Brytyjski długowłosy

Maść może być : czarna, niebieska / łupkowa, czekoladowa, liliowa, cynamonowa, płowa, ruda, kremowa, szylkretowa, biała. 
Dopuszcza się wszystkie maści szaty, choć kolorem najbardziej pożądanym jest biały.

Typy umaszczeń : jednolity, tabby / pręgowany, colorpoint, bikolor, norka. 
Dopuszcza się wszystkie typy umaszczenia.
 

Sierść jest półdługa.

Dopuszczalny kolor oczu : niebieski / akwamaryna, złoty / żółty, miedziany, zielony, różne. 

Podobnie jak jego krótkowłosy krewny, kot brytyjski długowłosy jest masywny, mocny i solidnie zbudowany. Ma okrągłą głowę z małymi uszkami, szeroko rozstawione oczy oraz krótką, ale nie spłaszczoną kufę. Jego sylwetka jest krągła i krępa, przez co wygląda uroczo niczym miś. Ma charakterystyczne, gęste futro. Mimo że występuje w wielu kolorach, niewątpliwie niebieski jest maścią, w której najbardziej mu do twarzy!

Brytyjski kot długowłosy jest miły i delikatny. Do tego "pluszaka" zawsze przyjemnie jest się przytulić!

Choć kot brytyjski długowłosy jest silny i umięśniony, nie należy do szczególnie aktywnych kotów.

Ciężka budowa ciała i gęsta sierść usprawiedliwiają jego zamiłowanie do odpoczynku. W czterech ścianach będzie szczęśliwy – zwłaszcza, gdy dysponuje urozmaiconym otoczeniem, wyposażonym w miejsca do wskakiwania, wysokie drapaki i kryjówki, które zapewniają mu stymulujące zajęcia. 

Kot brytyjski długowłosy jest ciekawski i bystry!

Z pewnością lubi towarzystwo znajomych mu osób. Zapoznanie z nowymi wymaga czasu i poszanowania granic!

Ponieważ jest z natury spokojny, dość łatwo znosi samotność. Niemniej jednak dla zabicia nudy koniecznie trzeba mu zapewnić stymulujące zajęcia. 

Kot brytyjski długowłosy ma słodki cichy głosik i bardzo rzadko miauczy.

Częste, wspólne zabawy z opiekunem są konieczne! Dzięki nim kot zachowa dobrą formę, a przede wszystkim zbuduje pozytywną, trwałą relację ze swoim właścicielem!

Choć raczej jest domatorem, ma w sobie odrobinę typowej kociej ciekawości. Ostrożność nie zawadzi!

Słynie z zamiłowania do objadania się. Dobrym rozwiązaniem jest zakup interaktywnej miski, która zapewni mu zajęcie, ale przede wszystkim kot będzie mniej i wolniej jadł.

Jest kotem tolerancyjnym i o pokojowym nastawieniu do świata, więc łatwo przyzwyczaja się do obecności innych kotów. Zwierzęta należy przedstawiać sobie stopniowo, powoli, co ułatwi im nawiązanie dobrej relacji. Stosując metodę socjalizacji z izolacją, zwiększamy nasze szanse na sukces!  

Właściwe wychowanie psa i kota pomaga w budowaniu zdrowej relacji między nimi. Zapoznawanie zwierząt musi odbywać się stopniowo i w ich własnym tempie. Trzeba też kotu zapewnić strefę odpoczynku, którą będzie miał na wyłączność. Mogą to być wysoko położone miejsca do wskakiwania lub kryjówki.

Dzieci uwielbiają słodkiego brytyjczyka o wyglądzie pluszaka, a on jest spokojny i czuły nawet w stosunku do najmłodszych! Niemniej jednak trzeba pamiętać, aby od najmłodszych lat uczyć dzieci kociego języka ciała i wskazywać im, jak rozwijać relację z poszanowaniem wszystkich jej uczestników.

To zrównoważony kot, który może być dobrym towarzyszem dla spokojnej osoby starszej, o ile jest ona w stanie mu zapewnić wystarczającą dawkę zabawy.

Podczas wiosennego linienia w widoczny sposób wzrasta ilość gubionej sierści. Dlatego kota trzeba przyzwyczajać do regularnego szczotkowania, aby przebiegało w spokoju i było dla niego przyjemne. Warto raz na tydzień skorzystać z furminatora, aby wyczesać martwy podszerstek.

Kot brytyjski długowłosy żyje średnio od 14 do 18 lat.

Jego długie i gęste futro chroni go przed zimnem i złą pogodą.

Będąc z natury spokojnym i wyciszonym kotem, brytyjczyk ma skłonność do przybierania na wadze. Podawanie jedzenia w interaktywnych miskach, codzienna zabawa i postępowanie zgodnie ze wskazówkami lekarza weterynarii oraz dietetyka zapewnią kotu zdrowe i aktywne życie.

Kotu brytyjskiemu długowłosemu mogą doskwierać choroby typowo kocie, jak choćby schorzenia jamy ustnej. Oprócz tego należy monitorować go pod kątem: 
o    erytrolizy noworodków: u kociaków brytyjskich długowłosych diagnozowana częściej niż u innych ras. Jest to śmiertelna choroba noworodków;
o    wielotorbielowatości nerek: przejawia się powstawaniem torbieli, które uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie nerek, co prowadzi do niewydolności organu. Odpowiednio dobrana dieta może opóźnić rozwój choroby oraz złagodzić objawy, a co za tym idzie, wydłużyć życie kota;
o    kardiomiopatii przerostowej: choroba dotyczy zarówno kotów rasowych jak i dachowych. W długiej perspektywie prowadzi do niewydolności serca. Badanie przesiewowe przeprowadza się echokardiografem i powinno się je rokrocznie powtarzać. W przypadku wykrycia choroby, można zastosować leczenie łagodzące jej objawy. 

Dopuszcza się kojarzenie z rasą siostrzaną – brytyjskim kotem krótkowłosym. Niektóre organizacje felinologiczne dopuszczają krzyżowanie także z niektórymi innymi rasami.
W miocie na świat przychodzą średnio cztery kociaki.

Historia tej rasy jest naturalnie związana z historią kota brytyjskiego krótkowłosego, który w Anglii popularność zyskał już w 1871 roku, kiedy to zdobył nagrodę na pierwszej wystawie kotów rasowych. Niestety II wojna światowa bardzo przetrzebiła tę rasę. Podjęto więc starania, aby ją odbudować. Najpierw kilka spośród ocalałych brytyjczyków skojarzono z kotami domowymi bez rodowodu. Okazało się jednak, że osobniki pochodzące z tych krzyżówek były znacznie szczuplejsze od swoich przodków. Brytyjczyki kojarzono również m.in. z kotami kartuskimi.

Aby otrzymać koty krąglejsze i bardziej krępe, podjęto kolejną próbę krzyżowania, tym razem z persami. Tak oto do hodowli trafił gen odpowiedzialny za długą sierść. Choć koty brytyjskie długowłose przez wiele lat stały w cieniu swoich krótkowłosych braci, dziś są niezwykle cenione zarówno ze względu na ciekawy wygląd, swą unikatowość, jak i miłe w dotyku, jedwabiste futro.