Irish soft coated wheaten terrier

Pszeniczna (od jasnej do złocistej).

Długa, miękka, falista, jedwabista, bez podszerstka.

Ciemnoorzechowy.

Irish soft coated wheaten terrier to dobrze zbudowany pies sprawiający wrażenie silnego. Nie powinien mieć za długich ani za krótkich kończyn. Głowa jest długa, proporcjonalna do tułowia. Czaszka płaska, pozbawiona fałd, niezbyt szeroka. Stop jest dobrze zaznaczony. Kufa nie powinna być dłuższa od czaszki. Oczy nie za duże i niewyłupiaste. Uszy mogą być małe lub średnie, noszone do przodu, dobrze przylegające do czaszki. Ogon jest dobrze osadzony, niezbyt gruby i noszony wesoło.

To czuły pies, wierny i lojalny wobec bliskich.

Zabawa to świetny sposób na pozbycie się nadmiaru energii naszego pupila.

To pełen wigoru pies, który jednak potrafi zachowywać się spokojnie w domu, o ile zaspokoimy jego potrzeby.

Irish soft coated wheaten terrier wykorzystywany jest do dogoterapii dzieci, osób starszych i chorych.

Dawniej rasa ta była wykorzystywana do trudnych polowań na borsuki i wydry.

Wheaten terrier nie jest nieśmiały ani agresywny wobec ludzi.

Jak wiele terierów, ten również może być uparty i niezależny, ale w mniejszym stopniu niż jego kuzyni.

Szczeniaka należy szybko przyzwyczaić do samotności, by nie wiązała się ona dla niego ze stresem. W tym celu konieczna będzie stopniowa i pozytywna nauka.

Szkolenie tego wrażliwego psa wymaga łagodności i stanowczości. Irish soft coated wheaten terrier jest wierny i oddany swojemu panu, pragnie sprawiać mu przyjemność, co znacznie ułatwia naukę.

Rasa ta jest mniej szczekliwa niż większość terierów.

Mimo wykorzystywania rasy głównie do towarzystwa zachowała ona silny instynkt myśliwski. By zapobiec ucieczkom, otoczenie psa należy odpowiednio ogrodzić.

Irish soft coated wheaten terrier może niszczyć przedmioty, jeśli ma za mało ruchu i przebywa w zamknięciu przez cały dzień.

Nasz pupil z pewnością doceni przysmak w nagrodę za dobre zachowanie.

Ten obronny i bardzo odważny pies potrafi pełnić rolę stróża, przy czym pozbawiony jest agresywności.

To dobry wybór dla nowicjuszy lubiących teriery, ponieważ pies tej rasy jest bardziej elastyczny i posłuszny niż jego kuzyni.

Życie w mieszkaniu to w tym przypadku nie najlepsze rozwiązanie, ale możliwe, o ile właściciel psa ma na tyle dużo czasu, by kilka razy dziennie wyprowadzać go na otwarty teren. 

Jak każdy szanujący się terier, ten także nie narzeka na brak energii. Potrzebuje codziennych spacerów i przede wszystkim bodźców węchowych. Przy odpowiednim treningu świetnie sprawdzi się w takich dyscyplinach jak canicross, agility, flyball czy dog dancing.

Dzięki średnim rozmiarom pies może towarzyszyć swojemu panu praktycznie wszędzie.

W odróżnieniu od innych terierów, ten nie jest konfliktowo nastawiony do innych zwierząt.

Terier pszeniczny miewa problemy ze spokojnym dogadaniem się ze swoimi współbraćmi, ale zależy to głównie od socjalizacji w młodym wieku.

To doskonały towarzysz dla dzieci.

Rasa ta nadaje się dla starszych osób, o ile są one w stanie zapewnić psu codzienne spacery.

Utrata sierści jest umiarkowana.

Terier pszeniczny żyje około 13 lat.

To dość wytrzymały pies, który miewa jednak problemy ze zdrowiem.

Podczas upałów zapewnijmy naszemu pupilowi schronienie i dużą ilość wody.

Terier pszeniczny nie ma podszerstka, więc bywa wrażliwy na zimno.

Psy tej rasy szybko tyją, jeśli ich dieta nie jest odpowiednio zbilansowana i mają za mało ruchu.

• miopatia,
• dysplazja stawu biodrowego.

To bardzo stara rasa, wykorzystywana niegdyś do polowań, ale także do prowadzenia stad i stróżowania. Uznano ją dopiero w 1937 roku w Irlandii i w 1943 roku w Wielkiej Brytanii. Pochodzi z hrabstwa Munster i z pewnością jest przodkiem dwóch dużo bardziej znanych ras: teriera irlandzkiego i kerry blue terriera.

Pierwsze osobniki w Polsce pojawiły się w latach 90.