Cornish rex

Dopuszczalne są wszystkie kolory umaszczenia: czarny, biały, czekoladowy, rudy, cynamonowy oraz wszelkie odcienie szarego/niebieskiego, liliowy, kremowy, płowy itp.

Jednolite, tabby , bikolor, trikolor, kolorpoint.

Dla tej rasy dopuszcza się wiele typów umaszczeń, takich jak trikolor, tabby, bikolor, a nawet jednolite. Kot o umaszczeniu typu syjamskiego, inaczej zwanego kolorpoint, nosi nazwę si-rex

Rasa ta charakteryzuje się krótką, delikatną, falującą sierścią.

U kota rasy cornish rex mogą występować wszystkie kolory oczu, w zależności od koloru umaszczenia. 

Reks kornwalijski jest kotem raczej przeciętnej wielkości, o delikatnym kośćcu i długich łapach. Cechy te bynajmniej nie czynią go cherlawym, ponieważ jednocześnie jest bardzo dobrze umięśniony! Stąd też częste porównanie kotów tej rasy do charta. Olbrzymie uszy i duże oczy wywołują uśmiech na twarzy i każdego oczarują. Głaskanie reksa to najczystsza przyjemność, ponieważ kot tej rasy nie ma klasycznego włosa, a okrywa go wyłącznie miękki jak aksamit, falisty podszerstek. 

Cornish rex nie przepuści okazji, żeby się umościć i ogrzać przy ciele swojego opiekuna.

Ze względu na smukłą sylwetkę i długie łapy, reks kornwalijski bardzo szybko biega i zwinnie, wysoko skacze.

Wszystko zależy od osobowości danego osobnika, ale po chwilach rozładowywania energii w zabawie, reks potrafi się wyciszyć.

To bardzo bystry kot, który nie raz da wyraz swojej inteligencji. Dlatego warto uczyć go sztuczek, co umożliwi nam również nawiązanie bardzo bliskiej relacji z czworonożnym towarzyszem.

Koty rasy cornish rex wykażą zainteresowanie nowymi osobami w swoim otoczeniu, o ile goście zachowają się spokojnie i z poszanowaniem ciekawskiego czworonoga. Pozwólmy kotu samemu zdecydować, kiedy ma ochotę podejść i poznać gości. To najlepszy sposób na zmniejszenie dystansu.

Samotność nie jest jego mocną stroną. Ponieważ jest kotem, który łatwo marznie, lubi być w stałym fizycznym kontakcie z człowiekiem. Z tego powodu jest mniej samodzielny, niż koty innych ras.

Potrafi zacząć miauczeć na sam widok opiekuna, a jeśli uda mu się zwrócić na siebie uwagę, kolejnym razem będzie miauczeć jeszcze głośniej!

Cornish rex przede wszystkiem potrzebuje, żeby się nim zajmować!

Koty tej rasy nie nadają się do wychodzenia z domu, ponieważ prawie nie mają futra. Łyk świeżego zimowego powietrza wystarczy, żeby reks nie wypuścił się za daleko od domu.

O ile reks żyje w pobudzającym otoczeniu, które zapewnia mu rozrywkę i zachęca do badania i odkrywania, z łatwością znajduje sobie zajęcia ciekawsze niż jedzenie. Dlatego warto zaopatrzyć go w rozmaite zabawki, karmę ukryć w różnych miejscach w domu i bawić się z nim w interaktywne gry takie jak zabawa wędką. Obie strony mogą na tym tylko zyskać!

Towarzystwo innego kota może być dla reksa bardzo miłe ze względu na możliwość wspólnego spania i wzajemnego ogrzewania się, oraz zabawy. Skorzystaj z porady specjalisty od zachowań kotów.

Ciekawość ciągnie do psów właściwie wszystkie koty. To, czy będą potrafiły się zakolegować i razem bawić, zależy od sposobu, w jaki zwierzęta zostały sobie przedstawione oraz od naszego dozoru i cierpliwości. 

Dzieci nauczone jak obchodzić się z kotem, mogą wiele skorzystać na dorastaniu w towarzystwie reksa. Niech nie zaskoczy nas widok śpiącego kota wtulonego w dziecięce pluszaki!

Ponieważ koty tej rasy łakną ciepła ludzkiego ciała, potrafią być bardzo pieszczotliwe, co sprawia, że są dobrym materiałem na towarzysza dla spokojnej osoby. Tylko nie zapominajmy, iż reksy bywają też bardzo żywiołowe! Aby mieć pewność, że kot będzie z natury spokojniejszy, najlepiej wybrać już dojrzałego osobnika, na przykład z hodowli.

Ponieważ jego puchowe futerko jest inne niż włos innych kotów, rex zostawia bardzo mało sierści na ubraniach.

Przeciętna długość życia reksa kornwalijskiego wynosi od 12 do 15 lat.

Ponieważ cornish rex ma rzadkie i delikatne futerko, szczególnie w młodości jest bardzo wrażliwy na zimno. Dlatego należy pamiętać, aby kociaki chowały się w cieple.

Jako że reks jest z natury szczupły i lubi ruch, nie ma predyspozycji do tycia. Niemniej jednak nie zaszkodzi pilnować jego prawidłowej wagi.

Podobnie jak innym kotom, puchatemu rexowi również mogą doskwierać pewne typowo kocie dolegliwości.
Pewne stany chorobowe mają podłoże genetyczne:

• Stopniowy zanik siatkówki to choroba, która może prowadzić do ślepoty. Są dostępne badania przesiewowe.
• Kardiomiopatia przerostowa objawia się przerostem mięśnia sercowego. Schorzenie może prowadzić na przykład do niewydolności serca, a co za tym idzie, arytmii lub obrzęku płuc. Badanie przesiewowe polega na wykonaniu echokardiografii. Zwykle powinno się je wykonywać raz na rok. Aby poprawić kotu komfort życia, można zastosować leczenie.
• Dermatozy, czyli choroby skór o objawach takich jak czerwone wypryski. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek zmian na skórze, trzeba udać się z kotem do weterynarza.

Ponieważ kornwalijskie reksy często krzyżowano z syjamami i kotami orientalnymi, kotki tej rasy są bardzo płodne i częściej występuje u nich ruja.
Dopuszcza się kojarzenie jedynie w obrębie tej samej rasy. 

Reks kornwalijski zwyczajnie narodził się na angielskiej farmie w Kornwalii. W efekcie spontanicznej mutacji gemetycznej na świat przyszedł kotek z falowanym futerkiem podobnym do sierści królików rasy reks. Matka była zwykłym "dachowcem". W latach 50 urodziła pięć kociąt, z którego jedno było wyjątkowe - miało falistą, krótką sierść, smutką sylwetkę i większe uszy. Ponieważ była to mutacja o charakterze recesywnym, aby zachować charakterystyczną okrywę włosową, konieczna była hodowla wsobna. Naturalnie, aby jak najbardziej poszerzyć pulę genetyczną, kolejne reksy krzyżowano np. z syjamami czy kotami burmańskimi. Rasa została oficjalnie uznana w Anglii w 1967 roku.