Mastif tybetański
Inne nazwy: Dog tybetański, Do-Khyi, Kyi Apso, Tibetan Mastiff

Mastif tybetański jest wspaniałym psem stróżującym. Pozostaje w bliskiej relacji ze swoim opiekunem, choć mu się nie narzuca. Z zaangażowaniem broni bliskich i własnego terytorium. Bywa nieprzewidywalny i agresywny, gdy uzna, że jest to konieczne. Potężny i niezależny, nie jest psem dla każdego, w szczególności nie powinien mieszkać w jednym domu z małymi dziećmi i osobami starszymi. To niezwykły pies, bardzo silny i wytrzymały. Decyzja o jego adopcji powinna być przemyślana. Jego pan powinien dobrze zaznajomić się z charakterystycznymi cechami tej rasy i zaakceptować je. Tylko wówczas jego relacja z psem będzie harmonijna i oparta na wzajemnym szacunku.
Najważniejsze informacje o Mastif tybetański
Pochodzenie i historia
Mastif tybetański, zwany także Do-Khyi, to bardzo stara rasa psów pracujących, które pomagały nomadom – pasterzom z Himalajów i które, jak głosi tradycja, pełniły również funkcję stróżów w tybetańskich klasztorach. Przez tysiąclecia rasa ta pozostała prawie niezmieniona. Pochodzi od dawnego doga tybetańskiego, który był ojcem wszystkich dzisiejszych dogów i molosów. Niegdyś mastif azjatycki był dużo większy niż obecnie. Marco Polo opisał go w następujący sposób : « Wysoki jak osioł z głosem potężnym jak u lwa ».
Wygląd
Wysokość w kłębie Mastif tybetański
Suka : pomiędzy 61 i 68 cm
Pies : pomiędzy 66 i 71 cm
Waga
Suka : pomiędzy 55 i 80 kg
Pies : pomiędzy 55 i 80 kg
Maść
Spotyka się następujące kolory umaszczenia mastifa tybetańskiego :
• Intensywnie czarne, z podpalaniem lub bez (czarny mastif tybetański)
• Błękitne z podpalaniem lub bez (błętkitny mastif tybetański)
• Złote, intensywnie płowe przechodzące w sobolową czerwień (czerwony mastif tybetański)
Tolerowana jest niewielka biała plamka (gwiazdka) na piersi, dopuszcza się również małe białe oznaczenia na łapach.
Rodzaj szaty
Sierść jest długa, ale nie bardzo obfita, twarda, prosta, gruba i zdecydowanie bardziej gęsta u samców niż u suk. W zimie gęsty i wełnisty podszerstek stanowi dobrą ochronę przed mrozem. Włos nie może być ani jedwabisty, ani falisty, ani kędzierzawy. Obfita sierść na szyi i na łopatkach tworzy piękną kryzę.
Kolor oczu
Oczy są w różnych odcieniach brązu w zależności od umaszczenia, im ciemniejsze, tym lepiej.
Opis
Mastif tybetański jest bardzo dużym i silnym psem o mocnym kośćcu. Głowa jest duża i masywna, o kufie typowej dla mastifów, ale lżejszej niż np. u mastifa angielskiego. Oczy są średniej wielkości. Wiszące uszy są średniej długości, w formie serca, gładkie, umiejscowione po bokach czaszki i skierowane do przodu, kiedy pies jest pobudzony. Kończyny są proste i silne. Imponujący i gruby ogon zawinięty nad grzbietem osadzony jest wysoko i pokryty długim, gęstym włosem.
Ciekawostki
Co ciekawe, rasa ta prawie nie występuje już w Tybecie, głównie ze względu na trudności związane z utrzymaniem tak dużego psa. Hodowla mastifów tybetańskich rozwija się obecnie głównie w Anglii. Warto odnotować, że tak jak w przypadku wielu psów o wiejskim pochodzeniu, suki tej rasy przechodzą cieczkę tylko raz w roku, w odróżnieniu od ras, w których rozwój człowiek ingerował w większym zakresie.
