Tiffanie
Inne nazwy: kot azjatycki długowłosy
#28
Najpopularniejsze rasy psów na Wamiz

Tiffanie jest dosyć rzadko spotykaną rasą pochodzącą z Wielkiej Brytanii. To długowłosa odmiana kota burmskiego w typie europejskim. Tiffanie ma półdługą szatę i elegancką sylwetkę. Łączy cechy spokojnego i statecznego persa ze zwinnością kota burmskiego.
Najważniejsze informacje o Tiffanie
Pochodzenie i historia
W 1981 roku, w Wielkiej Brytanii, para kotów baronowej Mirandy von Kirchberg – burmska kotka typu europejskiego i szynszylowy pers – doczekały się potomstwa. Kociaki odziedziczyły po mamie burmskie pyszczki, zaś po ojcu srebrzystą szynszylową szatę, co zainspirowało baronową do wykreowania rasy burmilla. Następnie opracowano program hodowlany, a inni angielscy hodowcy wprowadzili kocięta o nowych, niesrebrzystych umaszczeniach (czekoladowe, niebieskie, tabby itp.), oraz długowłose. Tak powstały nowe rasy – azjatycka (koty krótkowłose) oraz tiffanie (koty z długim włosem).
Wygląd
Wysokość w kłębie Tiffanie
Kotka : pomiędzy 26 i 30 cm
Kot : pomiędzy 28 i 35 cm
Ten azjatycki długowłosy kot osiąga dojrzałość w wieku od 9 do 12 miesięcy.
Waga
Kotka : pomiędzy 6 i 8 kg
Kot : pomiędzy 6 i 12 kg
Kot tiffanie jest dość ciężki w stosunku do swoich rozmiarów.
Maść
Dopuszcza się wszystkie maści za wyjątkiem białej oraz odmian colorpoint typu syjamskiego.
Rodzaj szaty
Sierść jest półdługa.
Kolor oczu
Kolor oczu jest zależny od typu umaszczenia – złoty dla szat jednolitej i sepia, zielony dla typu srebrzystego.
Opis
Tiffanie to kot średniej wielkości, dość ciężkiej budowy i o mocnym kośćcu. Ma stosunkowo gęsty, szeroki u nasady ogon. Jego kończyny są smukłe, tylne dłuższe niż przednie. Okrywa włosowa płasko przylega do ciała i jest dłuższa na kołnierzu, brzuchu, portkach i ogonie. Średniej wielkości głowa ma kształt krótkiego klina. Kot tiffanie ma mocno uwydatnione kości policzkowe i szeroko zakończoną, zaokrągloną kufę oraz duże i szeroko rozstawione oczy. Uszy u tej rasy są średniej wielkości, szerokie u podstawy, a na końcach zaokrąglone.
Ciekawostki
Rasy tiffanie nie należy mylić z inną rasą o nazwie kot chantilly, która wciąż znajduje się w fazie eksperymentalnej. Rasa ta w latach osiemdziesiątych nosiła nazwę tiffany, by w późniejszej dekadzie przemianować się na „chantilly-tiffany”.
Tiffanie - charakter
Zachowanie
Nie wiesz którą rasę kota wybrać? Wamiz pomoże Ci wybrać rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia
Współżycie z innymi
Tiffanie - cena
Cena kociaka rasy tiffanie waha się od 3200 do 4800 zł i często zależy od renomy hodowli, tytułów zdobytych przez rodziców, wieku a nawet płci kotka. Niestety w Polsce nie ma jeszcze hodowli kotów tej rasy. Miesięczny koszt utrzymania kota tej rasy to około 120-150 zł zł, co wystarczy na zapewnienie mu dobrej jakości karmy oraz wszystkiego, co niezbędne, aby zwierzak był zdrowy.
Pielęgnacja
Mimo, że tiffanie jest kotem o półdługiej sierści, wystarczy szczotkować go raz na tydzień, ponieważ ma bardzo mało wełnistego podszerstka.
Linienie
Generalnie tiffanie gubi niewiele sierści, z wyjątkiem okresu linienia, kiedy wypadanie włosa staje się nieco bardziej intensywne.
Żywienie
Należy zapewnić wysokiej jakości dietę, która zaspokoi zapotrzebowanie energetyczne kota w danym wieku.
Zdrowie
Długość życia
Średnia długość życia kota tiffanie wynosi od 12 do 15 lat. Nierzadko spotyka się osobniki dożywające wieku 17 lat.
Odporność/wytrzymałość
Ze względu na niewielką ilość podszerstka, kot tej rasy znosi umiarkowane temperatury lepiej niż zimno.
Skłonność do tycia
Pod półdługą sierścią tiffanie często kryje się… nadwaga. Dlatego ważne jest, aby kontrolować spożycie kalorii i poziom aktywności kota.
Częste choroby
Rasa tiffanie jest stosunkowo odporna, choć może mieć predyspozycje do wielotorbielowatości nerek, odziedziczone po perskich przodkach. Jest to choroba nerek, która powoduje powstawanie cyst wypełnionych cieczą, co prowadzi do nieodwracalnej niewydolności tych organów. Koty tej rasy mogą również niedomagać z powodu innych typowych kocich schorzeń, na przykład chorób jamy ustnej.
Rozmnażanie
Oprócz kojarzenia w ramach tej samej rasy, dopuszcza się krzyżowanie z osobnikami ras azjatyckiej, burmilla oraz burmskiej typu europejskiego.