Drever

Dopuszczalne są wszystkie umaszczenia z białymi znaczeniami.

Półdługa, twarda, prosta i przylegająca.

Ciemnobrązowe

Drever to niewielkich rozmiarów pies o długiej, masywnej i mocnej sylwetce. Oczy mają żywy wyraz, powieki są cienkie i napięte. Uszy średniej długości, szerokie, z zaokrąglonymi końcami, przylegające do głowy. Ogon jest wysoko osadzony, stosunkowo długi, w spoczynku zwisa. Noszony jest szablasto, gdy pies jest aktywny.

To raczej pies pracujący, a nie zwierzę do towarzystwa. Jeśli jednak od małego przyzwyczaimy go do rodzinnego życia, może stać się wspaniałym kompanem.

Drever przepada głównie za zabawami stymulującymi jego węch.

Jest to pies o gorliwym, wytrwałym i czujnym usposobieniu.

Drever jest niezwykle bystry i potrafi wykorzystać całą energię oraz wszystkie umiejętności na rzecz swojego pana.

Początkowo był to pies gończy wykorzystywany do tropienia jelenia. Nadaje się jednak również do polowania na zające, lisy, a nawet na dziki.

Drever jest towarzyski i nie okazuje rezerwy obcym.

Podczas pracy wykazuje się niezależnością, a także wielką odwagą i wytrwałością. To zdeterminowany i oddany pies tropiący.

Drever może zostawać sam, ale woli towarzystwo innych psów lub bliskich sobie osób.

Ten z natury grzeczny pies nie jest trudny do ułożenia, ale szkolenie należy rozpocząć wcześnie, by szczeniak nie stał się małym urwisem, który robi to, co mu się podoba. Drever bywa uparty, więc szkolenie powinno być jednocześnie stanowcze i łagodne.

Pies ten szczeka bardzo głośno, ale nigdy nadmiernie.

Ze względu na swój instynkt drever może ruszyć za tropem, nawet poza przydomowy teren, jeśli nie jest odpowiednio ogrodzony.

Pies ten nie znosi bezczynności i potrzebuje ciągłej stymulacji. W związku z tym w przypadku braku zajęcia może niszczyć otoczenie.

Przysmaki świetnie sprawdzą się jako pomoc przy utrzymaniu koncentracji psa, który szybko może rozpraszać się zapachem ewentualnego tropu.

Ze względu na towarzyskie usposobienie drever jest kiepskim stróżem.

Drever niemal nigdy nie jest hodowany jako pies do towarzystwa. Dlatego też niedoświadczone, a w dodatku niepolujące osoby nie będą dla niego dobrymi właścicielami.

Nie jest to pies stworzony do miejskiego trybu życia, a tym bardziej w mieszkaniu. Potrzebuje on przestrzeni. Najlepiej czuje się w wiejskim środowisku.

Drever jest bardzo energiczny i potrzebuje fizycznej i umysłowej stymulacji. Musi regularnie polować u boku swojego pana lub trenować aktywność taką jak tropienie, canicross itd.

Drever jest niezwykle towarzyski, dobroduszny i entuzjastycznie nastawiony do świata, więc podróżowanie z nim nie jest trudne.

Ze względu na instynkt myśliwski pies nie potrafi współżyć z innymi zwierzętami domowymi, takimi jak koty.

Pies ten może polować sam lub w sforze. Jego socjalizacja nie jest trudna, zwłaszcza jeśli regularnie spotyka inne psy.

Z psem tej rasy dogadają się wyłącznie dzieci znające psi język i szanujące zwierzęta. Jeśli bowiem drever nie jest odpowiednio traktowany, szybko traci cierpliwość. Pamiętajmy, że początkowo nie był to pies przeznaczony do towarzystwa.

Emerytowany miłośnik polowań świetnie sprawdzi się jako właściciel psa tej rasy.

Utrata sierści jest umiarkowana.

13 lat

To niezwykle wytrzymały pies, którego należy jednak oglądać po każdym polowaniu, bo może się łatwo zranić.

W okresie upałów należy ograniczyć aktywność naszego pupila, by uniknąć udaru cieplnego.

Drever może żyć zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz, ponieważ jest bardzo odporny na złą pogodę, w tym również na śnieg.

Pies ten ma tak wiele energii, że o ile zadbamy o jego potrzeby, nie będzie przybierał na wadze.

• zapalenie uszu,
• zranienia podczas polowań.

Rasa pochodzi od gończego westfalskiego, którego bardzo przypomina. Ma też domieszkę krwi miejscowych psów gończych i być może basseta. Została oficjalnie uznana w 1947 roku pod nazwą drever.