisko spokrewniony z wilkami, kojotami oraz psami domowymi, co czyni go interesującym obiektem badań zarówno dla naukowców, jak i miłośników przyrody.
Zwierzę ma smukłą, ale jednocześnie muskularną sylwetkę. Długość jego ciała wynosi około 70-105 cm, a ogon dodaje dodatkowe 25-40 cm. Dorosłe osobniki ważą od 7 do 15 kg, co czyni je średniej wielkości drapieżnikami.
Te drapieżniki polują przede wszystkim na owady, gryzonie, ptaki i płazy, ale nie gardzą małymi ssakami, jeśli uda im się je schwytać.
