Pekińczyk

Pekińczyk jest bardzo przywiązany do swojej rodziny, ale okazuje to stosunkowo rzadko. Zdarza się, że wskakuje na kolana swojego pana, dopominając się pieszczot, są to jednak sytuacje sporadyczne. Ma dość oziębły charakter i raczej zachowuje dystans. Aby zyskać jego miłość i zaufanie, należy od pierwszych dni jego pobytu w domu okazywać mu dużo uczucia i w ten sposób budować relację opartą na wzajemnym zaufaniu.

Spaniel pekiński jest małym, niezależnym uparciuchem, zabawa nie leży więc w jego naturze. Prawie nie zauważa dzieci, nie rozumie ich, więc nie będzie chętnie się z nimi bawił.

Pekińczyk jest psem bardzo spokojnym, wręcz stworzonym dla osób starszych lub prowadzących siedzący tryb życia, gdyż do prawidłowego rozwoju nie wymaga dużo ruchu.

Inteligencja tej chińskiej rasy przejawia się w jego umiejętności wymigiwania się od posłuszeństwa swojemu panu. Nie jest dobrym uczniem, ale z całą pewnością jest psem bardzo sprytnym.

Pekińczyk jest typowym psem do towarzystwa. Nie ma rozwiniętego instynktu drapieżcy i zdecydowanie nie nadaje się do żadnej pracy.

Pekińczyk zachowuje dystans wobec obcych. Miły i przyjacielski może być tylko wobec swego pana (a i wobec niego nie zawsze!). Z drugiej strony pies ten nie okaże się ani bojaźliwy, ani agresywny, jeśli od szczeniaka zapewni mu się odpowiednie wychowanie.

Pekińczyk to pies wyjątkowo niezależny. Prawdopodobnie jest największym samotnikiem spośród wszystkich przedstawicieli swojej kategorii. Uparty i bardzo pewny siebie, postępuje według własnego upodobania, nie czekając na zgodę swego pana. Jego obecność nie jest też mu też potrzebna do szczęścia.

Ze względu na swoją niezależną naturę, pekińczyk dobrze znosi samotność, co oczywiście nie oznacza, że powinno się go zostawiać na wiele godzin samego. Jak każdego psa, do dłuższych nieobecności właściciela należy go przyzwyczajać stopniowo, aby nie stały się one dla niego źródłem stresu czy niepokoju Pomocne okażą się smakołyki, kości do obgryzania i zabawki, którymi pies może się zająć, gdy zostanie sam w domu.

Posłuszeństwo niestety nie jest mocną stroną pekińczyka. Ma bardzo silny charakter i licząc na efekty w jego wychowaniu, należy się wykazać dużą dozą stanowczości połączonej z łagodnością. Szkolenie pekińczyka należy podjąć bardzo wcześnie, jeszcze w wieku szczenięcym i nie wolno wprowadzać do niego żadnych elementów przemocy. Te mogą nie tylko przyczynić się do utraty zaufania przez psa, ale również sprawić, że stanie się on agresywny. Ważne jest, by nie ulegać czułemu spojrzeniu pekińczyka, który może przymilać się do osób w swoim otoczeniu jedynie po to, by na koniec postawić na swoim. 

Nie można mu pozwalać na wszystko tylko dlatego, że jest mały. Nawet najmniejsze pieski mogą okazać się prawdziwymi diablątkami. Pekińczyk bywa skłonny do współpracy, jeśli jego wychowanie przebiega w sposób spójny, stanowczy, ale jednocześnie z poszanowaniem jego potrzeb. Aby pies nie nabrał złych nawyków, zaleca się, aby było ono przeprowadzane przez zawodowego trenera.

Spaniel pekiński nie jest bardzo rozmowny, ale gdy ktoś puka do drzwi, swoim szczekaniem wszczyna głośny alarm. Jeśli takie zachowanie nie jest pożądane przez właścicieli, można je ograniczyć poprzez odpowiednio ukierunkowane szkolenie.