Kai

Cechą charakterystyczną psów rasy kai jest umaszczenie pręgowane – może być czarne i rude. Co ciekawe, psy tej rasy rodzą się z umaszczeniem jednolitym. Pręgowanie pojawia się z czasem, gdy pies dorasta.

Kai ken ma krótką sierść. Podszerstek jest gęsty i miękki, natomiast włos okrywowy jest prosty oraz szorstki. Dłuższy włos występuje na ogonie.

Psy kai mają ciemnobrązowy kolor oczu.

Kai to średniej wielkości pies (tolerancja co do podanej wyżej wielkości wynosi +/- 3 cm). Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia powinien wynosić 10:11. Budowa kai jest mocna i harmonijna. Kufa ze stromym stopem jest spiczasta, oczy trójkątne, małe. Uszy tego czworonoga są zawsze stojące, trójkątne. Wysoko osadzony ogon jest gruby i uniesiony tworzy sierp nad grzbietem.

Kai to pies rasy pierwotnej, bardzo niezależny, ale nie znaczy to, że nie przywiązuje się do swoich bliskich. Wręcz przeciwnie! Lubi spędzać czas z opiekunem, ale niekoniecznie na leżeniu na kanapie i głaskaniu. Zdecydowanie bardziej ceni sobie aktywne rozrywki.

Kai ken to pies energiczny, potrzebujący ruchu oraz stymulacji umysłowej. Chętnie podejmie zabawę, jeśli ta będzie wystarczająco dla niego ciekawa.

Ten wyjątkowy szpic jest psem spokojnym i zrównoważonym. Jeśli będzie odpowiednio szkolony od wieku szczenięcego i wszystkie jego potrzeby będą zaspokajane, nie powinien sprawiać trudności wychowawczych.

Kai to pies bardzo inteligentny. Uczy się chętnie i z ogromną łatwością. Wymaga jednak odpowiedniego podejścia – kreatywnego, łagodnego i konsekwentnego zarazem.

Kai to myśliwy. Pierwotnie wykorzystywany był podczas polowań m.in. na jelenie, dziki, zające, ptactwo (w kraju swego pochodzenia zresztą do teraz pracuje w tym charakterze). Cechuje się silnym instynktem łowieckim.

Kai ken jest psem bardzo czujnym i odważnym. Cechuje go wrodzona nieufność wobec obcych, co czyni z niego wspaniałego stróża. Nigdy jednak nie jest agresywny bez powodu.

To pies bardzo niezależny, który potrzebuje własnej przestrzeni i możliwości działania „na własną łapę”. Niemniej przywiązuje się do swojego opiekuna i nie może żyć w całkowitej izolacji od niego.

Jako że kai jest psem niezależnym, spokojnym i zrównoważonym z natury, przyzwyczajenie go do nieobecności bliskich nie jest bardzo trudnym zadaniem. Nieobecność ta nie powinna być jednak bardzo długa, bo pies ten – jak każda istota społeczna – potrzebuje kontaktu i bliskości dla poczucia bezpieczeństwa.

Kai zdecydowanie łatwo i chętnie się uczy, o ile szkolenie jest prowadzone w ciekawy i przejrzysty sposób. Czworonóg ten bywa uparty i może nie zechcieć poddać się ćwiczeniom, jeśli nie będą one odpowiednio dostosowane do jego potrzeb i możliwości.

Jak każdy pies kai potrafi szczekać. Z reguły natomiast nie nadużywa tej umiejętności. Jest raczej psem cichym i spokojnym.

Rasa ta stworzona została do polowań, posiada silny instynkt łowiecki. Jeśli więc pies złapie interesujący trop, może zechcieć za nim podążyć. Warto więc od szczeniaka ćwiczyć podstawy posłuszeństwa i przywołanie.

Znudzony i sfrustrowany kai może wykazywać tendencje do niszczenia przedmiotów w swoim najbliższym otoczeniu, w którym pozostawiony jest sam sobie. Dlatego, mimo że raczej powinien dobrze znosić samotność, od początku należy uczyć go samodzielnego pozostawania w domu i oddawania się w tym czasie konstruktywnym zajęciom.

