Doński sfinks

Inne nazwy : Don Sphynx, Donskoy

Pierwszą reakcją ludzi na widok dońskiego sfinksa często jest okrzyk „A cóż to ma być?!”. Rzeczywiście, jego wygląd jest jak najbardziej niezwykły. Tymczasem, przy bliższym poznaniu, nie pozostaje nam nic innego, niż go pokochać.

Doński sfinks jest kotem ujmującym zarówno swoim szczególnym wyglądem, jak i charakterem. Bardzo dużo zyskuje, gdy się go lepiej pozna. Oczy w kształcie migdału, szczególna faktura skóry i jej fałdki mogą oczarować albo być odpychające. Jedno jest pewne - wobec takiej oryginalności nikt nie pozostanie obojętny.

Zweryfikowane przez eksperta

Komentarz •

Długość życia	Doński sfinks średnio żyje od 12 do 15 lat
Charakter	Pieszczoch
Wielkość dorosłego osobnika	Kotka pomiędzy 25 i 30 cm Kot pomiędzy 25 i 30 cm
Waga dorosłego osobnika	Kotka pomiędzy 2 i 3 kg Kot pomiędzy 4 i 5 kg
Kolor umaszczenia	Czarne Czekoladowe/ brązowe Białe Rude Kremowy Niebieskie/szare
Rodzaj szaty	Bezwłosy
Kolor oczu	Niebieskie Zielone Żółty/złoty Różnooki
Cena zakupu	Doński sfinks kosztuje pomiędzy 2000zł a 5000zł

Ciekawostki

„Golas”, podobnie jak człowiek, poci się przez skórę.

Czy wiecie, czym różni się „zwykły” sfinks od dońskiego sfinksa? Rasa sfinks pochodzi z Kanady, zaś doński sfinks z Rosji. Obie rasy noszą gen odpowiedzialny za brak sierści, ale u sfinksa gen jest recesywny, a więc nie zawsze się ujawnia, zaś u dońskiego sfinksa jest genem dominującym. Ma to wpływ na kształt twarzy, oczu oraz pyszczka. Mówi się, że im wyraźniejsza jest nagość kociąt w chwili narodzin, tym wyraźniejsze będą różnice w twarzy.

Więcej informacji na temat rasy Doński sfinks

Sfinks doński a kanadyjski

Rasa pochodzi z Rosji, a jej historia sięga 1987 roku, kiedy to w mieście Rostów nad Donem odkryto pierwszego dońskiego sfinksa. Pewna kobieta, Elena Kovaleva, odratowała kociaka w żałosnym stanie i postanowiła wziąć go pod swoją opiekę. Koteczka dostała na imię Varvara. W miarę, jak Varvara rosła, zaczęła stopniowo gubić futerko. Starano się stosować przeróżne zabiegi, aby wyleczyć łysienie, ale na próżno.

Kilka lat później Varvara powiła kocięta. Niektóre z nich były całkiem nagie, a inne miały futerko, ale z biegiem czasu zaczęły je gubić, zupełnie jak niegdyś ich mama. Elena skontaktowała się ze znaną rosyjską hodowczynią Iriną Nemikiną, która przyjęła jedno z kociąt i przystąpiła do krzyżowania z różnymi kotami. Ponieważ w każdym miocie występowały osobniki całkiem nagie, Irina szybko zrozumiała, że ma do czynienia z mutacją genetyczną dominującą (odwrotnie niż u kanadyjskiego sfinksa) i w ten sposób narodziła się rasa doński sfinks.

Wygląd

Chociaż przez swą nagość może wydawać się wrażliwy i delikatny, sfinks doński nie jest wątłym kotem. Ma bardzo mocną budowę ciała, jest silny i zwinny.

Charakterystyka rasy Doński sfinks

Bardzo czuły

Ten kot słynie z bycia wyjątkową przylepą. Szczególnie lubi przytulić się do opiekuna, a nawet spać z nim pod kołdrą. Dlaczego? Sfinks po prostu szuka źródła ciepła i ogrzewa się ciepłam ludzkiego ciała, żeby nie zmarznąć!

Raczej lubi zabawę

Ogólnie rzecz biorąc, doński sfinks to figlarny kot, który szczególnie lubi zabawy ze swoimi opiekunami. Potrzebuje ich codziennie, a komiczne piruety i salta w jego wykonaniu, bez wątpienia nas rozśmieszą.

Energiczny

Przy kocie tej rasy nikt nie będzie się nudził. Jak tylko posprzątacie jego zabawki, zaraz zjawi się gotów do nowej zabawy! Oczywiście od czasu do czasu musi odpocząć, ale doński sfinks bardzo szybko regeneruje siły.

Dość szybko się uczy

Ten kot jest sprytny i przebiegły. Zaskakuje umiejętnością uczenia się. Bardzo chętnie poddaje się tresurze, podczas której opiekun bawi się równie dobrze jak jego kot.

Raczej ufny wobec nieznajomych

Jeśli jest traktowany z szacunkiem i nie jest do niczego zmuszany, kot rej rasy niechybnie stanie się gwiazdą domowych wieczorów!

Przywiązany do opiekuna

Sfinks doński świetnie sobie radzi podczas nieobecności opiekuna. Powrót państwa do domu sprawi mu ogromną radość i szybko będzie się domagał uwagi, a nawet ciepła w ukochanych objęciach!

