Spaniel tybetański - opis rasy

Spaniel tybetański jest bardzo wszechstronnym psem. Z jednej strony jest przywiązany do rodziny, a z drugiej wykazuje własną inicjatywę i jest dość niezależny.

Zabawa z tym psem to sama przyjemność. Spaniel tybetański jest szczególnie bystry, dynamiczny i szybko przyswaja sobie zasady gry ustalone przez swojego właściciela.

Spaniel tybetański jest raczej cichy. Nie jest typem psa, który godzinami biega w kółko, błagając o uwagę. Dopóki jego potrzeby są zaspokojone, jest bardzo grzeczny i potrafi się zająć sam sobą.

Ten mały, bardzo mądry piesek bardzo szybko się uczy. Dodatkowo jest posłuszny, co sprawia, że wyszkolenie go nie jest trudne, zwłaszcza dzięki jego umiejętnościom i zapałowi.

Pomimo swojej nazwy, spaniel tybetański nie ma instynktu łowieckiego. Jeśli jednak ma na to ochotę, to biega po ogrodzie np. za szkodnikami.

Spaniel tybetański jako pies stróżujący początkowo jest podejrzliwy wobec obcych. Jeśli nie wyczuwa niebezpieczeństwa, szybko zawiera nowe przyjaźnie.
 

Choć oddany i lojalny wobec swojej rodziny, ten mały pies okazuje się dość niezależny. Nie jest psem, który przyklei się do ciebie jak rzep do psiego ogona.

Spaniel tybetański jest bardziej niezależny niż inne psy do towarzystwa i dlatego dobrze znosi pozostawanie w domu samemu.

Choć z natury spokojny i dość zrównoważony, spaniel tybetański już od najmłodszych lat potrzebuje łagodnego i pozytywnego przystosowywania się do nieobecności właściciela.

Ten pies jest niezwykle posłuszny, inteligentny i czujny. Wychowanie go jest bardzo łatwe, dzięki jego silnej potrzebie uczenia się, zadowalania innych i podejmowania wyzwań.

Potrzeba jednak czasu, cierpliwości i konsekwencji, aby wyszkolić go na miłego psa do towarzystwa.
 

Ten mały pies daje się usłyszeć. Ostrzega swoich właścicieli o każdym podejrzanym hałasie, ale nigdy nie szczeka bez powodu.
 

Aby móc obserwować i pilnować swojego domu, spaniel tybetański woli przebywać w pobliżu. Nie jest psem, który szybko ucieknie, zwłaszcza gdy jest w pełni usatysfakcjonowany.
 

Dobrze sobie radzi, kiedy zostaje sam w domu i raczej nie jest psem, który łobuzuje. Cierpliwie czeka na powrót właściciela. Ale tylko jeśli ma coś do zabawy. Czyli wtedy, kiedy nieobecność opiekuna nie równa się nuda.

Łakocie są dodatkowym argumentem do zdobycia pełnej chęci do współpracy już tego bardzo posłusznego psa.

Jego nieufność do ludzi, których nie zna (a tym samym potencjalnych intruzów) czyni spaniela tybetańskiego dobrym psem stróżującym.

Co prawda nie ma onieśmielającej ani imponującej budowy ciała. Ale stwierdzenie, że jest doskonałym stróżem, jest w pełni prawdziwe.

Kiedy towarzyszył mnichom buddyjskim w ich świątyniach, łączył siły z mastifem tybetańskim, by chronić swoich mistrzów. Jego szczekanie ostrzegło o przybyciu intruzów, a następnie mastif przejmował ochronę.

Tego pieska z łatwością można trzymać w mieszkaniu, pod warunkiem, że codziennie jest wyprowadzany na spacer.

Spaniel tybetański może również przystosować się do życia na wsi, w domu z ogrodem, ale nie może być trzymany wyłącznie na zewnątrz. Trzeba pamiętać, że jest przede wszystkim psem domowym.

Mimo że spaniel tybetański nie jest typem sportowca, nadal musi gdzieś wyładować energię, której ma więcej niż inne psy do towarzystwa.

Codziennie musi wyjść na co najmniej 30-minutowy spacer, aby rozruszać się nie tylko fizycznie, ale także psychicznie, społecznie i… węchowo.

Ponieważ jest bardzo bystry i inteligentny, można mu zaproponować również inne zajęcia, takie jak np. psi taniec czy tor z przeszkodami.

Dzięki swoim niewielkim rozmiarom może z łatwością towarzyszyć swoim właścicielom w podróży, na przykład w torbie transportowej (dla poczucia większego komfortu w transporcie publicznym).

Ten pies jest szczególnie towarzyski i może bezproblemowo żyć z kotem, zwłaszcza jeśli zwierzęta dorastały razem.

Nauczenie psiej etykiety szczeniaka spaniela tybetańskiego wymaga porządnej socjalizacji, chociaż jego pewność siebie i przyjazny charakter sprawiają, że jest raczej spokojny w towarzystwie innych psów.

Jego spokój i czujność sprawiają, że jest idealnym towarzyszem dla dzieci. Jednak ważne jest, by traktowały go z szacunkiem. W przeciwnym razie nawet najbardziej przyjazny pies na świecie może zareagować na dziecko w nieoczekiwany sposób, zwłaszcza jeśli maluch nie traktuje go tak jak powinien, czyli jak psa.

Ten spaniel niemal zaraża radością życia, dlatego jest szczególnie popularny wśród samotnych seniorów. Nie wolno jednak lekceważyć jego potrzeb.
 

Liczne cechy spaniela tybetańskiego przemawiają za pierwszą adopcją: jest małym psem, którego można zabrać wszędzie, łatwym w szkoleniu, bardzo przyjemnym i nie podatnym na zaburzenia często obserwowane u innych psów towarzyskich (jak na przykład lęk separacyjny, nadmierne szczekanie itp.).