Płochacz niemiecki

Jednolicie brązowa lub brązowa dereszowata, często spotykane są białe znaczenia lub łaty.

Półdługa, przylegająca, często falista, niekiedy kędzierzawa, z grubym podszerstkiem.

Brązowy.

Mimo niewielkich rozmiarów płochacz niemiecki ma długie ciało, dzięki czemu może zachować równowagę nawet wtedy, gdy aportuje dużą zwierzynę. Tułów jest długi, a grzbiet mocny. Pies ma solidny kościec i jest dobrze umięśniony. Nie powinien mieć długich kończyn. Czaszka i kufa są niemal tej samej długości. Stop jest niemal niewidoczny. Kufa wydłużona i mocna. Oczy mają kształt migdałów i są bardzo wyraziste. Uszy są wysoko osadzone, szeroko rozstawione, wiszące i pozbawione fałd. Sięgają zewnętrznych kącików oczu. Gdy przyłożyć je do kufy, sięgają trufli nosa, ale ze względu na sierść mogą wydawać się dłuższe. Kończyny są silne i idealnie proste.

Płochacz niemiecki to bardzo łagodny i czuły pies.

Jest wesoły i skory do zabawy, lubi spędzać czas z właścicielami, zwłaszcza na zabawach związanych z szukaniem.

Pies ten ma spokojną naturę, ale podczas spacerów okazuje mnóstwo energii.

Wachtelhund to niezawodny, wszechstronny pomocnik przy pracy.

Płochacz niemiecki posiada cechy wyżła, psa aportującego i gończego. Świetnie sprawdza się podczas polowań w lesie i na bagnach, rzadziej wykorzystuje się go na równinach.

To przyjazny zwierzak, wobec ludzi nie okazuje strachu ani agresji.

Płochacz niemiecki jest odważny i pewny siebie. Może pracować samodzielnie, ale potrzebuje codziennych kontaktów z ludźmi.

Pies może zostać sam, o ile wcześniej zaspokoimy jego zapotrzebowanie na ruch.

Szkolenie musi być stanowcze, ale pozbawione brutalności. Energię psa należy kanalizować odpowiednio od młodego wieku, dzięki czemu stanie się doskonałym towarzyszem.

Płochacz niemiecki często tropi zwierzynę, szczekając.

Jeśli teren nie jest ogrodzony, a nasz pupil nie wychodzi na spacery, może uciekać, gdy tylko poczuje trop.

Bezczynność może spowodować u psa zachowania destrukcyjne.

Płochacz niemiecki bywa uparty, jeśli wybrana metoda szkoleniowa nie jest odpowiednia. Przysmaki świetnie sprawdzą się jako pozytywne wzmocnienie.

To dobry pies ostrzegający, ponieważ dużo szczeka.

Jego właściciel powinien być myśliwym lub typem sportowca.

Pies tej rasy potrzebuje przestrzeni, nie nadaje się do życia w mieszkaniu. Powinien mieszkać na wsi, w miejscu, gdzie będzie mógł codziennie swobodnie biegać i jak najczęściej pływać.

Płochacz niemiecki potrzebuje dużo ruchu. Rzadko służy wyłącznie jako pies do towarzystwa. Jest to możliwe wyłącznie wtedy, gdy jego właściciele mają dużo czasu i uprawiają sport.

Dzięki średnim rozmiarom pies może towarzyszyć nam wszędzie tam, gdzie jest to dozwolone.

Mimo silnego instynktu myśliwskiego to towarzyski zwierzak, który może mieszkać z kotami, o ile poznamy go z nimi w młodym wieku.

To bardzo towarzyski pies, który bez problemu może mieszkać ze swoimi współbraćmi. 

Ten wesoły, łagodny i cierpliwy zwierzak nadaje się dla całej rodziny, również dla dzieci.

Właściciel psa, bez względu na wiek, musi być na tyle dyspozycyjny i aktywny, by zaspokoić potrzeby swojego pupila. Sprawdzą się emeryci będący miłośnikami polowań.

Utrata sierści jest umiarkowana.

13 lat.

To wytrzymały pies, który żyje dość długo.

W okresie upałów należy ograniczyć aktywność psa.

Gruby podszerstek zapewnia zwierzakowi dobrą ochronę, ale jeśli żyje na zewnątrz, musi mieć schronienie.

Jeśli pies ma zapewnioną codzienną dawkę aktywności, nie powinien przybrać na wadze.

Płochacz niemiecki ma skłonność do zapalenia uszu.

Rasa ta jest dość młoda, ale niewiele wiadomo o jej przodkach. Celem myśliwych i hodowcy, Frederica Robertha, którego można uznać za twórcę rasy, było stworzenie zwinnego i wytrzymałego psa. Uzyskano efekt całkowicie zgodny z oczekiwaniami.