Podenco z Ibizy

Sierść może być biało-ruda bądź jednolicie biała lub ruda. Dopuszcza się kolor płowy z wyjątkiem osobników krótkowłosych.

Istnieją trzy odmiany szaty: krótka, szorstka i długa.

Osobniki krótkowłose mają gładką i błyszczącą, ale nie jedwabistą szatę. Psy szorstkowłose mają twardą i gęstą sierść. Osobniki długowłose (minimum 5 cm) mają miększy włos, szczególnie obfity na głowie.

Oczy są w kolorze jasnego bursztynu, kolor ten jest mniej lub bardziej intensywny w zależności od umaszczenia.

Podenco z Ibizy to pies o wyglądzie charta. Ma wąską głowę w kształcie ściętego stożka. Czaszka jest długa i płaska, czoło wąskie, stop słabo zaznaczony. Grzbiet nosa lekko wypukły. Oczy są skośne i małe. Uszy stojące, bardzo ruchome. Szyja jest długa, umięśniona i wygięta. Klatka piersiowa głęboka, wąska i długa, grzbiet prosty, lędźwie łukowate, a brzuch podciągnięty. Ogon jest długi, nisko osadzony, noszony sierpowato. Kończyny są długie, silne i szczupłe.

Jak wiele chartów (do których podenco jest bardzo podobny), pies ten uwielbia komfort i chętnie domaga się pieszczot od pana, gdy leży na kanapie. Natomiast wobec obcych okazuje dużą rezerwę. Zaufaniem obdarza dopiero wówczas, gdy okażemy mu szacunek i dużo czułości.

Podenco przepada głównie za zabawami na inteligencję, stymulującymi jego węch (szukanie, mata węchowa itd.).

Pies ten w domu zachowuje się spokojnie, ale na zewnątrz to prawdziwy wulkan energii. Dzięki tej podwójnej naturze potrafi dostosować się zarówno do życia miejskiego psa do towarzystwa jak i polującego psa pracującego (w swojej ojczyźnie).

Podenco z Ibizy jest bardzo bystry i ma niezwykle rozwinięte zmysły, dzięki czemu doskonale radzi sobie w wielu aktywnościach. Przy odpowiednim szkoleniu może brylować w zaproponowanych mu dyscyplinach sportowych.

To pies myśliwski wykorzystywany do polowania na króliki, zające, kuropatwy, a czasem nawet na dużą zwierzynę. W odróżnieniu od chartów, które do polowania wykorzystują wzrok, podenco z Ibizy korzysta głównie z niezwykle rozwiniętego węchu.
 
W swoim kraju używany jest do polowania na króliki bez broni, ale ten proceder jest zakazany we Francji.

Pies ten jest dość zdystansowany i przeważnie ufa tylko swojemu panu. Wobec nieznajomych okazuje rezerwę.

Jak wiele pierwotnych ras, podenco ma niezależną naturę. Wobec swojego pana zachowuje jednak niezwykłą wierność i lojalność.

Jeśli szczeniak od młodego wieku przyzwyczajony jest do nieobecności właściciela w stopniowy i pozytywny sposób, a okresy nieobecności nie są zbyt długie, jest w stanie znosić je spokojnie.

Podenco lubi się uczyć i szybko rozumie, czego od niego oczekujemy, o ile stosujemy zasady pozytywnego szkolenia i nie zachowujemy się brutalnie.

Pies ten jest bardzo cichy, szczeka niezwykle rzadko i nigdy bez przyczyny.

Ze względu na silny instynkt myśliwski podenco chętnie rusza za tropem. Na spacerze należy więc zachować czujność i zabezpieczyć otoczenie domu. Uwaga, pies ten skacze niezwykle wysoko, ogrodzenie powinno mieć co najmniej 2 metry. Zwany jest przez to nieraz kangurem. Również przy polowaniu wykonuje niesamowite skoki.

To pies o zrównoważonym usposobieniu, który zachowuje się spokojnie, jeśli zaspokoimy wszystkie jego potrzeby.

Podobnie jak charty, podenco nie jest specjalnie żarłoczny.

Ten zdystansowany pies nie nadaje się na stróża, ponieważ nie jest w stanie odstraszyć intruza wkraczającego na jego teren.

Podenco jest jednocześnie spokojny i żywy, posłuszny i łatwy we współżyciu. Świetnie sprawdzi się zatem jako pierwszy pies.

Życie w mieszkaniu możliwe jest pod warunkiem, że zapewnimy psu kilka spacerów dziennie.
 
Dobrze sprawdzi się także dom z ogrodem, ale podenco nie może mieszkać wyłącznie na zewnątrz. Jest dobrze wychowany, czysty, cichy i zdystansowany, więc nie będzie sprawiał kłopotu w domu.

Ten wysportowany i aktywny pies potrzebuje dużo ruchu i nie zniesie siedzącego trybu życia, który może spowodować u niego zaburzenia zachowania (niszczenie, nadmierne szczekanie, pobudzenie itd.).
 
Zalecamy zapisanie go do klubu coursingu. Dyscyplina ta pozwoli psu wykorzystać cały jego potencjał. W przeciwnym razie należy zapewnić mu kilka spacerów dziennie, każdy trwający co najmniej pół godziny.

By spokojnie towarzyszyć właścicielowi w podróży, ten nieśmiały pies potrzebuje odpowiedniej i łagodnej socjalizacji.

Mimo mocnego instynktu myśliwskiego pies ten może bez problemu dogadać się z kotem, jeśli zwierzęta razem dorastały.

Jeśli zapewnimy szczeniakowi odpowiednią socjalizację od najmłodszego wieku, będzie mógł rozwinąć i wzmocnić psie kody komunikacyjne i spokojnie dogadać się ze swoimi współbraćmi.
 
Pamiętajmy jednak, że najczęściej poluje on w sforze złożonej przeważnie z samych suk lub suk i jednego samca, ponieważ psy tej rasy mają skłonność do walczenia.

Pies ten nie jest specjalnie zalecany dla dzieci, bo nie lubi się z nimi bawić. Odpowiednie zasady zapewnią jednak harmonijne współżycie. Dzieci muszą nauczyć się zostawiać psa w spokoju.

Jeśli właściciel ma wystarczająco dużo energii, by zaspokoić potrzeby psa, podenco sprawdzi się jako towarzysz starszych osób. Pamiętajmy jednak, że nie zniesie on siedzącego trybu życia.

Pies ten niemal nie traci sierści, zwłaszcza przy regularnym szczotkowaniu. Linienie jest bardzo słabe, a nawet nie występuje wcale.

Długość życia podenca z Ibizy to około 11 lat.

To wiejski, wytrzymały pies.

Ze względu na swoje pochodzenie podenco nie boi się upałów.

Pies nie powinien nocować na zewnątrz, bo jego sierść nie zapewnia mu odpowiedniej ochrony przed chłodem, a ponadto potrzebuje on kontaktów z właścicielami.

Podenco jest bardzo aktywny i rzadko przybiera na wadze. W żadnym wypadku nie należy go jednak przekarmiać, powinien być szczupły i wysportowany.

Ze względu na niewielką popularność w naszym kraju trudno byłoby sporządzić listę częstych chorób u psów tej rasy.