Sfinks kanadyjski

Inne nazwy: Canadian Sphynx

Sfinks kanadyjski
Kot sfinks kanadyjski

Na temat pochodzenia tej rasy krążyło wiele plotek. Mówiło się, że jest wynikiem wątpliwych eksperymentów genetycznych, a nawet ofiarą radioaktywnego promieniowania elektrowni w Czarnobylu…

W rzeczywistości brak owłosienia u tej rasy kota jest spowodowany genetyczną mutacją. Rasa zawdzięcza nazwę podobieństwu do posągu egipskiego sfinksa, dlatego mówi się o nim również kot faraona. Jak widać, nagość jest jego główną charakterystyczną cechą, ale oczy w kształcie cytryny, olbrzymie uszy i liczne fałdy skórne też nie pozostawią nikogo obojętnym. Ta jakże niezwykła uroda może się wydać niezwykle interesująca lub wręcz odpychająca…

Podstawowe informacje o sfinksie kanadyjskim

Długość życia :

3

25

8

20

Charakter :

Pieszczoch

Rodzaj szaty :

Bezwłosy Krótka Długa

Pochodzenie i historia

Pierwszy kot bez sierści, którego udało się odtworzyć, urodził się w Toronto w prowincji Ontario w Kanadzie w 1966 roku. Koteczka miała na imię Śliwka. Próbowano ją rozmnażać, ale z różnym skutkiem. Po około 30 latach prób krzyżowań głównie we Francji, uzyskano rasę w takim kształcie, jaki znamy dzisiaj. W Meksyku odkryto bardzo stare malowidła przedstawiające bezwłose koty. Inne badania wskazują, że Aztekowie hodowali sfinksy i czcili je.

 

 

Wygląd

  • Sfinks kanadyjski
    Sfinks kanadyjski

    Wysokość w kłębie Sfinks kanadyjski

    Kotka : Około 30 cm

    Kot : Około 35 cm

    Sfinks osiąga fizyczną dojrzałość pomiędzy dziewiątym a dwunastym miesiącem życia.

    Waga

    Kotka : pomiędzy 3 i 5 kg

    Kot : pomiędzy 4 i 6 kg

    Rodzaj szaty

    Kolor oczu

    Niebieskie
    Zielone
    Żółty/złoty
    Różnooki

    Opis

    Sfinks kanadyjski jest pełnym energii, atletycznym i mocno umięśnionym kotem.

    Sfinks kanadyjski a sfinks doński

    Rasa sfinks kanadyjski, jak sama nazwa wskazuje, powstała w Kanadzie, zaś sfinks doński, w Rosji. Sfinks doński jest młodszą rasą, jej hodowla została zapoczątkowana pod koniec lat 80. Obie rasy noszą gen odpowiedzialny za brak sierści, ale u sfinksa kanadyjskiego gen jest recesywny, a więc nie zawsze się ujawnia, zaś u dońskiego sfinksa jest genem dominującym. Ma to wpływ na kształt twarzy, oczu oraz pyszczka. 

    Kot faraona, podobnie jak człowiek, a odwrotnie niż inne rasy kotów, oddycha przez skórę.  Czasami zdarza mu się zostawiać plamy sebum w miejscu, gdzie się wylegiwał.

    Kot sfinks kanadyjski - charakter

    • 100%

      Czuły

      Ponieważ bezustannie szuka źródła ciepła, bardzo ceni sobie pieszczoty z opiekunem, zwłaszcza jeśli ten ma ciepłe dłonie! Uwielbia wylegiwać się pod kołdrą, przytulony do ludzkiego ciała.

    • 66%

      Lubi zabawę

      Potrzebuje codziennych zabaw. Jest pełnym energii kotem, który wymaga intensywnej stymulacji poprzez samodzielne zajęcia lub wspólne zabawy z opiekunami.

    • 33%

      Spokojny

      Choć jest zabawowym kotem, potrzebuje też chwil wytchnienia i odpoczynku w przeznaczonym dla niego, przytulnym i ciepłym miejscu (lub takim, które sam sobie wybrał, ku naszemu zaskoczeniu).

    • 66%

      Inteligentny

      Jego bystrość i ciekawość świadczą o inteligencji, która nie raz nas zaskoczy!

    • 33%

      Strachliwy/nieufny wobec obcych

      Gości sfinks wita osobiście w drzwiach. Początkowo może się zachowywać troszkę powściągliwie, ale ciekawość szybko okaże się silniejsza. Kot momentalnie staje się główną gwiazdą wieczorów!

    • 33%

      Niezależny

      Kot tej rasy bez problemu radzi sobie sam w domu, ale o wiele bardziej lubi przebywać w towarzystwie członków rodziny, do których z chęcią się przytula w poszukiwaniu ciepła.

      Zachowanie

      • 33%

        Gadatliwość

        Jeśli chce, potrafi być głośny, ale na tle innych ras nie jest szczególnie gadatliwy.

      • 100%

        Potrzebuje ruchu i ćwiczeń

        Jest niezwykle energicznym kotem, który uwielbia się bawić. Niektóre sfinksy potrafią nawet aportować zabawkę! To idealny kompan dla aktywnej rodziny.