Charakter
Zachowanie
Mastif tybetański do adopcji
Nie wiesz, którą rasę psa wybrać? Pomożemy Ci znaleźć rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia.
Tryb życia
Współżycie z innymi
Cena
Cena mastifa tybetańskiego zależy od jego pochodzenia, wieku i płci. Należy liczyć się z wydatkiem rzędu 3000 zł za psa z rodowodem FCI. Mówi się, że wielkie psy są drogie w utrzymaniu i rzeczywiście należy liczyć się z wydatkiem rzędu 250 zł miesięcznie, by zaspokoić podstawowe potrzeby psa tej wielkości.
Pielęgnacja
Pomimo obfitego owłosienia pielęgnacja mastifa tybetańskiego nie jest skomplikowana, wymagane są jednak regularne zabiegi, m.in. cotygodniowe szczotkowania, dzięki którym futro psa będzie piękne i zachowa właściwości ochronne.
Linienie
Ten owczarek tybetański linieje dwa razy w roku. Podczas okresów linienia wymaga codziennego szczotkowania w celu usunięcia martwych włosów.
Żywienie
Jeśli chodzi o żywienie mastif tybetański nie jest trudnym psem. W zupełności wystarczy mu sucha karma jakości premium kupowana w specjalistycznych sklepach. Jak każdy pies wywodzący się ze środowiska wiejskiego lubi tradycyjne pokarmy. Odpowiadać mu będzie dieta BARF, czyli oparta o biologicznie odpowiedni surowy pokarm, lub inne zrównoważone żywienie, w którym posiłki zawierają mięso, dodatek skrobiowy i warzywa.
Dobór pokarmów należy dostosować do potrzeb konkretnego psa. Ważne jest, aby żywność była dobrej jakości, a składniki posiłków warto konsultować z weterynarzem, przynajmniej dopóki pies nie przestanie rosnąć (po około 24 miesiącach). Zdarza się, że nie chce jeść, ale nie należy się tym niepokoić, o ile nie sprawia innych problemów. W związku z tym, że mastif nie jest nadmiernie energiczny, często potrzebuje czasu, by przetrawić kolejne posiłki, zwłaszcza podczas wysokich temperatur. Ze względu na wagę mastifa tybetańskiego zaleca się, aby podzielić dzienną porcję ma dwa, trzy posiłki. Między posiłkami nie należy pozostawiać pokarmu do dyspozycji psa. Gdy osiągnie dojrzałość należy tez uważać, aby jego dieta nie była zbyt bogata w tłuszcze, które mogą nasilać ewentualne problemy skórne lub ze strony przewodu pokarmowego.
Zdrowie
Długość życia
Średnia długość życia to 11 lat.
Odporność/wytrzymałość
Mastif tybetański jest odpornym, mocnym psem, ale niestety nie należy do psów długowiecznych.
Odporność na upały
Okazałe futro mastifa tybetańskiego dobrze chroni go przed zimnem oraz (w pewnym stopniu) przed przegrzaniem, ale nie można powiedzieć, by był przystosowany do życia w klimacie, w którym występują silne upały. W miesiącach letnich należy go wyprowadzać na spacer tylko rano, gdy temperatury jeszcze nadmiernie nie wzrosły, a w ciągu dnia pozwolić mu na pozostanie w domu, gdzie może znaleźć zacieniony kąt.
Odporność na zimno
Dzięki podwójnej sierści i mocnej budowie mastif tybetański dobrze znosi mrozy i inne trudne warunki pogodowe. Zdecydowanie może nocować w ocieplanej budzie na zewnątrz.
Skłonność do tycia
Biorąc pod uwagę fakt, że ten górski pies nie jest wielkim sportowcem należy uważać, by go nie przekarmiać, bo może nadmiernie przybrać na wadze.
Częste choroby
• Padaczka
• Nużyca
• Choroby oczu
• Dysplazja biodra
Czy jesteś pewien, że chcesz usunąć komentarz?