Shiba inu

Kolor sezamowy oznacza równą mieszankę białych i czarnych włosów. Czarny sezam wskazuje, że pies ma większość czarnych włosów, a rudy, że włosy są czerwonawe zmieszane z czarnymi. Bez względu na kolor umaszczenia, ten japoński pies musi mieć tzw. „Urajiro”, czyli obecność białawego włosa na policzkach, pod szczęką, na klatce piersiowej, brzuchu, gardle , wnętrzu ogona, wnętrzu kończyn i bocznych powierzchniach pyska.

• krótki podszerstek
• dłuższy włos okrywowy 
• gęsta
• sztywna
• dwuwarstwowa 

Ciemnobrązowy

Ten niewielki, wytrzymały pies, ma dobrze rozwinięty kościec i mięśnie. Elegancka i harmonijna sylwetka, lekki chód i żywe spojrzenie świadczą o pewności siebie tej starej japońskiej rasy.

Pomimo tego, że shiba bardzo mocno przywiązuje się do właściciela, jest to pies, który raczej niechętnie okazuje uczucia i nie bywa skory do pieszczot. W obliczu ich nadmiaru szuka spokojnego schronienia. Jeśli ma ochotę na pieszczoty, sam będzie o nie zabiegał. Potrafi jednak z wielkim oddaniem darzyć szacunkiem swojego przewodnika i być o niego zazdrosnym.

Shiba to pies szybki i zwinny. Lubi więc zabawy, które pozwalają mu rozładować energię, dostarczając dużą porcję ruchu, a także doznać węchowych. Należy zadbać nie tylko o trening fizyczny, ale także umysłowy.

Psy należące do tej rasy są umiarkowanie spokojne. Jeśli ich potrzeba ruchu i zabawy będzie regularnie zaspokajana, nie powinien sprawiać dużych problemów.

Podobnie jak wiele innych pierwotnych ras psów, shiba jest  inteligentnym, psotnym i  przebiegłym zwierzęciem o wielkich zdolnościach. 
Odpowiednio zmotywowany, potrafi się dużo nauczyć. Ze względu jednak na dużą niezależność i upór, musi być przez cały czas motywowany i zachęcany do podejmowania dalszej współpracy, a także rozumieć sens zadań, które otrzymuje.

Naturalny instynkt łowcy czyni z shiby bardzo dobrego myśliwego. Te cechy charakteru spowodowały, że przez wiele lat rasa ta była (i jest zresztą do dziś) wykorzystywana w Japonii do polowań.

W stosunku do obcych shiba jest zdystansowany i nieufny. Jednak po bliższym poznaniu jest wobec nich przyjaźnie nastawiony. Raczej nie bywa agresywny, nawet w zetknięciu z nieznajomymi.

Shiba to pies bardzo niezależny z natury. Dlatego jego wychowanie wymaga dużej konsekwencji. Psa już od pierwszych tygodni życia należy przyzwyczajać do panujących w domu zasad – w przeciwnym razie zapanowanie nad nim w późniejszym czasie może okazać się mocno problematyczne.

Jak każdy pies mocno przywiązany do właściciela, shiba nie najlepiej znosi samotność. Oczywiście – właściwie przygotowany – może zostać sam przez kilka godzin, nie należy jednak pozostawiać go w odosobnieniu przez bardzo długi czas.

Shiba jest psem bardzo pojętnym, ale niezależnym, co może powodować problemy w szkoleniu. Oczywiście potrafi być posłusznym czworonogiem, ale pod warunkiem, że jego wychowanie będzie właściwe. Bez wpajania mu zasad i konsekwentnego ich egzekwowania, pies będzie wykazywał ową niezależność, sprzeciwiając się woli opiekuna.

Shiba nie jest psem nadmiernie hałaśliwym. Poziom jego szczekliwości można określić jako umiarkowany. Zazwyczaj nie szczeka bez przyczyny. Zaczyna się głośno zachowywać głównie wtedy, gdy czuje się zagrożony, komunikując w ten sposób swojemu właścicielowi zbliżające się niebezpieczeństwo.

Psy należące do tej rasy pomimo dużego przywiązania do właściciela, wykazują bardzo dużą skłonność do ucieczek. Wrodzony i bardzo silny instynkt łowiecki często daje o sobie znać i powoduje, że spuszczony ze smyczy shiba może podążyć za tropem, pozostając obojętnym na przywoływanie opiekuna. Dlatego też najlepiej pozwolić mu biegać na znanym i ogrodzonym terenie.

