Chesapeake bay retriever

Preferowane są umaszczenia jednolite, jak najbardziej zbliżone do otoczenia (odcienie brązu, kolor turzycy lub suchej trawy).

Krótka, gruba z gęstym, delikatnym i wełnistym podszerstkiem.

Jasny (żółtawy lub bursztynowy).

Chesapeake bay retriever to pies średnich rozmiarów. Głowa jest szeroka i okrągła, stop umiarkowanie zaznaczony. Oczy średniej wielkości, przejrzyste, o inteligentnym wyrazie. Uszy są małe, wysoko osadzone. Zwisają blisko policzków, są średniej grubości. Ogon jest średniej długości i grubości, noszony prosto lub lekko zakrzywiony. Nie powinien zawijać się na grzbiecie.

Pies tej rasy jest przyjazny i czuły.

Jak każdy retriever, chesapeake bay retriever również uwielbia zabawę.

Chesapeake bay retriever ma spokojną i zrównoważoną naturę, potrafi dostosować się do sytuacji.

To wszechstronny pies, który może polować wraz ze swoim panem jako doskonały pomocnik, a także pełnić rolę towarzysza rodziny.

Chesapeake bay retriever  to wyjątkowy pies aportujący, który świetnie radzi sobie na lądzie i w wodzie. Może polować przy każdej pogodzie i aportować zwierzynę, nawet jeśli wpadła do zimnej wody.

Pies tej rasy bywa zdystansowany wobec obcych, głównie ze względu na swój instynkt obronny.

Chesapeake bay retriever jest nieustraszony i potrafi podejmować inicjatywę w terenie, ale podczas pracy słucha swojego pana.

Jeśli pies od młodego wieku przyzwyczajony jest spokojnie znosić nieobecność właścicieli, a jego potrzeby są zaspokojone, nie powinien mieć problemów z samotnością.

Chesapeake bay retriever jest bardzo aktywny i musi mieć możliwość pozbycia się nadmiaru energii. Chce czuć się użyteczny, w związku z czym jego szkolenie nie jest trudne, o ile zastosujemy konsekwentne, stanowcze metody oparte na szacunku.
 
Najważniejszą komendą do przyswojenia przez naszego pupila jest przychodzenie na zawołanie, by nie ruszył on za znalezioną ofiarą, zwłaszcza w pobliżu zbiorników wodnych.

Chesapeake bay retriever szczeka jak niemal każdy pies, ale nie robi tego w nadmiarze.

Pies ten może próbować uciec wyłącznie w sytuacji, gdy cały czas przebywa zamknięty w ogrodzie.

Chesapeake bay retriever jest dość spokojny, ale zdarza mu się złe zachowanie, jeśli ma za mało stymulacji i możliwości spożytkowania energii.

To wielki łasuch, któremu nie wolno za bardzo pobłażać, bo może przybrać na wadze.

Chesapeake bay retriever sprawdzi się jako stróż, chociaż nie ma zbyt odstraszającej natury.

To przede wszystkim pies pracujący, nie należy zatem lekceważyć jego ogromnego zapotrzebowania na ruch. Najlepiej sprawdzi się właściciel prowadzący sportowy tryb życia.

Pies ten potrzebuje przestrzeni, ale jeśli jego właściciele są wystarczająco dyspozycyjni i aktywni, by codziennie zabrać go na spacer na łonie natury, może żyć w mieszkaniu.

Chesapeake bay retriever to doskonały pływak, warto zapewnić mu spacery nad brzegiem wody.
 
Jeśli ten wysportowany pies nie poluje u boku właściciela, potrzebuje różnych aktywności, takich jak canicross, tropienie, field trials, dog dancing, agility itd.

By pies spokojnie znosił podróże, wymagana jest wczesna socjalizacja.

Współżycie z kotem jest bezproblemowe, zwłaszcza jeśli zwierzęta razem dorastały.

To zrównoważony i towarzyski pies, który świetnie dogada się ze współbraćmi, jeśli zadbamy o jego wczesną i pozytywną socjalizację.

To pies, który jest bardzo łagodny i doskonale nadaje się na towarzysza rodziny z dziećmi. 

Rasa ta nadaje się dla starszych osób, które nadal są aktywne fizycznie. Pamiętajmy, że te psy nie znoszą siedzącego trybu życia.

Utrata sierści jest umiarkowana.

11 lat.

To wytrzymały pies, który nie boi się złej pogody.

Chesapeake bay retriever jest bardzo odporny i może pracować nawet podczas upałów.

Podwójna sierść zapewnia psu dobrą ochronę przed zimnem i wilgocią.

Chesapeake bay retriever jest bardzo łakomy i może szybko przybierać na wadze, jeśli ma za mało ruchu, a jego dieta nie jest odpowiednio zbilansowana.

• dysplazja stawu biodrowego,
• problemy z oczami.

Rasa prawdopodobnie powstała w Zatoce Chesapeake na początku XIX wieku przez skrzyżowanie psów ocalałych ze statku, który rozbił się u wybrzeża Maryland, z retrieverami (o prostej lub falistej sierści), seterami i psami dowodnymi. 

Rasa ta została uznana przez American Kennel Club już w 1878 r. Chesapeake bay retriever był pierwszym z retrieverów uznanych przez AKC. Pozostałe retrievery rozdzielono na osobne rasy dopiero w latach 20. XX w. Jest blisko spokrewniony z labradorem.