Wyżeł hiszpański z Burgos

Wyżeł hiszpański z Burgos jest łagodny i bardzo sympatyczny. Nadaje się na psa do towarzystwa, ale wykorzystywany jest w zasadzie wyłącznie jako pies myśliwski.

Doskonale sprawdzą się zabawy związane z tropieniem. 

To zrównoważony, spokojny i układny pies. 

Przyuczenie go do polowania jest bardzo łatwe. Dostosowuje się do każdego, nawet najtrudniejszego terenu.

Wyżeł hiszpański z Burgos nadaje się do różnych rodzajów polowania, szczególnie na bażanty, kuropatwy, zające i sarny. Ma doskonały węch i jest dobrym psem aportującym. 

Pies tej rasy nie boi się niczego, jest nieustraszony w każdych okolicznościach. Dzięki odpowiedniemu szkoleniu będzie witał gości z szacunkiem, ale może być groźny, jeśli jego właściciel znajdzie się w niebezpieczeństwie.

To typowy pies myśliwski. Ma dość niezależną naturę, zarówno w domu, jak i w pracy.

Wyżeł hiszpański z Burgos dobrze znosi samotność, jeśli zapewnimy mu ruch przed naszym wyjściem i po powrocie.

Szkolenie myśliwskie jest bardzo proste, bo rasę stworzono do polowania. Jeśli natomiast pies służy wyłącznie do towarzystwa (co nie jest zalecane), szkolenie musi być stanowcze, wczesne i konsekwentne.

Wyżeł hiszpański z Burgos może szczekać, gdy pojawi się intruz lub podczas pracy.

Pies może uciekać, jeśli ma za mało ruchu lub poczuje interesujący trop.

Bezczynność może spowodować u tego aktywnego psa zachowania destrukcyjne.

Wyżeł hiszpański z Burgos ma duży apetyt, co jest przydatne przy szkoleniu, ale grozi nadwagą, jeśli dieta nie jest dobrze zbilansowana, a pies dostaje za dużo przysmaków kiepskiej jakości.

Wyżeł hiszpański z Burgos sprawdzi się jako pies alarmujący i odstraszający. 

Pies ten w żadnym wypadku nie może żyć w mieszkaniu. By zachować równowagę, powinien mieszkać na wsi i być wykorzystywany do polowań. 

To wysportowany, energiczny i wytrzymały pies, który do zachowania psychicznej i fizycznej równowagi musi pracować (biegać, tropić, aportować). 

Wyżeł hiszpański z Burgos może towarzyszyć swoim właścicielom w podróżach, ale wymaga to wcześniejszej socjalizacji i szkolenia, szczególnie w przypadku publicznych środków transportu. 

Pies ten może mieszkać z kotem, jeśli od małego jest przyzwyczajony do jego obecności. W przeciwnym razie może potraktować go jako potencjalną ofiarę.

By pies spokojnie komunikował się ze współbraćmi, konieczna jest odpowiednia socjalizacja. 

Nie jest to pies rodzinny, ale może mieszkać z dziećmi, jeśli traktują go one z szacunkiem. 

Rasa ta nie jest zalecana dla starszych osób, nie służy do towarzystwa.

Rasa ta nie nadaje się dla nowicjuszy i osób prowadzących mało aktywny tryb życia.