Rasa ta ma umiarkowane tendencje do niszczenia, ale dobrze wychowany shiba, któremu właściciel poświęca odpowiednią ilość czasu i uwagi, nie powinien wykazywać dużych skłonności niszczycielskich. Nie można zapominać o tym, że jak każdy znudzony pies, pozostawiony sam sobie, będzie broił.

Shiba jest wielkim łakomczuchem, dlatego warto racjonalnie gospodarować smakołykami oraz codzienne podawanym do miski pokarmem.

Psy rasy shiba mogą być dobrymi stróżami. Są czujne, potrafią wyczuć zagrożenie i zakomunikować je swojemu właścicielowi.

Shiba na pewno nie jest najlepszym kandydatem na pupila dla każdego. Jego przyszły opiekun powinien być nie tylko osobą cierpliwą i konsekwentną, ale też mocno zaangażowaną w wychowanie czworonoga. Pomocna w jego ułożeniu z pewnością będzie też wiedza dotycząca psiej psychiki i motywów zachowań, połączona z odpowiednim zasobem doświadczenia w tym względzie. 

Shiba z powodzeniem może mieszkać w mieszkaniu, nawet niewielkim. Ważne, aby pupil każdego dnia miał przez właściciela stwarzaną możliwość podjęcia ulubionej formy aktywności.

Shiba są zwinne i sprytne. Potrzebują ruchu i lubią aktywność fizyczną. Są też wytrwałe. Decydując się na pupila tej rasy, trzeba być przygotowanym na konieczność odbywania regularnych spacerów i umiarkowanych ćwiczeń.

Shiba nie jest dużym psem. Podróż z nim pod względem stricte technicznym nie jest więc szczególnie trudna. Aby jednak w jej trakcie zarówno pupil, jak i jego właściciel czuli się komfortowo, pierwszą podróż powinna poprzedzać nauka komend i zaznajomienie czworonoga z akcesoriami wykorzystywanymi do transportu. 

Jak każdy łowca, shiba traktuje mniejsze zwierzęta jako potencjalne ofiary. O ile te, które żyją w jego najbliższym otoczeniu, może zaakceptować, obce zdecydowanie powinny mieć się na baczności.

Psy należące do rasy shiba w stosunku do innych psów bywają wrogo nastawione. Często wchodzą z nimi w konflikty. Oczywiście właściwa socjalizacja może sprawić, że pies będzie akceptował inne psy w swoim otoczeniu.

Pieski shiba w pełni akceptują dzieci i są wobec nich bardzo tolerancyjne. Kiedy jednak najmłodsi członkowie rodziny obdarzają je nadmiernym uczuciem, połączonym z dużą ilością pieszczot, wówczas mogą okazywać zniecierpliwienie. Rasa ta najlepiej nadaje się do rodziny z nieco starszymi dziećmi, które są w stanie przyswoić zasady „psiej etykiety”.

Psy shiba tolerują wszystkich członków rodziny, są więc przyjaźnie nastawione do seniorów. Nie sprawdzą się jednak w roli ich pupili. Aktywne, niezależne i uparte, potrzebują opiekuna, który będzie w stanie dotrzymać im kroku. 

Shiba traci niewielkie ilości sierści przez cały rok, ale intensywny okres linienia ma miejsce dwa razy w roku - wiosną i na jesieni. Wtedy psa trzeba szczotkować zdecydowanie częściej.

Shiba jest psem wytrzymałym i odpornym. Zaliczanym do ras psów długowiecznych.

Shiba jest psem silnym i bardzo odpornym na choroby.

Shiba Inu dość dobrze znosi wysokie temperatury, ale jak każdy pies, powinien w czasie upałów móc dużo pić i odpocząć w cieniu.

Podszerstek tej japońskiej rasy psów dobrze je chroni przed zimnem i złymi warunkami pogodowymi.

Łakomstwo shiba inu, które można wykorzystać w trakcie szkoleń, powinno na co dzień pozostać pod kontrolą, aby nie dopuścić do nadwagi. Ważne jest, aby podawać posiłki o określonych porach i nie zostawiać psu w misce karmy dostępnej przez cały dzień.

• dysplazja stawów biodrowych
• jaskra
• atopia
• niedoczynność tarczycy 

Przyjmuje się, że shiba to jedna z najstarszych japońskich ras psów. W latach 1868 – 1912 shibę zaczęto krzyżować ze sprowadzanymi z Anglii pointerami i seterami angielskimi, co w rezultacie doprowadziło niemalże do wyginięcia rasy pierwotnej. Program jej ochrony, który podjęto, na szczęście przyniósł rezultaty i rasa przetrwała do dziś. Obecnie, poza Japonią, największą popularnością cieszy się również w Danii, Belgii, Holandii i Ameryce. Do Polski rasa trafiła dopiero w 1992 roku.