Brabantczyk

Ruda, czarna lub czarna podpalana.

Krótka, płaska i lśniąca. 

Oczy są ciemnobrązowe. 

To pies o zwartej budowie i eleganckim ruchu i sylwetce. Głowa jest szeroka i okrągła, pokryta twardą i nastroszoną sierścią otaczającą oczy, kufę, policzki i brodę. Oczy są duże, okrągłe, szeroko rozstawione i wypukłe, z długimi, czarnymi rzęsami, obramowane czarnym pigmentem. Uszy kopiowane są spiczaste i stojące. Ogon noszony wysoko.

Brabantczyk jest przepełniony radością życia, to doskonały, łatwy we współżyciu towarzysz dla całej rodziny.

To wesoły i żywy pies, nigdy nie odmówi zabawy ze swoim panem.

Brabantczyk ma żywy temperament, ale potrafi też zachowywać się spokojnie, zasadniczo dostosowuje swoje zachowanie do postawy właściciela. 

To inteligentny piesek, który z łatwością wychwytuje słabości swoich właścicieli, by uniknąć wykonywania poleceń. 

W przeszłości brabantczyk wykorzystywany był do polowania na szkodniki w stajniach. W związku z tym na spacerze lub w ogrodzie, może mu się zdarzać ścigać gryzonie.

Pies ten z natury jest nieśmiały i potrzebuje czasu, by zaufać nieznajomemu.

To prawdziwy pies do towarzystwa, skupiony tylko na swoim panu, którego uwielbia i za którym wszędzie chodzi. Potrzebuje dużo uwagi.

Pies jest w stanie spokojnie znosić niezbyt długie okresy nieobecności właścicieli wyłącznie, jeśli przyzwyczaimy szczeniaka do samotności, stosując pozytywne metody. 

To posłuszny piesek uwielbiający sprawiać przyjemność swojemu panu, wymaga jednak konsekwentnego, łagodnego i stanowczego szkolenia. By nieśmiałość naszego pupila nie zamieniła się w nadmierną bojaźliwość, musimy zadbać o jego właściwą socjalizację.

Brabantczyk szczeka przy najmniejszym podejrzanym hałasie. 

Pies ten nie jest typem poszukiwacza przygód, woli trzymać się blisko właścicieli.

Gdy pies zostaje bez swojego pana na zbyt długo, może zacząć psocić.

Smakołyki to świetna nagroda za dobre zachowanie, dzięki nim brabantczyk z entuzjazmem powtarza wykonywanie poleceń. 

Ze względu na niewielkie rozmiary pies ten nie nadaje się na stróża, ale sprawdzi się jako pies alarmujący.

Dzięki niewielkim gabarytom, radości życia i posłuszeństwu brabantczyk doskonale nadaje się jako pies dla nowicjuszy. 

Pies ten może mieszkać zarówno w mieście jak i na wsi. Nie będzie miał zatem problemów z życiem w mieszkaniu.

Brabantczyk nie potrzebuje wiele ruchu, ale mimo wszystko ma swoje potrzeby. 

Do utrzymania jego równowagi konieczne są codzienne spacery, regularna zabawa z właścicielami i jak najczęstsza stymulacja umysłowa.

Dzięki niewielkim rozmiarom brabantczyk może bez problemów towarzyszyć wszędzie swoim właścicielom. 

Jeśli zwierzaki wspólnie dorastają, powinny bez problemu się dogadać.

Pies tej rasy zasadniczo dobrze dogaduje się ze swoimi współbraćmi i może mieszkać z innym psem.

Ten wesoły piesek to świetny kompan dla dzieci. Pamiętajmy jednak, by traktowały go one z szacunkiem.

Rasa ta świetnie nadaje się dla starszych osób.

Utrata sierści jest umiarkowana.

14 lat

Brabantczyk jest wyjątkowo wytrzymały, rzadko choruje i dość długo żyje.

Ze względu na skróconą kufę pies źle znosi upały, należy go przed nimi chronić.

Brabantczyk nie nadaje się do życia na zewnątrz. 

Pies w żadnym wypadku nie powinien mieć stałego dostępu do jedzenia (co często można zaobserwować w przypadku małych ras), ponieważ może przybierać na wadze.

Rasa ta nie jest podatna na żadne szczególne problemy ze zdrowiem. 

Gryfonik brukselski, gryfonik belgijski i brabantczyk pochodzą od małego szorstkowłosego psa „Smousje”. W XIX zostały skrzyżowane z cavalier charles spanielem i mopsem, dzięki czemu uzyskano krótką czarną sierść i poprawiono typ rasy. Brabantczyk pochodzi od gryfonika belgijskiego. 

FCI oficjalnie uznała rasę w 1954 roku.