Braque Saint-Germain

Biała z płowymi plamami

Krótka

Żółto-złote

Braque Saint-Germain jest bardzo podobny do pointera. Różni się od niego, jako zwierzę półkrwi, zarówno wyglądem ogólnym, jak i sposobem poruszania się w terenie – biega ciężko i w bardziej kontrolowany sposób łapie trop. 

To elegancki i proporcjonalny pies. Ma stop zaznaczony słabiej niż pointer, bardziej cofniętą kufę, dłuższe uszy i niżej osadzony ogon. Jego oczy mają szczery i łagodny wyraz. Uszy są krótsze niż u wyżła typu pierwotnego, ale dłuższe niż u pointera, osadzone na linii oczu, odstające od głowy i opadające pod kątem. Osadzony pod linią grzbietu ogon sięga stawu skokowego. Noszony jest poziomo.

To przyjazny pies do towarzystwa, bardzo przywiązany do swoich bliskich.

Doskonale sprawdzą się wszelkie zabawy związane z tropieniem.

Braque Saint-Germain zachowuje się spokojnie w domu, o ile zadbamy o jego codzienne potrzeby i odpowiednio go wyszkolimy.

Pies szybko rozumie, czego się od niego oczekuje, a jego inteligencja sprawia, że bywa uparty, jeśli nie widzi sensu wydawanych poleceń. 

To bardzo szybki pies myśliwski o sile, która pozwala mu pracować w każdym terenie i w każdą pogodę (choć niezbyt dobrze znosi on zimno). Wyżeł ten jest wszechstronny i może polować na ptactwo (bażanty, bekasy) oraz na zwierzynę taką jak króliki.

Braque Saint-Germain jest dość przyjaźnie nastawiony do ludzi. Może okazać dystans nieznanym sobie osobom, należy więc dokonać odpowiedniej prezentacji.

To pies bardzo przywiązany do człowieka, ale samodzielny podczas pracy.

Pies tej rasy poradzi sobie z nieobecnością właścicieli, jeśli wcześniej zapewnimy mu ruch i zostawimy jakieś zajęcie. Okresy nieobecności nie powinny być jednak zbyt długie ani zbyt częste. Pamiętajmy, że to pies pracujący.

Wyżeł ten bywa uparty, ale potrafi zachowywać się posłusznie, jeśli nawiążemy z nim dobrą relację. 

Szkolenie należy rozpocząć jak najwcześniej, powinno opierać się ono na konsekwencji, uprzejmości i pozytywnych metodach.

Jak wszystkie psy, braque Saint-Germain czasem szczeka, ale nie jest zbyt głośny, zwłaszcza jeśli odpowiednio go wyszkolimy.

Pies może uciekać, jeśli ma zbyt mało ruchu, a jego otoczenie nie jest ogrodzone.

Nuda i bezczynność mogą spowodować u naszego pupila zachowania destrukcyjne.

Przysmaki to dobry sposób, by skłonić tego uparciucha do współpracy.

Braque Saint-Germain nie jest stworzony do stróżowania, ale potrafi zaskoczyć, gdy jego właściciele znajdą się w niebezpieczeństwie.

To doskonały towarzysz, ale przyszli właściciele muszą być świadomi, jak ważna jest odpowiednia ilość ruchu w przypadku wyżła.

Pies może żyć w mieszkaniu, o ile wychodzi często na długie spacery. Jeśli zadbamy o jego potrzeby, może nocować wszędzie, chociaż wieś jest najbardziej zgodna z jego naturą.

Właściciel psa powinien być myśliwym lub typem sportowca. Musi poświęcić swojemu zwierzęciu czas, nie wystarczą krótkie spacery na smyczy. 

By pies zachował psychiczną równowagę, potrzebuje swobodnego biegania i licznych pobudzających aktywności. 

Dzięki średnim rozmiarom i towarzyskiemu usposobieniu braque Saint-Germain może towarzyszyć właścicielom w podróżach do miejsc, gdzie obecność psa jest mile widziana.

Mimo silnego instynktu myśliwskiego, wyżeł ten potrafi odróżnić ofiarę od domowego kota.

Socjalizacja psa tej rasy nie jest trudna, bo jest on towarzyski i dość szybko dogaduje się ze współbraćmi.

Braque Saint-Germain to wspaniały towarzysz dla rodziny z dziećmi, ponieważ ma łagodne i miłe usposobienie.

Przyjazny charakter tej rasy sprawia, że nadaje się ona dla starszych osób. Braque Saint-Germain dostosuje się do ich trybu życia, o ile tylko zaspokoją one jego codzienne zapotrzebowanie na ruch.

Utrata sierści jest umiarkowana.

12 - 14 lat

To wytrzymały pies, który rzadko choruje.

Braque Saint-Germain może pracować podczas upałów.

Wyżeł ten nie może żyć na zewnątrz – źle znosi zimno i wilgoć.

Dieta psa powinna być zbilansowana, a jego zapotrzebowanie na ruch zaspokojone, dzięki czemu uniknie on nadwagi.

• zapalenie uszu,
• zespół skręcenia / rozszerzenia żołądka,
• dysplazja stawu biodrowego.

Przodkiem rasy jest biało-pomarańczowa suka rasy pointer o imieniu Miss, hodowana przez barona Larminata, który skrzyżował ją z wyżłem francuskim w latach 30. XIX wieku. Siedem szczeniaków tej pary przekazano osobom mieszkającym w Saint-Germain-en-Laye (miejscowość położona pod Paryżem), stąd też nazwa. Rasa ta  była popularna do początku XX wieku, obecnie jest rzadko spotykana nawet we Francji.