Petit basset griffon vendéen

Dwukolorowa biało-czarna, czarna z podpaleniami, czarna z piaskowymi znaczeniami, biało-pomarańczowa, trójkolorowa (podpalana czarno-biała), płowa z czarnym nalotem, piaskowa z czarnym nalotem (z białymi znaczeniami lub bez).

Półdługa, Twarda, nie powinna być jedwabista ani wełnista.

Ciemne

Petit basset griffon vendéen to zwinny i energiczny pies niewielkich rozmiarów o wydłużonym ciele. Oczy są dość duże, o inteligentnym spojrzeniu. Brwi nie powinny zasłaniać oczu, muszą mieć płowy kolor. Uszy są miękkie, wąskie i cienkie, owalne na końcach, skierowane do wewnątrz. Są mocno osadzone pod linią oczu. Ogon wysoko osadzony, dość gruby u nasady, zwęża się ku końcowi. Raczej krótki, powinien przypominać szablę.

To przede wszystkim energiczny pies pracujący, ale potrafi okazywać czułość swoim bliskim.

Petit basset griffon vendéen jest żywy, wesoły i chętny do zabawy i spędzania czasu ze swoim panem.

Wzorzec opisuje psa jako „diabła w polu i anioła w domu”.

Ten pojętny czworonóg wie, czego chce, ale chętnie też współpracuje, jeśli jego właściciel zachowuje się konsekwentnie.

To idealny pies do polowania na króliki. Dzięki niewielkim rozmiarom może łatwo spłoszyć ofiarę. Wykorzystuje się go również do polowania na bażanty.

Petit basset griffon vendéen nie boi się obcych, jest dość towarzyski i przyjaźnie nastawiony.

Jak wiele psów gończych, ten również ma niezależną naturę, szczególnie, jeśli zapewnimy mu zajęcie. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje jednak regularnych kontaktów z człowiekiem.

Jeśli szczeniak przyzwyczajony jest do samotności w stopniowy i pozytywny sposób, nieobecność właścicieli nie powinna sprawiać problemów, o ile nie jest zbyt długa. 

Przy odpowiednim szkoleniu, pies tej rasy jest dość posłuszny i łagodny jak na psa gończego. Łatwo jest go wyszkolić do pracy. W tym celu szczeniak powinien poznać podstawowe polecenia jak najwcześniej, by nie nabrał złych nawyków. 

Petit basset griffon vendéen może szczekać zarówno podczas pracy jak i w domu, jednak nie jest to przesadne.

Instynkt łowczy może skłonić psa do podążenia za tropem, dlatego też jego otoczenie musi być odpowiednio ogrodzone.

To aktywny pies gończy, który potrzebuje ciągłej stymulacji. Nuda może spowodować u niego destrukcyjne zachowania.

Przysmaki pomogą w szkoleniu zwierzaka, w szczególności w nauce przychodzenia na zawołanie, która jest niezwykle ważna u tej rasy.

Petit basset griffon vendéen to kiepski stróż, ponieważ nie jest nieufny wobec obcych.

To dobry pies do towarzystwa, który przystosuje się do różnych trybów życia i bardziej nadaje się do rodzinnego życia niż jego większy kuzyn.

Zwierzak ten lepiej czuje się na zewnątrz, ale potrafi przystosować się do różnych sytuacji, o ile zaspokoimy jego potrzeby. 

Pies tej rasy musi biegać. Należy zapewnić mu długie spacery na otwartej przestrzeni. Jest niezwykle wytrzymały i sprawdzi się również w wielu dyscyplinach sportowych. 

Niewielkie rozmiary zwierzaka sprawiają, że może on towarzyszyć swojemu panu wszędzie, ale niezbędne są do tego odpowiednie szkolenie i socjalizacja. 

To pies myśliwski, który może źle znosić obecność małego zwierzęcia do towarzystwa, jeśli się przy nim nie wychowywał. 

Pies tej rasy przyzwyczajony jest do życia i pracy w grupie, zatem wcześnie przyswaja sobie psie kody komunikacyjne. 

To doskonały towarzysz dla dzieci, które traktują zwierzęta z szacunkiem.

Dzięki łagodnemu usposobieniu pies tej rasy nadaje się dla starszych osób, o ile są one w stanie zadbać o jego potrzeby. 

Utrata sierści jest umiarkowana.

13 lat

To wytrzymały pies, trzeba uważać jednak na zranienia podczas polowania.

Jeśli lato jest upalne, należy ograniczyć aktywność psa. 

Dzięki swojej szacie i wytrwałości petit basset griffon vendéen może pracować nawet w niskich temperaturach.

Dzienne porcje muszą być zbilansowane, by zapobiec nadwadze, która jest ogromnie szkodliwa w przypadku tej rasy.

• zapalenie uszu
• dysplazja stawu biodrowego
• przepuklina krążka międzykręgowego

Rasa pochodzi od grand basseta griffon vendéen. Dawniej obie rasy miały zresztą wspólny wzorzec z dwoma odmianami wielkości. Jednak w 1947 roku hodowca Abel Dezamy doprowadził do rozdzielenia odmian i utworzenia specjalistycznego klubu.