Kai na pewno nie pogardzi dobrej jakości karmą i smakołykami, ale nie jest typem łakomczucha. Trzeba natomiast pamiętać, że jest to pies o dużych potrzebach ruchowych. Jeśli możliwość aktywnego spędzania czasu zostanie mu odebrana, pies może nadmiernie przytyć.

Kai to dobry stróż. Jest bardzo czujny i nieufny wobec obcych, a jednocześnie zrównoważony i nigdy agresywny bez powodu.

Kai ken, choć cechuje się wspaniałym charakterem i ma ogromny potencjał, nie jest dobrym kandydatem na pierwszego psa. To rasa mało znana poza Japonią (występuje jeszcze w USA) i nieszczególnie dobrze poznana w ogóle… Potencjalny właściciel powinien wykazywać się wiedzą i doświadczeniem.

Kai jest średniej wielkości psem, który dobrze odnajdzie się w nawet niewielkich rozmiarów mieszkaniu. Jego opiekun musi być osobą aktywną, która będzie miała czas i chęci na to, aby każdego dnia zapewnić psu odpowiednią dawkę ruchu i ćwiczeń umysłowych.

Kai nie jest może największym sportowcem spośród wszystkich ras psów, ale zdecydowanie potrzebuje ruchu. Spokojne spacery po osiedlu to stanowczo za mało. Warto zadbać nie tylko o ćwiczenia fizyczne, ale także umysłowe.

Ze względu na swoje średnie rozmiary i zrównoważony charakter kai jest dobrym kandydatem na pupila osób, które często podróżują. Oczywiście – jak każdego psa – należy go stopniowo przyzwyczaić do przemieszczania się różnymi środkami transportu.

Kai będzie żył w zgodzie z kotami, a także innymi zwierzętami, które dobrze zna. Z kolei obcych przedstawicieli innych gatunków może traktować jak potencjalne ofiary.

Kai znany jest z tego, że ma skłonność do tworzenia sfor. W związku z tym nie powinien mieć najmniejszych problemów z akceptacją innych psów w swoim otoczeniu – o ile te nie będą w stosunku do niego nachalne czy agresywne.

Kai bardzo przywiązuje się do osób ze swojego najbliższego otoczenia, w tym do dzieci. Jego relacje z młodszymi przedstawicielami ludzkiego gatunku będą dobre, o ile dzieci nie zechcą traktować tego niezależnego czworonoga jak pluszaka.

Kai nie jest dobrym kompanem dla osób starszych. Wymaga on przewodnika aktywnego i doświadczonego, który będzie wiedział, jak zaspokoić wszystkie potrzeby tej pierwotnej rasy.

W okresie linienia należy zwiększyć częstotliwość szczotkowania. Pies gubi sierść w większych ilościach zazwyczaj dwa razy do roku.

Kai to pies długowieczny, który może w dobrym zdrowiu dożyć nawet 14-16 lat.

Pies ten pochodzi z górzystych rejonów wyspy Honsiu (w okolicach miasta Kai) w Japonii. Trudne warunki, z jakimi przyszło się mierzyć kolejnym pokoleniom kai sprawiły, że są to psy naprawdę odporne i wytrzymałe.

Rasa ta stosunkowo dobrze znosi upały. Jeśli pogoda jest wyjątkowo niesprzyjająca, psu należy zapewnić możliwość schronienia się przed gorącem w chłodnym, przewiewnym miejscu.

Kai jest stosunkowo odporny na zimno, ale nie powinien mieszkać  na zewnątrz.

Kai nie ma szczególnych skłonności do tycia. Oczywiście może przybrać na wadze, jeśli będzie jadł bardzo kalorycznie i jednocześnie zostanie pozbawiony codziennej dawki ruchu.

Kai to zdrowa rasa, która nie jest w szczególny sposób predysponowana do konkretnych chorób genetycznych.