Foksterier

Mimo silnego temperamentu foksterier jest bardzo czuły wobec najbliższych. Uwielbia swoich właścicieli, jest serdeczny wobec znanych sobie gości, potrafi zachowywać się łagodnie i delikatnie wobec dzieci.

To niezwykle energiczny, żywy i wesoły pies. Ognisty charakter foksteriera sprawia, że uwielbia on zabawę, w szczególności z dziećmi, o ile potrafią one z nim właściwie postępować.

Foksterier zdecydowanie nie jest pieskiem salonowym, mimo że po spacerze lub polowaniu chętnie podrzemie u boku opiekuna. 

Ten energiczny, żywy, szybki i niestrudzony terier nie potrafi usiedzieć w miejscu. To doskonały towarzysz dla dynamicznych osób uprawiających sport.

Jego wszechstronność podczas polowań świadczy o dużej inteligencji. Potrafi dostosować się do poleceń i precyzyjnie wykonywać powierzane mu zadania.

Ten wytrwały i odważny pies to świetny pomocnik. Potrafi polować na różne zwierzęta, od małych szkodników po dużą zwierzynę. Szczególnie ceniony jest za umiejętnoś kopania podczas polowania na lisy i borsuki. 

Dzięki wszechstronności sprawdzi się podczas standardowych polowań (przynosi drobne ptactwo lub zwierzynę), polowań z psami (dołącza do stada psów goniących zwierzynę w celu pozbawienia jej sił) i polowania w norach.

Foksterier lubi gości. Jeśli natomiast zauważy nieznajomego, będzie szczekał, by go odstraszyć. 

Psa trzeba zapoznać z nową osobą, by zaakceptował on jej wkroczenie na swój teren. Po dokonaniu prezentacji pies okazuje serdeczność. 

Właściciel foksteriera musi jednak kontrolować zwierzę. Może polecić mu, żeby zamiast wita wchodzące osoby, poszedł na swoje miejsce.

Foksterier jest uparty, przez co kojarzy się z niezależnością, potrafi jednak być prawdziwą „przylepą”. Czasem dobrze ukrywa swoje przywiązanie do bliskich, ale są oni dla niego niezwykle ważni. 

Jeśli nawiążemy z psem relację opartą na zaufaniu, będzie chciał się przypodobać. Uznanie i uwaga ze strony członków rodziny mają dla niego ogromne znaczenie.

Jeśli foksterier ma wystarczająco dużo ruchu, nieobecność opiekuna nie stanowi dla niego problemu. 

Jeśli nie zadbamy o jego potrzeby, będzie zachowywał się głośno i niszczył wszystko w swoim zasięgu, by wyrazić dyskomfort. Możemy zaproponować mu zabawki, które umilą czas spędzony w samotności. Nieobecności w żadnym wypadku nie powinny być zbyt długie.

Mimo upartego usposobienia foksterier lubi prezentować wyuczone sztuczki i zachowania, co ułatwia naukę. Konieczne jest wczesne i konsekwentne szkolenie.

To bardzo pewne siebie zwierzę, które nie będzie chciało współpracowa
, jeśli szkolenie nie będzie ciekawe, przyjazne i konsekwentne. Jego silny charakter w żadnym wypadku nie usprawiedliwia użycia siły. Takie postępowanie naraziłoby relację i zniszczyło zaufanie psa.

Gdy tylko szczenię pojawi się w naszym domu, powinniśmy ustalić granice i zasady, tak by nie nabrało ono złych nawyków. Kluczem do sukcesu w przypadku foksteriera jest cierpliwość. Przyda się pomoc specjalisty do spraw szkolenia i zachowania psa, zwłaszcza w przypadku osób niedoświadczonych. 

Szczególny nacisk należy położyć na naukę przywołania, by móc kontrolować psa, gdy coś przyciągnie jego uwagę. Konieczna jest również wczesna socjalizacja, bo foksterier potrafi być bardzo ekspansywny, a nawet agresywny w stosunku do innych zwierząt.

To pies, który szczeka wyjątkowo dużo. Dzięki temu można wykorzystywać go do ostrzegania, ale jeśli funkcja ta nie jest szczególnie potrzebna właścicielom, może stanowić dla nich kłopot. Nie da się całkowicie oduczyć psa szczekania, bowiem jest to jeden ze sposobów psiej komunikacji (to tak, jakby oczekiwać od człowieka, że przestanie mówić!), ale można je nieco osłabić, np. ucząc czworonoga, by szczekał na komendę, za co będzie nagradzany. Można też nauczyć psa tego, by szybko reagował i przestawał szczekać na komendę, np. „cisza”.

Jak w przypadku wielu psów myśliwskich, trop dla foksteriera stanowi tak silny impuls, że może skłaniać go do ucieczki. By temu zapobiec, należy dobrze ogrodzić otoczenie i zapewnić psu codzienne spacery (na smyczy do momentu opanowania komendy przywołania). 

Ćwiczenia i zabawy związane z tropieniem w pewnym stopniu zaspokoją potrzeby psa. Dzięki temu możemy zmniejszyć jego skłonność do ucieczki. Ważne, by zwierzę mogło zaspokoić potrzeby u boku swojego opiekuna, w sposób kontrolowany. 

W razie ucieczki zawieszka z danymi właściciela ułatwi poszukiwanie.