Hawańczyk

Sierść rzadko jest czysto biała. Może mieć kolor piaskowy, płowy w różnych odcieniach lub brązowo-rudy. Istnieją również hawańczyki w kolorze czarnym. Dopuszczalne są lekkie przyciemnienia.

Szata hawańczyka jest bardzo długa (12 do 18 cm).

Sierść jest miękka i jedwabista, prosta, może też tworzyć loki. Podszerstek jest wełnisty i słabo rozwinięty, czasem zupełnie nieobecny.

Oczy są brązowe, pożądane w jak najciemniejszym odcieniu.

Hawańczyk to mały i wdzięczny piesek, którego waga nie powinna przekraczać 6 kilogramów. Czaszka jest dość szeroka i płaska, z nieco uniesionym czołem. Oczy duże, w kształcie migdała. Uszy opadają wzdłuż policzków, tworząc niewielki fałd. Kufa zwężająca się ku nosowi, policzki płaskie i niewystające. Długość tułowia przekracza nieznacznie wysokość w kłębie. Kończyny są proste.

Trudno się oprzeć urzekającemu charakterowi hawańczyka. Ten mały piesek jest znany ze swojej serdeczności i radosnego usposobienia.

Hawańczyk jest wesoły, a nawet skory do błazeństw. Zabawa, zwłaszcza z dziećmi, pozwala mu spożytkować nadmiar energii.

Mimo swej figlarności pies ten ma zrównoważone usposobienie, dzięki któremu potrafi zachowywać się spokojnie, jeśli zaspokoimy jego wszystkie potrzeby.

Hawańczyk szybko się uczy, a w dodatku nauka sprawia mu dużą przyjemność – o ile oczywiście jest prowadzona w sposób przejrzysty, konsekwentny i łagodny.

To wyłącznie pies do towarzystwa i ozdobny. Ma bardzo słabo zaznaczony instynkt drapieżnika.

Hawańczyk może okazywać nieufność wobec obcych, ale nigdy nie zachowuje się bojaźliwie lub agresywnie bez powodu. Potrafi odróżnić gościa od intruza mającego wrogie zamiary.

Pies ten jest wyjątkowo zależny od swojego opiekuna. Stale pragnie być blisko niego.

Zarówno sam, jak i w towarzystwie innego zwierzęcia domowego, hawańczyk potrafi zachowywać się spokojnie podczas nieobecności swoich właścicieli, o ile zaspokojone zostaną wcześniej jego potrzeby, a sama nieobecność nie trwa zbyt długo.

Największym pragnieniem hawańczyka jest bliski kontakt z człowiekiem. Łatwo zatem skupić jego uwagę, pies ten potrafi słuchać, a współpraca z nim to prawdziwa przyjemność.

Konieczne jest jednak określenie granic, gdy tylko szczeniak trafi do naszego domu, by nie nabrał on złych zwyczajów, co bywa częstym problemem w przypadku małych psów.

Hawańczyk jest bardzo czujny. Warto nauczyć go rozróżniać domowe hałasy od dźwięków stanowiących sygnał alarmowy, by szczekał on tylko w tym drugim przypadku.

Mimo że hawańczyk lubi poznawać nowe miejsca, to typowy pies do towarzystwa. Nie ma skłonności do ucieczki, woli trzymać się blisko swoich właścicieli.

Jeśli nie przyzwyczaimy szczeniaka do samotności od najmłodszego wieku, może on niszczyć otaczające go przedmioty. Łatwo może też wykształcić się u niego lęk separacyjny.

Hawańczyk nie jest specjalnie łakomy, ale nigdy nie odmówi smakołyka w nagrodę za dobre zachowanie.

To dobry pies alarmujący, którego można szkolić w tym kierunku. Nie jest on jednak na tyle groźny, by mógł pełnić rolę stróża.

Hawańczyk jest energiczny, inteligentny, posłuszny i wesoły, świetnie zatem nadaje się na pierwszego psa. Każdego potrafi zachwycić swoim entuzjazmem bez względu na okoliczności.

Pies ten może bez problemu żyć w mieszkaniu w mieście, ale świetnie będzie też czuł się na wsi w domu z ogrodem. Najważniejsze, by był blisko swoich właścicieli. Lubi on domowy komfort i w żadnym wypadku nie powinien mieszkać na zewnątrz.

Choć hawańczyk nie jest typem sportowca, potrafi zaskoczyć swym energicznym temperamentem. Często zdarza się zresztą, że psy tej rasy uprawiają sporty takie jak agility, dog dancing, itd.

Do utrzymania równowagi psychicznej i fizycznej hawańczyka wystarczą umiarkowane spacery, nie mogą się one jednak ograniczać do rundki po osiedlu.

Hawańczyk to przyjazny piesek, którego dzięki miniaturowym rozmiarom możemy zabrać wszędzie. Z entuzjazmem będzie nam towarzyszył w podróżach. Bez problemu zmieści się w torbie transportowej, ale wcześniej należy go do niej przyzwyczaić w pozytywny sposób.

Ten towarzyski pies może mieszkać z innymi zwierzętami, jeśli należycie go z nimi zapoznamy. Najlepiej jeśli oba gatunki razem dorastają. Dzięki temu dogadają się ze sobą bez problemu.

Jeśli zadbamy o odpowiednią socjalizację szczeniaka, tak by przyswoił zasady psiej komunikacji, może spotykać się lub mieszkać ze swoimi współbraćmi.

Pies ten uwielbia dzieci i może bawić się z nimi całymi godzinami. Świetnie nadaje się zatem na towarzysza rodziny, nawet jeśli są w niej małe dzieci.

Dzięki swojej spokojnej naturze i radości życia pies tej rasy to doskonały wybór dla starszych osób. Bez problemu przystosowuje się do różnych trybów życia.

Jedną z zalet tej rasy jest to, że niemal nie linieje. Jako pies z włosami, jest to również rasa odpowiednia dla alergików.

Długość życia hawańczyka to około 14 lat.

Dzięki temu, że rasę wyselekcjonowano na Kubie, jest ona bardziej wytrzymała niż jej kuzyn biszon. Mimo tego jest jednak podatna na pewne choroby wrodzone.

Hawańczyk nie jest miłośnikiem upałów. Chronimy go przed nimi, zapewniając mu chłodny kąt i dużą ilość świeżej wody oraz ograniczając jego aktywność.

Pies ten ma słabo rozwinięty podszerstek, w związku z tym bardzo boi się zimna.

Jak wiele psów do towarzystwa, które nie mają wiele aktywności fizycznej, hawańczyk jest narażony na otyłość.

• wrodzona przecieka portosystemowa
• wrodzona głuchota
• zaćma
• dwurzędność rzęs

Biszony, przodkowie hawańczyka, zostały przywiezione na Kubę prawdopodobnie przez Włochów lub Hiszpanów. Nazwa rasy pochodzi od nazwy stolicy tego kraju. Ze względu na zupełnie inne środowisko niż w kraju pochodzenia, biszony przeszły liczne mutacje i stały się bardziej wytrzymałe oraz masywniejsze. Przypuszcza się, że hawańczyk powstał poprzez skrzyżowanie biszona włoskiego (maltańczyka lub bolończyka) z innymi rasami, prawdopodobnie psami dowodnymi. Właściwie pewne jest też, że ma on domieszkę krwi pudla miniaturowego. FCI oficjalnie uznała rasę w 1963 roku.