Mastif tybetański

Choć jest bardzo przywiązany do swojej rodziny, mastif tybetański ma dość trudny charakter. Rzadko okazuje swoje uczucia, jest niezależny, wręcz « zuchwały ». 

Ze względu na to, że mastif tybetański zachowuje dystans wobec osób ze swojego otoczenia, niechętnie bawi się z ludźmi. Jedynie szczeniaki mastifa tybetańskiego doceniają zabawę, która łączy rozrywkę z nauką.  

Ten olbrzymi pies osiąga dojrzałość dopiero w wieku trzech lub czterech lat. Mimo to można go opisać jako opanowanego i zrównoważonego molosa, który bardzo ceni spokój. Należy jednak pamiętać, że może zareagować bardzo gwałtownie, jeśli ktoś lub coś ośmieli się zakłócić mu sjestę.  

Niektórzy sądzą, że inteligencja psa jest wypadkową jego łagodności, ale mastif tybetański z pewnością nie wpisuje się w ten schemat. Nie zawsze słucha poleceń pana, ale jego nieposłuszeństwo można uznać za dowód jego przebiegłości. Jest mądrym stróżem, który skutecznie broni swojego terytorium dzięki wrodzonej zdolności do obserwacji i analizy sytuacji. 

Dog tybetański jest psem wyłącznie stróżującym, nie można go zaliczać do psów myśliwskich. Jedyną "zwierzyną", na którą zechce "zapolować" będą nieproszeni goście, którzy odważą się wtargnąć na jego terytorium. 

Mastif tybetański jest bardzo nieufny wobec obcych, których w skrajnych przypadkach może ugryźć. W jego wychowaniu należy przede wszystkim zadbać o bardzo dobrą socjalizację, bo bez niej może stać się psem agresywnym i napastliwym. By złagodzić dominujący charakter mastifa tybetańskiego, wskazane są jego częste kontakty z ludźmi, zwłaszcza z osobami należącymi do jego najbliższego otoczenia.

Mastif tybetański jest bardzo przywiązany do swojego terytorium oraz do osób z najbliższego otoczenia, ale nie okazuje im swoich uczuć. Jest bardzo niezależny, co utrudnia komunikację z psem, zwłaszcza jeśli właściciel nie akceptuje jego pełnego rezerwy charakteru i pragnie wychować go na typowego psa do towarzystwa. 

Mastif tybetański lubi spokój, który jest mu niezbędny do tego, by mógł skupić się na powierzonym mu zadaniu. Pilnowanie swojej rodziny traktuje bardzo poważnie i cieszy się, gdy może pełnić tę funkcję. Chętnie zostaje sam w domu lub w ogrodzie, oddając się zajęciu, do którego jest zdecydowanie najbardziej predysponowany – obronie swojego terytorium przed intruzami. Z dumą zajmuje strategiczne pozycje, z których ma najlepszy widok na okolicę i gdzie może całymi godzinami trwać na stanowisku.  

Mastif zwany także dogiem tybetańskim jest psem niezależnym o silnym charakterze, dlatego jego szkolenie może stanowić wyzwanie dla właściciela. Wychowanie psa należy rozpocząć wcześnie i prowadzić je w sposób spójny i stanowczy.

Niepowodzeniem skończą się próby wprowadzania jakichkolwiek kar cielesnych w procesie nauczania tego silnego psa, który nie akceptuje najmniejszych oznak przemocy wobec siebie. Wychowanie oparte na środkach przymusu bywa również niebezpieczne, gdyż może pogłębić jego wrodzoną skłonność do agresji. Silny charakter mastifa należy łagodzić już od pierwszych miesięcy jego życia, aranżując częste spotkania z innymi ludźmi i zwierzętami, w różnych miejscach.

Mastif tybetański bardzo późno osiąga dojrzałość, praca z nim wymaga więc dużej cierpliwości. Nie należy też oczekiwać, że przyniesie bardzo dobre efekty. Pies tej rasy nigdy nie będzie mistrzem posłuszeństwa. Może przyswoić pewne podstawy wychowania i będzie stosował się do najważniejszych zasad życia w rodzinie, ale zawsze pozostanie psem niezależnym i nieprzewidywalnym. 

Szczekający mastif tybetański przypomina ryczącego lwa. Jego mocny głos robi ogromne wrażenie i jest skutecznym narzędziem chętnie wykorzystywanym przez psa przy odstraszaniu nieproszonych gości.

U psów tej rasy silniejszy od instynktu drapieżcy czy tropiciela jest instynkt ochrony. Mastif tybetański jest świetnym stróżem, który nie będzie się oddalał od swojego terytorium. Chce je mieć stale na oku, by jak najwcześniej wypatrzyć ewentualnego intruza.