Cymric

Kolorpoint jest dla kota tej rasy umaszczeniem nietypowym.

jednolity, tabby / pręgowany, bikolor, trikolor

Półdługi.

Dowolny.

Cymric przypomina okrąglutkiego pluszaka. Zaokrąglone jest w nim właściwie wszystko, począwszy na oczach, poprzez kształt grzbietu i głowę, a skończywszy na ogólnym wrażeniu krągłości całej sylwetki, co dodatkowo podkreśla brak ogona. Tylne łapy są stosunkowo dłuższe od przednich, dzięki czemu cymric świetnie skacze. Jego futro ma dwie warstwy - gęsty i gruby podszerstek oraz półdługi włos okrywowy, który jest delikatny i leciutki.

Cechą charakterystyczną rasy jest brak ogona, ale tylko niektóre osobniki są w pełnie bezogonowe. Pod tym względem koty tej rasy można podzielić na cztery grupy:

• rumpy: kot pozbawiony wszystkich kręgów ogonowych, nawet kości krzyżowej. Kot całkowicie bezogonowy. W miejscu, gdzie normalnie powinien być ogon, czuć wgłębienie.
• riser (lub rumpy-riser): 1 do 3 kręgów krzyżowych, przez co w miejscu ogona wyczuwalny jest niewielki wzgórek.
• stumpy: 1 do 3 kręgów ogonowych, które tworzą krótki ogonek.
• longy: ogon od półdługiego do normalnego.

To czuły kot, który jest z reguły bardzo przyjemnym towarzyszem człowieka.

Kocha zabawę, a przede wszystkim codzienne szaleństwa, podczas których może ćwiczyć swoje umiejętności łowieckie.

Ponieważ umie się adaptować, potrafi też być spokojny i miły.

Jest bardzo inteligentny i szybko uczy się wszystkiego, co mu pokażemy lub samodzielnie odkryje!

Zaufanie nowo poznanej osobie może trochę potrwać, ale gdy damy kotu czas i przestrzeń, powinno się uda.

To towarzyski kot. Od samotności woli obecność opiekunów.

Cymric do komunikacji z reguły używa dźwięków innych niż miauczenie.

Choć jest wybornym biegaczem i skoczkiem, ma umiarkowany poziom energii.

Teoretycznie jest tak mocno związany z opiekunami, że nie powinien uciekać, ale mogą być wyjątki!

To stosunkowo żarłoczny kot, który woli siedzieć z nosem w misce, niż biegać.

Mieszkanie pod jednym dachem z innymi kotami nie jest wykluczone. Zwierzętom trzeba dać czas i narzędzia, aby mogły się polubić. A przynajmniej tolerować!

Długowłosy manx może spokojnie dogadać się z psem, o ile zwierzęta zostały sobie odpowiednio przedstawione.

Ten piękny kot bez ogona może się wykazać ale wielką cierpliwością wobec dzieci … ale mimo wszystko zawsze pod nadzorem dorosłych!

Choć jest ruchliwy i lubi skakać, cymric będzie się cieszył z towarzystwa seniora zwłaszcza jeśli ten spędza dużo czasu w domu i poświęca mu wiele uwagi.

Cymric umiarkowanie gubi sierść.

Być może ze względu na powolne osiąganie fizycznej dojrzałości, cymric bije rekordy długości życia, ze średnią około piętnastu lat.

Zaskakująco odporne zwierzę. Poza syndromem manksa, rasa jest stosunkowo zdrowa.

Wydaje się, że cymric może mieć genetyczną skłonność do nadwagi.

• Syndrom manksa - kiedy mutacja genu powoduje za dalekie skrócenie ogona, mogą pojawić się poważne wady kręgosłupa i rdzenia kręgowego, takie jak rozszczep kręgosłupa, ale również problemy z pęcherzem, jelitami czy tylnymi kończynami. Długość życia chorych zwierząt bardzo się skraca. Najdłużej żyjący odnotowany przypadek miał pięć lat.
• Zespół okrężnicy olbrzymiej - często występuje na tle nerwowym; okrężnica nie kurczy się, aby wydalić stolec. Choroba może mieć związek z syndromem manksa, ale niekoniecznie.
• Wyprzenie: infekcja fałd skórnych.
• Dystrofia rogówki: wada rozwojowa oka.
• Cymric może również chorować na wszystkie pozostałe typowo kocie schorzenia.
• Może być szczególnie podatny na choroby przyzębia (zapalenie dziąseł i kamień nazębny). Zaleca się stosowanie środków zapobiegawczych i opiekę stomatologiczną.

Za brak ogona odpowiada gen manx (M). Jest to gen dominujący, więc w każdym przypadku automatycznie się ujawnia. Niemniej jednak, u wszystkich bezogonowych osobników, które go noszą, tylko jeden gen jest zmutowany. Drugi allel odpowiada za ogon pełnej długości (m). Wtedy o kocie mówimy że jest [Mm]. W rezultacie, kociak o kombinacji [MM] będzie miał tak dużo wad kręgosłupa i rdzenia kręgowego, że nie ma szans na przeżycie. Taki gen nazywamy genem śmiertelnym i dlatego rozmnażanie kota bez ogona wymaga dużej ostrożności.
Manksa długowłosego można krzyżować z cymrikiem, manksem, kotem brytyjskim krótkowłosym i długowłosym. Ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia syndromu manksa u potomstwa, za wszelką ceną należy unikać kojarzenia dwóch cymrików typu rumpy.

Słowo „cymric” oznacza „państwo Galów”. Niemniej jednak rasa tego kota nie ma z Galią nic wspólnego. Pochodzi on z Wyspy Man, małej wysepki między Irlandią a Wielką Bretanią. Pierwsze koty przybyły tam na statkach, we wczesnych etapach rozwoju wyspy. Niektóre z nich były krótkowłose, ale inne bez wątpienia miały długą sierść. Jest duże prawdopodobieństwo, że kiedy gen manksa rozprzestrzenił się, kilka pierwszych osobników rasy, nawet tych krótkowłosych, było nosicielami recesywnego genu długiego futra.

Pomimo to cymric został uznany za odrębną rasę bardzo późno. Pewni kanadyjscy hodowcy wręcz roszczą sobie prawo do miana twórców tej rasy. Być może jest w tym trochę prawdy, ale nie jest ona powszechnie akceptowana. Niektóre organizacje felinologiczne wciąż nie traktują cymrika jako odrębnej rasy. Manx długowłosy występuje jeszcze rzadziej, niż jego „brat” o krótkiej sierści.