      • 33%

        Skłonność do ucieczek

        Ponieważ kot faraona jest z natury kotem przylepą, który bez przerwy lgnie do ciepła, raczej nie oddala się od domu i bardzo sobie ceni wygodę domowych pieleszy.

      • 66%

        Łakomczuch

        Sfinks kanadyjski lubi dużo zjeść, ale nie jest żarłokiem. Zużywa dużo energii ze względu na ponadprzeciętną ruchliwość oraz konieczność termoregulacji, w związku z czym potrzebuje odpowiednio większej ilości kalorii. 

        Nie wiesz którą rasę kota wybrać? Wamiz pomoże Ci wybrać rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia

        Współżycie z innymi

        • 66%

          Sfinks kanadyjski i koty

          Sfinks potrafi się przyzwyczaić do obecności innych kotów w domu, zwłaszcza tej samej rasy. Każdy szczęśliwy właściciel więcej niż jednego kociego golasa zapewnie nie raz natknął się na swoich podopiecznych leżących razem na kupie, ciało przy ciele.

        • 100%

          Sfinks kanadyjski i psy

          Sfinks kanadyjski bardzo lubi towarzystwo psów. Nie raz znajdziemy go wtulonego w bok i ogrzewającego się ciepłem ciała swojego psiego przyjaciela!

        • 100%

          Sfinks kanadyjski i dzieci

          Sfinks kanadyjski jest zabawowy i pełen energii, więc towarzystwo dzieci bardzo mu odpowiada, ponieważ zapewniają mu zajęcie i stymulację. 

        • 33%

          Sfinks kanadyjski i osoby starsze

          Choć bywa spokojną przylepą, sfinks kanadyjski jest kotem o ponadprzeciętnym poziomie energii. Bardzo potrzebuje różnorakich indywidualnych zajęć, ale też wspólnych zabaw z opiekunami.

          %}

          Kot sfinks kanadyjski - cena

          Cena zakupu kociaka sfinksa kanadyjskiego w hodowli waha się od 1500 do 3000 zł  i zależy od pochodzenia, hodowli, wieku i płci kotka. Miesięczny koszt utrzymania wynosi około 120 zł i w zupełności zaspokaja potrzeby kota takie jak dobrej jakości karma oraz wszystko co niezbędne, aby sfinks był zdrowy.

          Kot sfinks kanadyjski - pielęgnacja

          Skóra bezwłosego sfinksa wytwarza duże ilości sebum, a ponieważ kot nie ma sierści, która mogłaby je wchłonąć, zdarza się, że sebum blokuje pory w skórze. Zaleca się kąpiel raz lub maksimum dwa razy w roku. Między kąpielami najlepiej się sprawdza mycie zwilżoną myjką, która świetnie usuwa nadmiar sebum. Raz w tygodniu powinno się też bardzo dokładnie czyścić kotu uszy, ponieważ organizm sfinksa produkuje znaczne ilości woskowiny.

          Trzeba też skrupulatnie kontrolować czystość między palcami oraz między poduszeczkami łap, gdyż może się tam gromadzić sebum. Skóra kanadyjskiego sfinksa jest również wrażliwa na światło słoneczne. Zanim wystawimy go na działanie promieni UV, koniecznie trzeba go wysmarować kremem ochronnym z filtrem. 

          Linienie

          Kot sfinks kanadyjski nie gubi włosa. Delikatny meszek pokrywający ciało i szczątkowe owłosienie na głowie, uszach, łapach, mosznie i ogonie, to jego jedyne „futro”. 

          Żywienie

          Musi jeść trochę więcej niż inne koty, ponieważ jest nagi i na regulację temperatury ciała spala więcej kalorii niż inne typowe futrzaki. 

          Zdrowie

          Długość życia

          Długość życia sfinksa wynosi od 8 do 20 lat.

          Odporność/wytrzymałość

          Z powodu braku owłosienia, sfinks jest wrażliwy na niskie temperatury i wszędzie szuka źródeł ciepła (kaloryfer, sprzęt elektroniczny, kuchenka elektryczna, ciepły parapet okienny), co może grozić poparzeniem przez gorące sprzęty lub zbyt intensywne działanie promieni słonecznych.

          Skłonność do tycia

          Ponieważ ma skłonność do jedzenia więcej ze względu na potrzebę utrzymania temperatury ciała, szczególną uwagę należy zwrócić na jakość i ilość podawanego jedzenia.

          Częste choroby

          Sfinksy dość często chorują na serce. Echo serca jest najlepszym badaniem pozwalającym wykryć kardiomiopatię przerostową, która jest chorobą dziedziczną. U sfinksów oraz kilku innych raz zauważono również występowanie choroby skóry - mastocytozy.

          Odnotowano też przypadki dziedzicznej miopatii. Początkowo chorobę tę rozpoznano u rasy reks dewoński (która miała swój udział w powstaniu rasy sfinksa kanadyjskiego).

          Rozmnażanie

          Szczególną uwagę należy zwrócić na grupy krwi reproduktorów, aby uniknąć niedokrwistości hemolitycznej (erytroliza noworodków) często śmiertelnej u kociąt.

          Zostaw komentarz dotyczący tej rasy
          Dodaj komentarz