Lhasa apso to niewielki pies ozdobny, dobrze zbudowany i odporny, o łagodnym charakterze i dużej wrażliwości, dzięki której świetnie odnajdzie się u boku każdego właściciela, niezależnie od preferowanego przez niego trybu życia. Jest serdeczny i lubi zabawę, sprawdzi się więc jako pupil dla dzieci, a jego spokojny i zrównoważony charakter predysponuje go również do roli towarzysza życia osób starszych.
Rasa lhasa aso rozwinęła się w klasztorach buddyjskich i w wioskach otaczających święte miasto Lhassa. Ta bardzo stara rasa dopiero niedawno rozprzestrzeniła się w Europie (w Anglii w latach dwudziestych), ale bardzo szybko zyskała popularność. Jest krzyżówką teriera tybetańskiego i spaniela tybetańskiego. Chińczycy uważali, że przynosi szczęście, w związku z tym w Europie przylgnął do niej przydomek « pies – talizman ».
Klub rasy lhasa apso powstał w Wielkiej Brytanii w 1933 r. Początkowo psy te zaliczano do grupy terierów, ale w 1955 r. Amerykański Klub Kynologiczny (American Kennel Club) usunął je z grupy psów pracujących i ostatecznie zaklasyfikował jako psy do towarzystwa.
Klasyfikacja FCI
Klasyfikacja FCI
Grupa 9 - Psy ozdobne i do towarzystwa
Sekcja
Sekcja 5 : psy tybetańskie
Wygląd
Wielkość dorosłego osobnika
Suka :
pomiędzy 18 i 28 cm
Pies :
pomiędzy 20 i 30 cm
Waga
Suka :
pomiędzy 4 i 6 kg
Pies :
pomiędzy 5 i 7 kg
Maść
Lhasa apso to niewielki pies ozdobny, dobrze zbudowany i odporny, o łagodnym charakterze i dużej wrażliwości, dzięki której świetnie odnajdzie się u boku każdego właściciela, niezależnie od preferowanego przez niego trybu życia. Jest serdeczny i lubi zabawę, sprawdzi się więc jako pupil dla dzieci, a jego spokojny i zrównoważony charakter predysponuje go również do roli towarzysza życia osób starszych.
Czarne
Białe
Czekoladowe/ brązowe
Niebieskie/szare
Kremowe
Rodzaj szaty
Sierść jest długa.
Sierść psów lhasa apso jest dwuwartswowa z włosem okrywowym dość długim, ciężkim, prostym, twardym, nie wełnistym i nie jedwabistym oraz z grubym podszerstkiem, który nadaje sylwetce psa masywny wygląd.
Długa
Szorstkowłosy
Kolor oczu
Oczy są ciemne.
Brązowe
Opis
Lhasa apso to mały pies o wydłużonej sylwetce, dość zwinny pomimo niskiego i masywnego tułowia. Głowa jest duża z obfitym owłosieniem opadającym na oczy oraz bujną brodą i wąsami. Czaszka, dość prosta, nieznacznie zwęża się za oczami. Średniej wielkości oczy nie są ani wyłupiaste, ani zapadnięte. Uszy wiszące mają obfite frędzle. Długość tułowia jest większa od wysokości psa w kłębie. Ogon, noszony nad grzbietem, ma również bogate owłosienie oraz czasami załamanie na końcu. Kończyny są krótkie, proste i mocne, obficie owłosione.
Ciekawostki
Typowa dla tej rasy odporność i mocna sylwetka wynikają z faktu, że w Tybecie psy lhasa apso przebywają na dużych wysokościach, często w surowym klimacie. Czynnik ten miał duży wpływ na ewolucję rasy, głównie na rozwój sierści, która stopniowo nabierała coraz większej gęstości, przez co stała się świetnym izolatorem termicznym. Długie frędzle nad oczami wykształciły się jako ochrona od m.in. kurzu i wiatru.
