Kot orientalny krótkowłosy

   Czarny / seal, niebieski / łupkowy, czekoladowy, liliowy, cynamonowy, płowy, rudy, kremowy, biały, srebrny, złoty, dymny, szynszylowy.

Maści karmelowa i brzoskwiniowa są dopuszczane jedynie przez niektóre organizacje felinologiczne.

 Jednolity, tabby / pręgowany, szylkretowy, partikolor, bikolor .

Istnieją dwie odmiany - jedna z krótkim włosem, a druga z długim (również pod nazwą kot jawajski lub mandaryński).
 

Intensywny zielony, niebieski, dwubarwny / różnooki w przypadku białej szaty.

Kot orientalny jest szczupły i smukły, ale jednocześnie muskularny i bardzo atletyczny. 

Pieszczoty?! Nie ma problemu! Czułości i pieszczoty z opiekunem to dla kota orientalnego wielka radość. Na pewno nie raz przyjdzie zwinąć się w kłębek na naszych kolanach i poprosi o jeszcze!

To bardzo aktywny kot, który potrzebuje dużo ruchu. Bez wątpienia, dla kota orientalnego najważniejszym elementem dnia są zabawy oraz chwile wysiłku intelektualnego, takiego jak na przykład nauka podawania łapy lub aportowania.

Gdy zerwie się z miejsca, trudno go zatrzymać! Nagłe wybuchy energii tego kota mogą przyprawić o zawrót głowy!

Z całą pewnością jest inteligentnym kotem. Przy takim poziomie aktywności, co chwilę znajduje się w sytuacjach wymagających pomysłowości, by osiągnąć zamierzony cel. Zaskakuje zaradnością i przytomnością umysłu. 

Podobnie jak w przypadku innych ras, kot orientalny bardzo potrzebuje okresu socjalizacji. Musi w tym czasie mieć styczność z maksymalną liczbą ludzi, aby w przyszłości nie lękać się nieznajomych. 

Kot orientalny jest bardzo roszczeniowy w stosunku do opiekuna. Nie będzie się boczył za to, że zostaje sam w domu, ale po powrocie, opiekun musi mu poświęcić czas. W przeciwnym wypadku kot będzie się nudził i sam sobie znajdzie jakieś zajęcie, które niekoniecznie nam się spodoba!

Kot orientalny krótkowłosy ma bardzo szeroki repertuar wokalny i nie waha się z niego korzystać. Nie jest to rasa dla wrażliwych uszu!

Kot orientalny musi być w ruchu. Dla zdrowia fizycznego i psychicznego, potrzebuje codziennych zabaw i aktywności fizycznej.

Tak samo jak w przypadku innych ruchliwych ras, tutaj też należy zachować ostrożność. Trzeba być przygotowanym, że przelatujący za oknem ptak lub owad może skusić go do wyjścia z domu. 

Kot orientalny potrzebuje taką ilość kalorii, która sprosta jego energetycznym potrzebom, niemniej jednak należy kontrolować, ile kot je. Jeśli będziemy go przekarmiać, może stać się otyły.

O ile zwierzęta zostaną sobie przedstawione jak należy, kot orientalny bez problemu może mieszkać pod jednym dachem z innym kotem. 

Powiedzenie, że „dwoje to para”, idealnie pasuje do tandemu pies-kot orientalny, oczywiście pod warunkiem, że zwierzęta zostały ze sobą zapoznane zgodnie ze sztuką i w tempie najodpowiedniejszym dla kota.

Taka para może być duetem z piekła rodem! Jednak wyłącznie kontakt oparty na szacunku ma szansę przerodzić się w trwałą więź i godziny zabaw oraz psot dwojga przyjaciół!

Osoba spokojna może mieć trudność z zapanowaniem nad tym aktywnym i gadatliwym kotem. 

Obie odmiany (krótkowłosa i półdługowłosa) tracą niewiele włosów. Pamiętajmy jednak, że w okresie linienia wypadanie sierści będzie obfitsze i może być konieczne częstsze szczotkowanie.

Koty tej rasy żyją od 10 do 20 lat, a więc średnia to 15 lat.

Długość futra nie ma tutaj znaczenia. Zarówno długowłosy jak i krótkowłosy kot orientalny źle znosi niskie temperatury. Brak podszerstka u odmiany długowłosej wyjaśnia, dlaczego kot jest wrażliwy na zimno.

Ogólnie rzecz biorąc, ponieważ kot orientalny jest niezwykle aktywny, bardzo szybko spala kalorie. Lekarz weterynarii pomoże obliczyć wielkość dziennej porcji karmy, która pozwoli zachować kotu zdrową wagę.

Kot orientalny ma predyspozycje do tych samych chorób, co jego kuzyn:

• Postępujący zanik siatkówki to dziedziczna choroba, która prowadzi do ślepoty. Czasami ujawnia się na późnym etapie życia zwierzęcia, dzięki czemu ma ono czas na stopniową adaptację do utraty wzroku. Niestety, niekiedy choroba pojawia się, gdy kotek jest jeszcze bardzo młody. W tych przypadkach pogorszenie następuje błyskawicznie i nie ma okresu przejściowego, kiedy maluszek mógłby nauczyć się, jak sobie radzić. 
• Amyloidoza nerek to też dziedziczna choroba. Całe szczęście, że jest dość rzadka, ponieważ niestety zawsze prowadzi do zgonu. Postępuje szybko, a objawy zazwyczaj pojawiają się pomiędzy pierwszym a piątym rokiem życia kota. Symptomy są bardzo podobne do nagłej niewydolności nerek. Ponieważ nieznane jest genetyczne podłoże choroby, do tej pory nie udało się opracować badania przesiewowego. 
• Niektórym osobnikom mogą dolegać inne typowo kocie schorzenia, takie jak choroby jamy ustnej i przyzębia.

Dopuszcza się krzyżowanie z kotem syjamskim, balijskim (kot syjamski długowłosy) oraz jawajskim.

Kot orientalny pojawił się w latach pięćdziesiątych XX wieku w Wielkiej Brytanii. Po II wojnie światowej, hodowcy kotów bardzo aktywnie zabrali się do krzyżowania kotów syjamskich z innymi rasami (na przykład z kotem rosyjskim niebieskim i abisyńskim). Potomstwo pochodzące z tych krzyżówek ponownie skojarzono z syjamem i dosłownie kilka pokoleń później, kota orientalnego i syjamskiego dało się odróżnić wyłącznie po umaszczeniu. Dodatkowo pojawiło się wiele nowych umaszczeń i początkowo hodowcy nadawali inną nazwę rasy każdemu kolorowi. Oczywiście szybko się zorientowali, że maści jest zbyt wiele, aby każdą z nich rejestrować pod inną nazwą rasy. Właśnie wtedy narodziła się rasa „kot orientalny”, w dwóch odmianach - shorthair (krótkowłosa) i longhair (długowłosa). Rasę zaprezentowano w USA w 1970 roku. Następnie zaczęto krzyżować koty amerykańskie krótkowłose z syjamami, co jeszcze bardziej poszerzyło wachlarz maści.