Sarplaninac

Dopuszczalne są wszystkie jednobarwne odcienie. Najbardziej pożądane są osobniki szarozielone i ciemnoszare. 

Długa, raczej przylegająca z krótkim, delikatnym i obfitym podszerstkiem. 

Ciemno- lub jasnobrązowy.

Sarplaninac to duży pies, proporcjonalny i mocno zbudowany. Ma głowę proporcjonalną do ciała, z czaszką nieco dłuższą od kufy, lekko wypukłą z profilu, o prostym grzbiecie nosa. Stop jest słabo zaznaczony. Oczy mają kształt migdałów i spokojny, ale nie strachliwy wyraz. Średniej długości uszy opadają wzdłuż policzków. Tułów jest nieco dłuższy niż wysokość w kłębie. Ogon długi, w kształcie szabli, może być noszony wyżej i przekraczać linię grzbietu, gdy pies jest pobudzony.

Jak wiele psów stróżujących, sarplaninac jest niezwykle przywiązany do swojej grupy społecznej.

Zbyt aktywne i długie zabawy nie są wskazane w przypadku psów tej rasy, ze względu na problemy fizyczne związane z ich dużym rozmiarem. 

Sarplaninac ma spokojne i zrównoważone usposobienie. Mimo imponujących gabarytów potrafi zachowywać się dyskretnie.

Inteligencja, posłuszeństwo i oddanie tej rasy sprawiają, że nadaje się ona nie tylko do stróżowania, ale także do innych celów użytkowych. 

Sarplaninac pozbawiony jest instynktu drapieżnika.

Pies ten jest bardzo zdystansowany wobec obcych. Mimo że niczego się nie boi i jest wyjątkowo odważny, ze względu na instynkt obronny nie obdarza zaufaniem byle kogo.

Choć sarplaninac potrzebuje regularnych kontaktów społecznych, to prawdziwy samotnik, o którego obecności można nawet zapomnieć. Nigdy jednak nie spuszcza oka z tego, co dzieje się dookoła.

Podczas nieobecności właścicieli pies z dumą i pewnością siebie pełni rolę stróża. 

Sarplaninac lubi się uczyć, co znacznie ułatwia jego szkolenie. Interakcja z nim jest niezwykle przyjemna, ale duże rozmiary psa sprawiają, że trzeba nauczyć go podstaw dobrego zachowania jak najwcześniej, by zachować nad nim kontrolę.

Ze względu na swoje imponujące gabaryty sarplaninac nie musi szczekać, by odstraszyć intruza.

Jako pies stróżujący, sarplaninac nigdy nie opuszcza swojego stanowiska obserwacyjnego.

Pies ten może niszczyć przedmioty raczej przez niezdarność, bo poza tym to zrównoważony i spokojny zwierzak. 

Dobrej jakości przysmaki sprawdzą się jako źródło motywacji dla sarplaninaca, który czasem potrafi unieść się dumą podczas interakcji. Sukces szkolenia zależy jednak głównie od relacji psa z właścicielem.

Sarplaninac lepiej sprawdzi się jako pies stróżujący niż pasterski. To urodzony obrońca, żyje tylko po to, by chronić bliskich. Jest niezwykle odważny i w obronie może oddać życie. 

To dobry wybór na pierwszego psa dla miłośników dużych ras. Konieczne jest jednak kontrolowanie jego instynktów, co często wymaga pewnego doświadczenia. 

Ze względu na duże rozmiary życie w mieszkaniu jest problematyczne, mimo że sarplaninac uwielbia być blisko swojego pana. Jako miejsce zamieszkania psa najlepiej sprawdzi się ogród, o ile zwierzę będzie mogło często wchodzić do domu.

To nie jest typ sportowca, trzeba zresztą chronić go przed nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Jednak mimo ograniczeń ruchowych nie należy pozbawiać psa stymulacji umysłowej. 

Dzięki długim spacerom bogatym w bodźce węchowe, tropieniu i zabawom na inteligencję w domu pies zachowa równowagę i będzie mógł w pełni rozwinąć swój potencjał. 

Duże rozmiary psa nie zawsze pozwalają go ze sobą zabrać. Konieczna jest dokładna organizacja podróży.

Jeśli pies i kot zostaną zapoznane ze sobą w odpowiedni, stopniowy sposób, ich współżycie nie będzie stanowić problemu. 

Szczeniaka należy regularnie socjalizować w pozytywny i kontrolowany sposób, by rozwinął i wzmocnił psie kody komunikacyjne.

To świetny pies dla rodziny. Chroni dzieci tak samo jak pozostałych członków swojej grupy społecznej.

Ze względu na swój ogromny spokój i niezbyt duże zapotrzebowanie na ruch, pies ten może dostosować się do spokojnego trybu życia starszych osób. 

W okresie linienia pies traci dużo sierści. 

Sarplaninac żyje ok. 11 lat.

To wytrzymały pies, który nie boi się niskich temperatur.

Sarplaninac źle znosi upały, jeśli nie zapewnimy mu schronienia i dowolnej ilości świeżej wody.

Podwójna sierść pozwala psu wytrzymywać ekstremalne chłody. 

Sarplaninac nie powinien intensywnie ćwiczyć, nie wolno więc go przekarmiać, bo może nadmiernie przybrać na wadze. 

Dysplazja stawu biodrowego

Pochodzenie rasy nie jest znane, chociaż przyjmuje się, że sarplaninac pochodzi od azjatyckich psów przybyłych do Europy wraz z migrującymi ludami. Rasa ta od dawnych czasów zamieszkuje górskie, południowo-wschodnie regiony byłej Jugosławii, skąd rozprzestrzeniła się na inne tereny.