Lhasa apso - charakter
100%
Czuły
Lhasa apso mocno przywiązuje się do swojej rodziny. Jest wspaniałym towarzyszem życia, stróżem swoich bliskich, których pragnie zadowalać na każdym kroku.
100%
Lubi zabawę
Lhasa apso jest małym, serdecznym, żywotnym psem, który lubi się bawić i spędzać czas z dziećmi.
66%
Spokojny
Lhasa apso sprawia wrażenie wesołego pieska i choć jest nim w istocie, w jego charakterze leży także spokój i pogoda ducha, dzięki którym będzie wspaniałym towarzyszem życia dla osób starszych.
66%
Inteligentny
Lhasa apso, żywiołowy i łagodny zarazem, posiada liczne zdolności, dzięki którym łatwo się uczy, a jego szkolenie nie sprawia większych trudności. Jest mądrym psem, co odzwierciedla fakt, że z łatwością przystosowuje się do każdego rodzaju otoczenia i do trybu życia każdego właściciela.
33%
Łowca
Niegdyś uważano, że lhasa apso należy do grupy terierów, czyli psów myśliwskich. Dość szybko zaklasyfikowano go do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa m.in. z uwagi na jego słabo rozwinięty instynkt drapieżcy.
100%
Strachliwy/nieufny wobec obcych
Wobec nieznajomych lhasa apso zachowuje dystans, jest wręcz nieufny i zawsze ostrzega domowników o ich przybyciu. Z drugiej strony dość szybko zaprzyjaźni się z nowopoznaną osobą, jeśli nabierze do niej zaufania. Potrafi odróżnić mile widzianego gościa od nieproszonego intruza.
66%
Niezależny
Niegdyś jednym z głównym zadań psów lhasa apso było ostrzeganie przed niebezpieczeństwem i do dziś wykazują pod tym względem dużą inicjatywę. W charakterze lhasy apso leży działanie pod wpływem intuicji i impulsu, które nie zawsze pozostaje w zgodzie z wolą jego właściciela. Jest jednym z nielicznych psów ozdobnych i do towarzystwa, które nie są ślepo posłuszne swemu panu.
Zachowanie
100%
Znoszenie samotności
Ten mały domowy piesek może zostawać sam w domu w ciągu dnia i samotność znosi dość dobrze, o ile jego pan zadba o regularne spacery z pupilem przed i po każdej dłuższej nieobecności.
66%
Posłuszny / łatwo się uczy
Pochodzący z Tybetu lhasa apso jest psem wrażliwym, inteligentnym, ale czasem rozkojarzonym, przez co wymaga odpowiedniego szkolenia. Aby nie nabrał złych nawyków, szczeniak lhasa apso już od pierwszych dni w nowym domu powinien być zaznajamiany z obowiązującymi w nim zasadami.
Ze względu na to, że jest małym, rozkosznym pupilem, często na dużo mu się pozwala, zaniedbując jednocześnie jego wychowanie. Należy jednak pamiętać, że podobnie jak ich więksi kuzyni, małe pieski również potrzebują stanowczego i spójnego szkolenia.
Pracę z lhasa apso należy podjąć odpowiednio wcześnie, pamiętając o tym, że najszybciej przyswoi on podstawowe zasady przy krótszych, lecz częstszych i regularnych lekcjach. Aby osiągnąć najlepsze efekty w procesie szkolenia, jego pan powinien być konsekwentny i pewny siebie.
100%
Szczekliwy
Ten tybetański piesek zwany jest również “Apso Seng Kye”, co oznacza “psa wartowniczego ryczącego jak lew”. Rzeczywiście aż trudno uwierzyć, że tak małe stworzenie może tak donośnie szczekać. Ponadto szczeka w sposób charakterystyczny i bez żadnej nieśmiałości, byleby tylko przestrzec swoją rodzinę przed ewentualnym niebezpieczeństwem.
