Szpic japoński

Maść jest śnieżnobiała.

Szata jest długa. Włos okrywowy jest prosty i odstający, a podszerstek miękki i gęsty.

Oczy szpica japońskiego są ciemne. 

Szpic japoński to proporcjonalnie zbudowany pies o harmonijnej i pięknej sylwetce. Głowa jest średniej wielkości, czaszka umiarkowanie szeroka i wypukła z wyraźnie zaznaczonym stopem. Oczy są średniej wielkości, lekko ukośne. Uszy małe, trójkątne, wysoko osadzone, proste i skierowane do przodu. Kończyny są proste i dobrze umięśnione. Ogon jest wysoko osadzony, noszony nad grzbietem.

Szpic japoński bardzo chętnie i wylewnie okazuje uczucia osobom, którym ufa.

To bardzo wesoły pies, który uwielbia zabawę z opiekunem.

Szpic japoński jest pełen życia, ale w domu potrafi zachowywać się spokojnie. 

Ten bystry piesek szybko przyswaja polecenia i jest wyjątkowo pojętny. Odznacza się też sporym sprytem, dzięki któremu często udaje mu się dostać to, czego chce.

Szpic japoński pozbawiony jest instynktu łowieckiego.

Pies ten jest bardzo zdystansowany wobec obcych, niełatwo obdarza zaufaniem. Konieczna jest odpowiednia socjalizacja, by nie stał się bojaźliwy. 

Szpic japoński jest niezwykle przywiązany do swojej grupy społecznej. 

Szczeniaka należy stopniowo przyzwyczaić do samotności, by spokojnie znosił nieobecność właścicieli. 

Szkolenie nie jest trudne, o ile wdrożymy je, gdy tylko szczeniak trafi do naszego domu. Musi być ono zgodne z metodami szkolenia pozytywnego i oparte na wzmocnieniu dobrych nawyków poprzez zabawę i nagrody. 

W przeciwieństwie do innych psów z grupy szpiców, szpic japoński nie szczeka dużo, robi to wyłącznie w celu ochrony własności swojego pana. 

Szpic japoński jest bardzo przywiązany do bliskich i nie ma instynktu łowieckiego, rzadko zdarza się zatem, by sam oddalił się od znanego sobie otoczenia. 

Pies ten może niszczyć przedmioty wyłącznie w sytuacji, gdy ma za mało stymulacji i się nudzi. 

Szpic japoński nie jest łakomy, spokojnie zjada posiłki i nie żebrze przy stole, jeśli tylko go tego nauczymy. 

Pies ten jest nieufny i szczeka, gdy czuje się zagrożony. Nadaje się do ostrzegania właścicieli, jego wygląd nie jest jednak odstraszający. 

Szpic japoński świetnie nadaje się dla nowicjuszy szukających dynamicznego i czułego psa do towarzystwa. Pamiętajmy jednak, by nie ulegać jego uroczemu pyszczkowi – psa należy odpowiednio wychować. 

Pies świetnie dostosuje się do miejskiego życia w mieszkaniu, o ile zaspokoimy jego potrzeby. 

Konieczne są regularne spacery, by nasz pupil skanalizował nadmiar energii oraz zaspokoił swoje potrzeby węchowe i społeczne. Nawet jeśli ma dostęp do ogrodu, musimy wychodzić z nim minimum dwa, a najlepiej trzy razy dziennie.

Dzięki niewielkim rozmiarom szpic japoński może towarzyszyć swoim właścicielom wszędzie, ale konieczna jest odpowiednia socjalizacja, ponieważ psy tej rasy są wyjątkowo nieufne w stosunku do nieznanych osób i otoczenia.

Ten japoński piesek dobrze dogaduje się z kotami, o ile przyzwyczaimy go do ich obecności już w młodym wieku. 

Szpic japoński nie przepada za towarzystwem innych psów, zwłaszcza jeśli są natrętne.

Psy tej rasy dobrze dogadują się z dziećmi, uwielbiają się z nimi bawić i spędzać z nimi czas, o ile traktują go one z szacunkiem. 

Ten serdeczny, posłuszny pies idealnie nadaje się dla samotnej, starszej osoby. To doskonały, czuły towarzysz.

Szpic japoński traci niewiele sierści, nie licząc corocznego linienia. 

Długość życia szpica japońskiego to około 13 lat.

Wbrew pozorom ten niewielki piesek jest wytrzymały i cieszy się dobrym zdrowiem. 

Z uwagi na ryzyko udaru cieplnego szpic japoński nie powinien zbyt długo przebywać na słońcu. 

Gęsty podszerstek chroni psa przed opadami i zimnem.

Jeśli szpic japoński jest nieodpowiednio żywiony lub ma za mało ruchu, może przybierać na wadze.

Ten japoński piesek jest wytrzymały, ma jednak predyspozycje do zwichnięcia rzepki. 

Według niektórych specjalistów przodkiem rasy jest samojed, którego miniaturową wersję chcieli stworzyć Japończycy. Inni twierdzą, że samojed nie ma z tą rasą nic wspólnego, a jej przodkiem jest biały szpic niemiecki. FCI oficjalnie uznała rasę w 1964 roku.