Pies grenlandzki
Inne nazwy: Grønlandshund, Grünlandshund
Pies grenlandzki to energiczny, odważny i niestrudzony nordycki pies zaprzęgowy. Jest dość przyjaźnie nastawiony do człowieka, ale nie przywiązuje się do jednej szczególnej osoby. Ma niezależną naturę, bywa konfliktowy w stosunku do innych psów. To prawdopodobnie najstarsza i jedocześnie najrzadziej spotykana rasa spośród szpiców zaprzęgowych (pozostałe to alaskan malamute, samojed i husky syberyjski).
Podstawowe informacje o psie grenlandzkim
Długość życia :
Charakter :
ŁowcaRozmiar :
Pochodzenie i historia
Psy zaprzęgowe przybyły na Grenlandię wraz nomadami z Syberii. Przez wieki używano ich do przeróżnych zadań, od ciągnięcia sań, przez stróżowanie, po polowania na foki i białe niedźwiedzie.
Psy grenladzkie brały udział w wyprawie Roalda Amudsena, który zdobył biegun południowy w 1911 r. Siła i wytrzymałość tych odpornych i dzielnych psów z pewnością przyczyniły się do sukcesu Norwega.
Klasyfikacja FCI
Grupa FCI
Grupa 5 - Szpice i psy w typie pierwotnym
Sekcja
Sekcja 1 : nordyckie psy zaprzęgowe
Wygląd
Wielkość dorosłego osobnika
Suka : pomiędzy 55 i 60 cm
Pies : pomiędzy 60 i 65 cm
Waga
Suka : pomiędzy 28 i 32 kg
Pies : pomiędzy 28 i 32 kg
Maść
Dopuszczalne są wszystkie umaszczenia z wyjątkiem albinizmu i marmurkowych znaczeń.
Rodzaj szaty
Sierść jest długa. Włos okrywowy prosty i szorstki, miękki i gęsty podszerstek
Kolor oczu
Ciemny, zgodny z umaszczeniem.
Opis
To klasyczny szpic, który jest w stanie wytrzymać ciężką pracę psów pociągowych. Czaszka jest szeroka i lekko wysklepiona, stop wyraźny, ale nie przesadnie zaznaczony. Kufa mocna, klinowata, szeroka u nasady i zwężająca się ku nosowi. Uszy są małe, trójkątne, zaokrąglone na końcach i wyprostowane. Tułów jest silny i umięśniony. Kończyny są proste. Ogon gruby i dość krótki, osadzony wysoko i noszony zawinięty nad grzbietem.
Ciekawostki
Pies grenlandzki to idealny wybór dla miłośników ras naturalnych, mało zmienionych przez człowieka. Od wieków przetrwał on w swojej pierwotnej formie.