Zachowanie rasy Doński sfinks

Cichy

Doński sfinks nie słynie z nadmiernego wykorzystywania swojego repertuaru wokalnego.

Średnio aktywny

Jeśli nie zapewnimy sfinksowy wystarczającej ilości zajęć fizycznych, kot szybko da nam o tym znać, wynajdując sobie inne zabawy, które najprawdopodobniej nie przypadną nam do gustu…

Szybko się okaże, że rolka papieru toaletowego jest nie na swoim miejscu, pudełko z chusteczkami higienicznymi zostało dosłownie wypatroszone, kwiatek doniczkowy wyrwany z korzeniami itp. To opiekun musi proponować sfinksowi zabawy, dzięki którym kot wyładuje nadmiar energii.

Domator bez skłonności do ucieczek

Biorąc pod uwagę, że doński sfinks jest raczej zmarzluchem, koty tej rasy chętniej wybierają bezpieczeństwo i ciepło swojego domu.

Niemniej jednak, w lecie trzeba zachować ostrożność, ponieważ ciepło promieni słonecznych może zwieść czworonoga na zewnątrz przez jedno z otwartych okien lub niedomknięte drzwi…

Raczej łakomy

Ponieważ aby utrzymać odpowiednią temperaturę ciała, kot tej rasy musi jeść więcej, niż koty z futrem, może mieć skłonność do objadania. Trzeba pilnować wielkości porcji, żeby go nie przekarmiać.

Dla kogo rasa Doński sfinks ?

Dość dobrze dogaduje się z innymi kotami

Doński sfinks może zamieszkać z innym kotem, o ile zwierzaki zostały sobie odpowiednio przedstawione. Jeśli chodzi o towarzystwo drugiego „golasa”, istnieje ryzyko, że będą się wzajemnie traktować jak żywe termofory!

Dobrze dogaduje się z psami

Taki duet jest bardzo prawdopodobny. Pies może nawet mieć wrażenie, że urosła mu jeszcze jedna noga, tak mocno będzie się do niego kleić kot szukający ciepła psiego ciała…

Rasa idealna do domu z dziećmi

Dzieci, które są nauczone, jak właściwie obchodzić się z kotem, mogą być dla dońskiego sfinksa nadzwyczajnymi towarzyszami zabaw.

Rasa niezbyt odpowiednia dla starszych osób

Wysoki poziom energii oraz potrzeba aktywności fizycznej sfinksa mogą przerosnąć możliwości raczej spokojnej osoby. Dlatego każdy przypadek trzeba rozważać indywidualnie i według stylu życia ewentualnego opiekuna.

Doński sfinks - cena

Średnia cena zakupu kociaka rasy doński sfinks w hodowli wynosi od 2000 do 5000 zł i waha się w zależności od rodowodu, macierzystej hodowli, wieku, a nawet płci kotka. Miesięczne utrzymanie kota tej rasy kosztuje ok 160 zł, co w zupełności wystarcza, aby zaspokoić potrzeby zwierzęcia, takie jak dobrej jakości karma, dzięki której zachowa dobre zdrowie.

Doński sfinks - linienie

Brak

Na pewno da się zauważyć, że ten kot nie gubi włosa. Dzięki temu kanapy i podłogi będą zawsze lśniły czystością, przynajmniej jeśli chodzi o sierść, ponieważ zamiast tego, na jasnych powierzchniach można natrafić na małe plamki sebum...

Doński sfinks - pielęgnacja

Ponieważ sfinks nie ma sierści, która pochłaniałaby nadmiar sebum, skóra tego kota może być tłusta w dotyku. Powinno się go kąpać raz na pół roku. Im częstsze kąpiele, tym więcej skóra wydziela sebum. Pomiędzy kąpielami, aby usunąć nadmiar sebum ze skóry, można posłużyć się na przykład zwilżoną myjką.

Trzeba też zwrócić szczególną uwagę na uszy sfinksa. Powinno się je czyścić raz na tydzień. Należy pamiętać o myciu przestrzeni pomiędzy palcami oraz łapek od spodu, pomiędzy poduszeczkami.

Zdrowie rasy Doński sfinks

Długość życia

Żyje od 12 do 15 lat.

Odporność/wytrzymałość

Jak można się domyślić, ten kot nie jest stworzony do konfrontacji z zimnem. Ale za to bardzo dobrze znosi upały, a szczególnie ceni sobie kąpiele słoneczne. Musimy jednak uważać, aby kot nie dostał przykrego oparzenia słonecznego.

Skłonność do tycia

Zaleca się wyliczenie dziennych porcji jedzenia, wraz z lekarzem weterynarii, aby mieć pewność, że kot nie będzie miał nadwagi. Sfinks może mieć pewną skłonność do obżarstwa.

Częste choroby

U dońskiego sfinksa nie odnotowano chorób występujących częściej, niż u innych ras. Niemniej jednak niektóre źródła wskazują na dość częste występowanie chorób płuc.
Rasa ta jest narażona na te same choroby, co wszystkie inne koty, na przykład schorzenia jamy ustnej.

Rozmnażanie

W tej sprawie, zdania są podzielone. Międzynarodowa organizacja TICA dopuszcza krzyżowanie z osobnikami rasy amerykańskiej krótkowłosej, ale już francuski LOOF na nie nie zezwala.