Devon rex

Dopuszczalne są wszystkie odmiany barwne.

Devon rex występuje w wielu typach umaszczenia.

Sierść jest krótka.

Kolor oczu jest uzależniony od koloru szaty.

Devon rex to kot małej lub średniej wielkości, ale za to dobrze umięśniony i gibki. Ze względu na smukłe łapy wydaje się lekki i szczupły. Ma krótkie falowane futro w dotyku przypominające jedwab. Nietypowy kształt głowy tego kota natychmiast wywołuje uśmiech na twarzy – jego czaszka jest niewielka i zwieńczona szerokimi u podstawy, ogromnymi uszami, co nadaje mu wygląd kosmity. Nic dziwnego, że został ochrzczony mianem „Myszki Pixie”!

Reks dewoński bardzo lubi pieszczoty. Łaknie ludzkiego ciepła i obecności opiekuna.

Dzięki smukłemu i muskularnemu ciału Devon reksa możemy się przekonać, co na prawdę oznacza kocia zwinność.

To że jest niewielkim kotem wcale nie oznacza, że jest spokojny. Ale bez obaw, naturalnie są też osobniki bardziej wyciszone, szczególnie kiedy można wygrzewać się pod kocem. Najlepiej zapytać hodowcę, które z kociąt w miocie jest najmniej zuchwałe.

Wrodzony spryt Devon rexa sprawia, że kot ten chętnie uczestniczy w życiu opiekuna i z rozkoszą płata mu figle… na przykład zakradając się do łóżka, żeby się przytulić!

Koty rasy Devon rex raczej nie boją się nieznajomych, a wręcz są ich ciekawe. Niemniej jednak należy dać im czas na oswojenie się z nowo poznaną osobą. Mały smakołyk często okazuje się skutecznym argumentem.

Devon rex słynie raczej z nieodstępowania swojego opiekuna na krok, a nie z samodzielności i niezależności. Mimo to – jak każdy kot – chadza swoimi ścieżkami, więc to on zadecyduje, jak spędzić czas – z opiekunem czy na parapecie.

Bardzo lubi obecność opiekuna i domaga się jego uwagi. A czy istnieje lepszy sposób, żeby przyciągnąć wzrok swojego pana niż delikatne i melodyjne miauczenie?

Żeby wyładować energię i dać upust instynktowi łowieckiemu, Devon rex potrzebuje dużo ruchu i urozmaiconej zabawy. Codzienne zajęcia są dla kota tej rasy bardzo ważne – w przeciwnym razie będzie się nudzić.

Rasa Devon rex jest dobrze przystosowana do życia w mieszkaniu. Ponieważ rexy nie mają podszerstka, życie na zewnątrz nie jest dla nich.

Ponieważ koty tej rasy są z natury bardzo żywiołowe, nie ma nic dziwnego w tym, że dużo jedzą. Najlepsze, co można zrobić dla reksa w czasie jedzenia, to zapewnić mu interaktywną miskę, by wolniej i mniej łapczywie jadł.

Towarzystwo drugiego kota to dla reksa rozrywka i kolejne ciepłe ciało do przytulania. Jednakże nie oczekujmy, że zwierzęta od razu się zaakceptują. Może upłynąć trochę czasu, zanim znajomość przekształci się w prawdziwą więź. Najlepszą metodą przedstawiania sobie zwierząt jest socjalizacja z izolacją.

Ciekawość świata, temperament i energiczne usposobienie reksa mogą być bardzo pomocne w nawiązywaniu kontaktu z psem. Niemniej jednak zwierzęta powinny mieć czas na stopniowe oswojenie się ze sobą, a kot musi mieć w domu zapewnioną kryjówkę poza zasięgiem psa. Zadaniem opiekuna jest nauczenie psa odpowiedniego traktowania nowego czworonożnego kolegi.

Pyszczek Devon rexa może rozśmieszyć niejedno dziecko, co w połączeniu z niezwykłą energią tego kota sprawia, że jest świetnym kandydatem na towarzysza zabaw maluchów. Oczywiście tych, które znają zasady obchodzenia się ze zwierzęciem.

Energiczny, młody Devon rex może być zbyt męczący dla spokojnej osoby starszej. Rozwiązaniem może być tu ewentualnie zakup dorosłego kota.

Reks praktycznie nie linieje.

Średnio długość życia reksa dewońskiego wynosi od 12 do 16 lat.

Ten kot bardzo nie lubi przeciągów i zimna, dlatego w zimie należy pamiętać o odpowiednim ogrzewaniu domu.

U kota tej rasy bardzo łatwo o nadwagę. Aby zachował linię, należy odżywiać go wysokomięsną karmą, która jest dostosowana do poziomu aktywności fizycznej (kot czerpie energię przede wszystki z białka, nie z węglowodanów, które przyczyniają się do rozwoju otyłości). Jeśli kot je zbyt łapczywie, można rozważyć zakup miski interaktywnej, która spowalnia proces spożywania posiłku i stanowi dla kota wyzwanie intelektualne.

Podobnie jak innym kotom, reksowi mogą doskwierać np. choroby jamy ustnej.

Może również niedomagać z powodu chorób typowych dla tej rasy:

• Kardiomiopatia przerostowa objawia się przerostem mięśnia sercowego. Schorzenie może prowadzić na przykład do niewydolności serca, a co za tym idzie, arytmii lub obrzęku płuc. Badanie przesiewowe polega na wykonaniu echokardiografii. Zwykle powinno się je wykonywać raz na rok. Chore koty leczone są objawowo, w celu maksymalnego zwiększenia komfortu życia.
• Miastenia to choroba, która polega na zaniku mięśni. Chory kot nosi nisko opuszczoną głowę, ma nienaturalny chód, bardziej widoczne łopatki i szybko się męczy. Jest to choroba genetyczna. Nie opracowano jak do tej pory lekarstwa na to schorzenie. Od kilku lat jest dostępne badanie przesiewowe. 
• Możliwe predyspozycje do schorzeń skórnych.

Ruja występuje dość często. W jednym miocie rodzi się średnio od czterech do sześciu kociąt.
Nie dopuszcza się kojarzenia z osobnikami innych ras.

Pewnego dnia w hrabstwie Devon, w Anglii, w miocie wolno żyjącej kotki pojawiło się kocię o falistej sierści. Kocurek otrzymał imię Kirlee. Wydarzenie to miało miejsce w 1960 roku, kiedy istniała już rasa Cornish rex. Aby sprawdzić, czy mutacja odpowiedzialna za wyjątkową sierść jest taka sama u obu ras, Kirlee został skrzyżowany z kotką rasy Cornish. Na świat przyszły kocięta o krótkiej sierści niczym u kota dachowego, co oznaczało, że mutacje odpowiedzialne za faliste futro ras Devon i Cornish są różne, a przede wszystkim geny odpowiedzialne za wystąpienie kędzierzawego włosa mają charakter recesywny.  

Aby utrwalić tę mutację, wykonano wiele kojarzeń wsobnych, które niestety poskutkowały ujawnieniem się choroby genetycznej – miastenii. Ze względu na śmiertelny charakter choroby, aby ją wykluczyć, europejscy i amerykańscy hodowcy ściśle monitorowali nowe mioty. Międzynarodowa Federacja Felinologiczna uznała rasę w 1967 roku.